Η 1η Μάη, ως γνωστόν, είναι μέρα σύμβολο για τους λαούς όλου του κόσμου. Είναι η εργατική πρωτομαγιά, που συμβολίζει την πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση παγκοσμίως. Ωστόσο, εδώ και χρόνια λαμβάνουν χώρα συστηματικές προσπάθειες εκφυλισμού της συγκεκριμένης ημέρας και αφαίρεσης του ταξικού νοήματός της. Οι προσπάθειες αυτές δυστυχώς καρποφορούν, κι έτσι πολλοί ξεχνάνε την πραγματική σημασία της ημέρας και τη βλέπουν απλά ως μια μέρα αργίας.
Αμέσως μετά το τέλος του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, οξύνθηκε έντονα η μάχη των εργατών των ΗΠΑ για την καθιέρωση της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας. Το 1884 η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας αποφάσισε ότι η 1η Μαΐου 1886 θα είναι η μέρα που θα άρχιζε μια παναμερικανική απεργία για την κατοχύρωση του οκταώρου. Υπολογίστηκε ότι στην απεργία αυτή συμμετείχαν πάνω από 500.000 εργάτες, με πυρήνα το Σικάγο. Τη στιγμή που οι τα συστημικά μέσα ενημέρωσης γράφανε για αιματοχυσίες και επανάληψη της Κομμούνας του Παρισιού, καταδικάζοντας τον απεργιακό αγώνα, οι εργάτες ειρηνικά πορεύονταν στη λεωφόρο Μίτσιγκαν χωρίς να προκαλούν. Μέσα στις επόμενες ημέρες η απεργία εξαπλωνόταν όλο και περισσότερο, σημειώνοντας επιτυχίες, ωστόσο κάποια στιγμή, μετά από χτυπήματα της αστυνομίας σε εργάτες σε εργοστάσιο θεριστικών μηχανών, πιθανότατα κάποιος τρομοκράτης έριξε μια βόμβα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, δίνοντας αφορμή στην αστυνομία να πυροβολήσει τους διαδηλωτές, ξεκινώντας μια άγρια σύγκρουση που οδήγησε σε τραυματισμούς και νεκρούς. Τον Ιούλιο του 1889 η 2η Διεθνής Ένωση των Εργατών, στο ιδρυτικό της συνέδριο όρισε την 1η Μάη διεθνή μέρα των εργατών, η οποία και γιορτάστηκε σαν τέτοια την 1η Μάη του 1890.
Η πρωτομαγιά έκτοτε έχει αιματοβαμμένη ιστορία, όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά και στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το 1936. Στις 29 Απριλίου του 1936, ύστερα από απόφαση της Πανελλήνιας Καπνεργατικής Ομοσπονδίας (Π.Κ.Ο.), δώδεκα χιλιάδες καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης κατεβαίνουν σε απεργία με κύριο αίτημα την αύξηση του μεροκάματου στις 120-135 δραχμές. Αγνοώντας την προκλητική αστυνομική παρουσία, μετά από τις απαραίτητες προετοιμασίες, η Κεντρική Επιτροπή Αγώνα που εξέλεξαν οι εργάτες θέτει το αίτημά τους στη γενική διοίκηση Μακεδονίας. Μέσα στις επόμενες μέρες η απεργία εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα. Στις 8 Μαΐου, πορεία 7 χιλιάδων εργατών συνάντησε ένοπλες δυνάμεις χωροφυλακής οι οποίες πυροβόλησαν κατά του άοπλου πλήθους. Την επόμενη μέρα, με τους εργάτες της Θεσσαλονίκης να έχουν ουσιαστικά καταλάβει την πόλη, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς αποφασίζει να στείλει στρατό για την κατάπνιξη της εξέγερσης, ωστόσο αποφεύχθηκαν περαιτέρω αιματοχυσίες λόγω συμβιβασμού και ειρηνικής λήξης της απεργίας. Τα γεγονότα της πρωτομαγιάς του 1936 αποτέλεσαν από τις κύριες αιτίες για την επιβολή της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας από τον Μεταξά στις 21 Απριλίου την ίδια χρονιά.
«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου, καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχίας αυλής, ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς τα που πικρά σου λέω;» – Γ. Ρίτσος, Επιτάφιος, ποίημα εμπνευσμένο από τα γεγονότα του 1936.
Και τα βάσανα των εργατών δεν έχουν τέλος! Την πρωτομαγιά του 1944, ως αντίποινα για τη δίκαιη αντιστασιακή δράση του ΕΛΑΣ, οι ναζιστικές κατοχικές δυνάμεις εκτελούν 200 (!) πολιτικούς κρατουμένους, εκ των οποίων οι περισσότεροι είχαν παραδοθεί σε αυτές από την προαναφερθείσα φασιστική δικτατορία του Μεταξά (!). Η συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων αυτών ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ… αλλά γι αυτό το γεγονός ούτε λέξη στα σχολικά βιβλία…
Συνοψίζοντας, η πρωτομαγιά έχει αδιαμφισβήτητα τεράστια ιστορική σημασία και αποτελεί μέρα-ορόσημο για τους αγώνες της εργατικής τάξης εναντίον των καταπιεστών. Αξίζει κάποιος να αναρωτηθεί για ποιο λόγο γίνονται σήμερα τόσες προσπάθειες από κάθε φορέα του συστήματος για τη συγκάλυψη αυτών των γεγονότων, τη στιγμή που τα προβλήματα του λαού δεν έχουν τέλος…
