Ένα μουσικό είδος είναι μια σύμβαση για την περιγραφή, καταγραφή και ταξινόμηση έργων μουσικής και μουσικών ή συνθετών. Μεταξύ των στοιχείων που καθορίζουν ένα είδος μουσικής συγκαταλέγονται το ύφος, η τεχνοτροπία, η σύνθεση των συνόλων που εκτελούν το έργο και λοιπά. Μερικά από τα πιο κοινά είδη μουσικής είναι:

ροκ

κλασική

μπλουζ

τζαζ

κάντρι

rhythm and blues

χιπ χοπ

σόουλ

φανκ

πανκ

γκόσπελ

τάγκο

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%BA

ΤΟ  ΕΝΤΕΧΝΟ  ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 1950 – αρχές δεκαετίας του 1960 με πρωτεργάτες τους: Μάνο Χατζιδάκι (Ο Κύκλος με την κιμωλία, Παραμύθι χωρίς Όνομα) και Μίκη Θεοδωράκη (Επιτάφιος). Κοινό χαρακτηριστικό των πρωτεργατών του «έντεχνου-λαϊκού» τραγουδιού ήταν εκπαίδευσή τους στην κλασική μουσική και η αναζήτηση της ελληνικότητας. Επινοώντας το έντεχνο τραγούδι μετέφεραν και ορισμένα από τα ιδεώδη της Εθνικής Σχολής στο λαϊκό τραγούδι.

Ο όρος ΄Έντεχνο-λαϊκό΄΄ περιέχει δύο αντιφατικές έννοιες, δηλωτικές του διχασμού του Νεοέλληνα ανάμεσα στην λαίκή παράδοση και τον δυτικό προσανατολισμό[4] Ο Μίκης Θεοδωράκης ορίζει το Έντεχνο λαϊκό τραγούδι ως «ένα σύγχρονο σύνθετο μουσικό έργο τέχνης που θα μπορεί να αφομοιωθεί δημιουργικά από τις μάζες». Αφετηρία της προσπάθειας αυτής είναι ο «Επιτάφιος» (1958, σε ποίηση Ρίτσου), για τον οποίο ο Θεοδωράκης αναφέρει: «δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πάντρεμα ανάμεσα στη σύγχρονη ελληνική μουσική και στη σύγχρονη ελληνική ποίηση».

Ως αποτέλεσμα δημιουργείται μια παράδοση μελοποιημένης ποίησης που ονομάζεται «Έντεχνο τραγούδι». Διαφέρει από το λαϊκό κυρίως στο στίχο, αλλά και στη μουσική . Ο χαρακτήρας του είναι περισσότερο δυτικός όσον αφορά στα συνθετικά μέσα, δεν έχει όμως καμία σχέση με τη φόρμα του δυτικοευρωπαϊκού ρομαντικού και μεταρομαντικού έντεχνου τραγουδιού Ληντ . Το ελληνικό Έντεχνο τραγούδι αποκτά γρήγορα μεγάλη απήχηση στις πλατιές μάζες, φαινόμενο πραγματικά σπάνιο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Σε αυτό συνέβαλε και ο ενεργός πολιτικός ρόλος του συγκεκριμένου είδους κατά τη περίοδο της δικτατορίας.

Μερικά χαρακτηριστικά της παράδοσης αυτής του Έντεχνου λαϊκού τραγουδιού είναι:

Οι κύκλοι τραγουδιών: δίσκοι με ενότητες τραγουδιών που ακολουθούν μια ενιαία κεντρική ιδέα. Πρόκειται για μελοποιημένη ποίηση σύγχρονων – κυρίως Ελλήνων – ποιητών ή στιχουργών.

Καθιέρωση του λαϊκού τραγουδιστή και του λαϊκού μουσικού οργάνου (μπουζούκι) ως αυθεντικών εκφραστών του γνήσιου ποιητικού πάθους.

Νέα μορφή επικοινωνίας με το κοινό με την καθιέρωση της λαϊκής συναυλίας σε ανοικτούς ή ειδικά διαμορφωμένους χώρους, με μαζική συμμετοχή.

Ενδεικτικοί κύκλοι τραγουδιών που θεωρούνται σήμερα κλασικοί του Έντεχνου τραγουδιού είναι:

Μίκης Θεοδωράκης: Άξιον Εστί («λαϊκό ορατόριο», Ελύτης).

Μάνος Χατζιδάκις: Μεγάλος Ερωτικός (μελοποιημένη ποίηση περί έρωτος: Σαπφώ, Ευριπίδης, Σολωμός, Καβάφης, Ελύτης, Γκάτσος κ.ά.).

