ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΘΡΥΛΟΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή η οποία είναι παγκοσμίως γνωστή. Αλλά η κάθε χώρα την γιορτάζει με διαφορετικό τρόπο και έχει τους δικούς της μοναδικούς μύθους και θρύλους. Θα δούμε κάποιους θρύλους από διάφορες χώρες:

• Befana

Στην Ιταλία, η ημέρα των Θεοφανίων σχετίζεται με έναν παλιό θρύλο που έχει τις ρίζες του σε διάφορες παραδόσεις. Η ιστορία λέει πως η Befana ήταν μια φτωχή, καλοσυνάτη γυναίκα, που ζούσε μόνη της σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Κάποια στιγμή, οι Τρεις Μάγοι, καθ” οδόν για τη Βηθλεέμ, την επισκέφτηκαν και την ρώτησαν πώς να βρουν το αστέρι που οδηγούσε στον νεογέννητο Βασιλιά. Αν και δεν μπορούσε να τους καθοδηγήσει, τους προσέφερε φιλοξενία και τους περιποιήθηκε. Οι Μάγοι, ευγνώμονες, την κάλεσαν να τους ακολουθήσει στη Βηθλεέμ, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Αργότερα, μετανιωμένη για την απόφασή της, πήγε να τους ψάξει, αλλά οι Μάγοι είχαν ήδη εξαφανιστεί. Από τότε, η Befana περιπλανιέται, αναζητώντας το Χριστό και μοιράζοντας δώρα στα παιδιά, με την ελπίδα να βρει εκείνον τον μικρό Βασιλιά. Αυτός ο μύθος συνδέεται με τις ρωμαϊκές γιορτές του Ιανουαρίου, όπου οι Ρωμαίοι τιμούσαν τη θεά Strenua, προσφέροντας δώρα για να υποδεχτούν το νέο έτος. Ορισμένοι θεωρούν ότι η ιστορία της Befana προέρχεται από τη σύντηξη αυτών των παγανιστικών εθίμων με τον Χριστιανισμό. Σήμερα, η Befana θεωρείται η βασική μορφή των εορτασμών για τα Θεοφάνια στην Ιταλία, με την παράδοση να θέλει τα παιδιά να αφήνουν τις κάλτσες τους για να τις γεμίσει με γλυκίσματα ή δώρα.

Ζουζούνια | Έρχεται η Μπεφάνα | Χριστουγεννιάτικα Παιδικά Τραγούδια

• Perchta

Η Perchta είναι μια τρομακτική φιγούρα από την κεντροευρωπαϊκή μυθολογία, κυρίως στην Αυστρία, τη Γερμανία και τη Βαυαρία, και συνδέεται με τις παγανιστικές γιορτές του χειμώνα. Στην αρχική της μορφή, θεωρείται η θεότητα της μοίρας και των ψυχών των νεκρών, με ρίζες στη Νορβηγική μυθολογία. Με την πάροδο του χρόνου, ενσωματώθηκε στην παράδοση των Χριστουγέννων λόγω της συνήθειάς της να περιπλανιέται κατά τη διάρκεια των Δώδεκα Ημερών των Χριστουγέννων, παρατηρώντας ποιος εργαζόταν σκληρά και ποιος ήταν τεμπέλης. Για τους φιλόπονους, άφηνε ασημένια νομίσματα, ενώ για τους τεμπέληδες ή ανυπάκουους, η τιμωρία ήταν φρικτή: άνοιγε τις κοιλιές τους και τις γέμιζε με άχυρο ή βότσαλα, ως σήμα της εκδίκησής της. Η Perchta ενσαρκώνει την έννοια της δικαιοσύνης και της καθαριότητας, και η ιστορία της συνδέεται με τη μετάβαση από το παλιό στο νέο έτος. Η μορφή της συνδυάζει τη γονιμότητα με την τιμωρία, και σήμερα παραμένει κεντρική φιγούρα σε παραδοσιακά φεστιβάλ, όπως η «Perchtenlauf«, όπου οι άνθρωποι ντύνονται με τρομακτικές μάσκες για να διώξουν τα κακά πνεύματα και να υποδεχτούν τη νέα χρονιά. Αυτή η παράδοση συνεχίζεται σε πολλές περιοχές των Άλπεων, υπενθυμίζοντας τη σύνδεση της Perchta με τις σκληρές συνθήκες του χειμώνα και την ανάγκη για αποδοχή της τάξης και της εργασίας.

• Jólakötturinn

Στην Ισλανδία, οι Χριστουγεννιάτικοι θρύλοι είναι γεμάτοι από φρικαλέα πλάσματα που προκαλούν τρόμο και διδάσκουν μαθήματα. Η Gryla είναι μια τεράστια γυναίκα, γνωστή για το γεγονός ότι τρώει τα άτακτα παιδιά. Μαζί με τον σύζυγό της, τον Leppaludi, έναν τεμπέλη που περνά όλη του τη μέρα μέσα στο σπίτι, ζουν απομονωμένοι.Οι 13 γιοι τους, οι «Yule Lads», προκαλούν αναστάτωση τις 13 μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, κλέβοντας, κάνοντας φάρσες και, σε κάποιες εκδοχές του θρύλου, τρώγοντας ανθρώπους.Ένας άλλος τρομακτικός χαρακτήρας είναι ο Jólakötturinn, ο γιγαντιαίος Χριστουγεννιάτικος γάτος. Αυτό το τέρας περιφέρεται στις χιονισμένες εκτάσεις της Ισλανδίας την παραμονή των Χριστουγέννων, καταβροχθίζοντας όποιον δεν έχει καινούργια ρούχα για τις γιορτές. Αυτή η παράδοση προέρχεται από μια παλαιότερη εποχή, όταν οι εργάτες που επεξεργάζονταν το μαλλί έπρεπε να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους πριν τα Χριστούγεννα. Οι εργαζόμενοι που κατάφερναν να τελειώσουν το έργο τους ανταμείβονταν με καινούργια ρούχα, ενώ εκείνοι που δεν τα κατάφερναν γίνονταν θύματα του τρομερού γάτου.

