Αθήνα, 20/…./404
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Η Αθήνα περνάει δύσκολες εποχές, μια πολιτική κρίση…. Την εξουσία έχουν οι Τριάκοντα Τύραννοι οι οποίοι στην αρχή είχαν υποσχεθεί τη σύνταξη του συντάγματος που δήθεν θα ρύθμιζε τον πολιτικό βίο, αλλά μονάχα αυτό δεν έχουν κάνει… Κυριαρχούν οι παρωδίες δικών, η καταδίκη σε θάνατο και ο κατάλογος των οπαδών των Τριάκοντα ο οποίος μετά τη δίκη του Θηραμένη δεν παίζει κανένα ρόλο. Το λάθος, όμως, που κάναμε όλοι ήταν που δεν εκφράσαμε την αντίθετη άποψή μας στην «ευχάριστη» καταδίκη των συκοφαντών. Από φόβο. Αυτό έδωσε στους τυράννους τη δυνατότητα και την ελευθερία να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας και να επιβάλλουν την τρομοκρατία τόσο μέσα στη Βουλή με την τοποθέτηση παρακρατικών και την κατάργηση της μυστικής ψηφοφορίας όσο και στην κοινωνία με την ανυποψίαστη έφοδο στα σπίτια των πολιτών την ώρα του φαγητού, στον ύπνο ή όταν βρίσκονταν στην Αγορά… Επίσης, πολλά άτομα εξορίστηκαν χωρίς καν να βρίσκονται στην πόλη, όπως και άλλοι καταδικάστηκαν σε θάνατο, επειδή είχαν κύρος και μπορούσαν να υποκινήσουν επανάσταση. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι έχει καταλυθεί κάθε έννοια νομιμότητας και κανείς – ούτε εγώ, ένας απλός πολίτης – δεν μπορώ να ξεφύγω από τα δόντια αυτού του τέρατος. Φοβάμαι ότι η μοίρα μου δεν θα μου φερθεί ευγενικά!… Σε αφήνω τώρα και ελπίζω να τα πούμε πάλι σύντομα. (Μαρτζάκλης Ιωάννης, Α” Λυκείου)