Γιάννης Μαρκόπουλος: Ιθαγένεια, Χρονικό (Μύρης).

Θάνος Μικρούτσικος: Ο Σταυρός του Νότου (Καββαδίας).

Σταύρoς Ξαρχάκoς: Κατά Μάρκον (Γκάτσος).

Διονύσης Σαββόπουλος: Μπάλλος, Αχαρνής, Τραπεζάκια έξω, κ.α.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%BC%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE

ΓΚΟΣΠΕΛ

Με τον όρο Γκόσπελ (gospel=ευαγγέλιο) αναφερόμαστε στη μουσική των μαύρων της Αμερικής, η οποία προήλθε από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας προτεσταντικών εκκλησιών και αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, με σαφείς μουσικές επιρροές από τα σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ.

Χαρακτηριστικό της μουσικής γκόσπελ είναι οι εκφραστικοί αυτοσχεδιασμοί σε στιλ ρετσιτατίβο (είδος μουσικής απαγγελίας), το μελισματικό τραγούδι και η πληθωρική εκφραστικότητα.

Μέσα στους ναούς, οι πιστοί και οι κήρυκες περιέρχονται σε έκσταση και τραγουδούν, ενώ επιφωνήματα, ευχές και επιδοκιμασίες ακούγονται από το εκκλησίασμα. Οι Πεντηκοστιανές κυρίως εκκλησίες, ακολουθώντας την επιταγή του Ψαλμού 150 της Παλαιάς Διαθήκης «πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον», «εν ψαλτηρίω και κιθάρα», «εν χορδαίς και οργάνω», επέτρεψαν την χρήση μουσικών οργάνων στις εκκλησίες τους, όπως το ντέφι, το πιάνο, το εκκλησιαστικό όργανο, το μπάντζο, η κιθάρα κ.ά.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%83%CF%80%CE%B5%CE%BB

ΚΑΝΤΡΙ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Η κάντρι ή κάντρυ (αγγλ. country) είναι είδος αμερικάνικης λαϊκής μουσικής που ξεκίνησε από τις αγροτικές περιοχές των νοτίων Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη δεκαετία του 1920. Οι ρίζες της βρίσκονται στην παραδοσιακή μουσική της Ιρλανδίας, Σκωτίας και Αγγλίας. Η κάντρι αποτελείται συχνά από μπαλάντες και χορευτικά κομμάτια με γενικά απλές φόρμες και αρμονίες, σε ρυθμό 2/4 ή 4/4, που ως επί το πλείστον συνοδεύονται από έγχορδα όργανα όπως το μπάντζο, η ακουστική ή ηλεκτρική κιθάρα, το βιολί και η φυσαρμόνικα.

Ο όρος «κάντρι» απέκτησε δημοτικότητα στη δεκαετία του 1940 κατά τη διάρκεια της οποίας ο όρος αυτός προτιμήθηκε του προηγουμένου «χιλμπίλι» (hillbilly) που χρησιμοποιείται ενίοτε υποτιμητικά. Σήμερα, με τον όρο κάντρι περιγράφονται πολλά διαφορετικά στυλ. Το 2009 η κάντρι ήταν το πιο δημοφιλές είδος μουσικής κατά τη βραδυνή ραδιοφωνική ώρα αιχμής και το δεύτερο πιο δημοφιλές κατά την πρωινή ραδιοφωνική ώρα αιχμής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κάντρι είναι ο Τζίμι Ρότζερς (Jimmie Rodgers), ο οποίος υπήρξε από τους πρωτεργάτες του είδους, η Πάτσυ Μοντάνα (Patsy Montana), η πρώτη γυναίκα μουσικός της κάντρι που πούλησε 1 εκατομμύριο δίσκους, ο Τζόνι Κας (Johnny Cash), ένας από τους πιο σημαίνοντες και δημοφιλείς τραγουδιστές της κάντρι όλων των εποχών, και η Ντότι Γουέστ (Dottie West) μια από τις πιο πρωτοπόρες αλλά και αμφιλεγόμενες γυναίκες τραγουδοποιούς του είδους.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%83%CF%80%CE%B5%CE%BB

ΚΛΑΣΙΚΗ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Με τον όρο κλασική μουσική αναφέρεται ευρύτερα η Δυτικοευρωπαϊκή μουσική παραγωγή που εκτείνεται σε μία αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο, περίπου από το έτος 470 μέχρι και την σύγχρονη εποχή.