• Olentzero

Ο μύθος του Olentzero, του Άγιου Βασίλη των Βάσκων, έχει πολλές παραλλαγές, αλλά όλες μοιράζονται κοινά στοιχεία και θεματικές. Σύμφωνα με μια δημοφιλή εκδοχή, ο Olentzero γεννήθηκε ως μωρό που εγκαταλείφθηκε στο δάσος. Εκεί τον βρήκε μια νεράιδα, η οποία του έδωσε το όνομα Olentzero, του χάρισε δύναμη και καλοσύνη, και τον παρέδωσε σε ένα άτεκνο ζευγάρι για να τον μεγαλώσει. Όταν μεγάλωσε, έγινε καρβουνιάρης και φτιάχνοντας ξύλινα παιχνίδια, κέρδισε την αγάπη των παιδιών της περιοχής. Η ιστορία λέει ότι ο Olentzero πέθανε ηρωικά, προσπαθώντας να σώσει παιδιά από ένα φλεγόμενο σπίτι. Ωστόσο, η νεράιδα τον επανέφερε στη ζωή και τον έκανε αθάνατο, δίνοντάς του την ικανότητα να συνεχίζει να φέρνει δώρα στα παιδιά για πάντα.

Μια άλλη, πιο διαδεδομένη εκδοχή του μύθου συνδέει τον Olentzero με μια μυθική φυλή Βάσκων γιγάντων, τους Jentillak, που ζούσαν στα βουνά των Πυρηναίων. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, ο Olentzero εμφανίζεται ως μέλος αυτής της φυλής. Ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία του συμβαίνει όταν εμφανίζεται στον ουρανό ένα λαμπερό σύννεφο, το οποίο μόνο ένας τυφλός ηλικιωμένος άντρας μπορεί να δει. Ο γέρος καταλαβαίνει ότι η γέννηση του Ιησού πλησιάζει και ζητάει από τους γίγαντες να κατέβουν κάτω από έναν βράχο, προκειμένου να μην αναγκαστεί να γίνει Χριστιανός. Οι γίγαντες υπακούν, αλλά ο Olentzero, ο μόνος που δεν έπεσε από το βράχο, ήταν ο μοναδικός επιζών και, αφού έγινε Χριστιανός, άρχισε να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Αυτές οι παραλλαγές του μύθου του Olentzero αποδίδουν στον χαρακτήρα του μια μυθική διάσταση, γεμάτη ηρωισμούς και υπερφυσικές δυνάμεις. Όλα τα στοιχεία αυτών των ιστοριών καταλήγουν σε ένα κοινό μήνυμα: ο Olentzero είναι ο γιορτινός χαρταετός των Βάσκων, που φέρνει χαρά και δώρα στα παιδιά, με μια ιστορία που συνδέει τη γενναιοδωρία, τη θυσία και τη θαυματουργή δύναμη.

• Krampus

Ο Krampus είναι μια σκοτεινή και τρομακτική φιγούρα της κέντρο ευρωπαϊκής παράδοσης, που αντιπροσωπεύει την αντίθετη πλευρά του Άγιου Βασίλη, ή αλλιώς τον αντί-Άη Νικόλα. Η ιστορία του προέρχεται από τις περιοχές των Άλπεων, κυρίως στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία και τη Σλοβενία, και περιλαμβάνει στοιχεία από παγανιστικές παραδόσεις που σχετίζονται με την χειμερινή περίοδο και τις αρχαίες λαϊκές δοξασίες.Ο Krampus συνήθως απεικονίζεται ως ένα τρομακτικό πλάσμα, μισό τράγος και μισό δαίμονας, με μακριά κέρατα, φλογισμένα μάτια και έναν πονηρό χαμόγελο. Η εμφάνισή του ενσαρκώνει την σκοτεινή και απειλητική πλευρά του χειμώνα. Στην παράδοση, ο Krampus εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων εορτών, για να τιμωρεί τα ανυπάκουα ή άτακτα παιδιά, ενώ ο Άγιος Βασίλης φέρνει δώρα στα καλά παιδιά. Μια από τις πιο γνωστές παραδόσεις είναι η Krampusnacht, που γιορτάζεται στις 5 Δεκεμβρίου, την παραμονή της γιορτής του Αγίου Νικολάου. Την ημέρα αυτή, το «τέρας» Krampus βγαίνει στους δρόμους και περιφέρεται, τρομάζοντας τα παιδιά και βάζοντας τα κακά παιδιά στο σακί του για να τα μεταφέρει στη σπηλιά του. Σε πολλές περιοχές, οι άνθρωποι συμμετέχουν σε παρελάσεις (Krampuslauf), ντυμένοι με τρομακτικές μάσκες και κουδούνια, μιμούμενοι τον Krampus και προκαλώντας τρόμο και γέλια στους θεατές.

source of information:https://www.oneman.gr/entertainment/legendary-christmas-886-thriloi/

Επιμελήθηκε η Μαρίνα Ζερβουδάκη