Το επίθετο «κλασικός» προέρχεται από τη λατινική λέξη -classicus, σηματοδοτεί δηλαδή κάτι εξαιρετικό. Διάφοροι ορισμοί συνδέουν τον όρο με την ελληνική και λατινική αρχαιότητα, ως συμμόρφωση του ύφους ή της σύνθεσης με τα πρότυπα της ελληνικής και λατινικής αρχαιότητας (Oxford English Dictionary). Οι ορισμοί αυτοί μεταφέρθηκαν στην μουσική για να δηλώσουν περισσότερο την διάκριση μεταξύ της «έντεχνης» μουσικής από την λαϊκή ή παραδοσιακή. Η έννοια της κλασικής μουσικής, παρέπεμπε επομένως σε μία «ανώτερη» μορφή μουσικής σύνθεσης, με «σοβαρούς» σκοπούς και πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα.

Ο όρος «Κλασική Σχολή» χρησιμοποιήθηκε αργότερα στη Γερμανία το 1830 για το έργο των Χάυντν, Μότσαρτ και Μπετ.

Καλλιτέχνες  της  κλασικής μουσικής:

Χάινριχ Ίζαακ (π.1450-1517) Φλαμανδός

Ζοσκέν ντε Πρε (π.1450-1521) Φλαμανδός

Κλεμάν Ζανεκέν (π.1485-1558) Γάλλος

Άντριαν Βίλαερτ (π.1490-1562) Φλαμανδός

Κριστομπάλ ντε Μοράλες (π.1500-1553) Ισπανός

Τόμας Τάλις (π.1505-1585) Άγγλος

Τσιπριάνο ντε Ρόρε (π.1515-1565) Φλαμανδός

Τζιοβάννι Πιερλουΐτζι ντα Παλεστρίνα (π.1525-1594) Ιταλός

Κλωντ Λε Ζεν (1530-1600) Γάλλος

Ορλάντο ντι Λάσσο (π.1531-1594) Φλαμανδός

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BΒ

ΜΠΛΟΥΖ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Με τον όρο μπλουζ αναφέρεται το φωνητικό και οργανικό μουσικό ιδίωμα που εκφράζεται με «Μπλου» νότες (blue notes) δηλαδή υφέσεις στην 3η και 7η νότα της κλίμακας και επαναλαμβανόμενο μοτίβο συνήθως δωδεκάμετρης μορφής. Γεννήθηκε στις αφροαμερικανικές κοινότητες των Η.Π.Α. ως ανάμειξη στοιχείων με αφρικανικές ρίζες, εκκλησιαστική μουσική (Σπιρίτσουαλς και Γκόσπελ), ύμνους του εμφυλίου πολέμου κ.ά. μουσικά ιδιώματα. To μπλουζ επηρέασε σε σημαντικό βαθμό την ύστερη αμερικανική και δυτικοευρωπαϊκή μουσική και συνδέθηκε με άλλα είδη όπως το ράγκταϊμ, η Τζαζ, το Ρυθμ εντ μπλουζ (rhythm and blues) το Ροκ εντ ρολ (rock and roll), το Χιπ χοπ και η Ποπ μουσική.

Καλλιτέχνες  της  μπλουζ  μουσικής:

Έτα Τζέιμς

2012) ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια της οποίας το στυλ κάλυπτε μια ποικιλία μουσικών ειδών, μεταξύ των οποίων τη μπλουζ, τη rhythm and blues, τη ροκ εν ρολ

4 KB (388 λέξεις) – 13:56, 10 Δεκεμβρίου 2014

Ρόυ Μπιουκάναν (κατηγορία Μπλουζ μουσικοί)

Σεπτεμβρίου 1939 – 14 Αυγούστου 1988) ήταν Αμερικανός κιθαρίστας του μπλουζ και της ροκ που θεωρείται ως ο αξιολογότερος από τους πιο άγνωστους κιθαρίστες

7 KB (617 λέξεις) – 17:51, 31 Οκτωβρίου 2014

Κριστίνα Αγκιλέρα

2010 ήταν γενικά ιδιαίτερα δύσκολη για την καλλιτέχνη καθώς πήρε και διαζύγιο με τον πολλών χρόνων σύντροφο της . Το 2011 η Αγκιλέρα ήταν κριτής στην αμερικάνικη

15 KB (1.317 λέξεις) – 11:15, 12 Φεβρουαρίου 2015

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B6

ΠΑΝΚ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Το πανκ είναι μουσικό είδος που ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής τη δεκαετία του ’60, αρχικά από τη Νέα Υόρκη, και έγινε γνωστό στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Οι ρίζες του βρίσκονται στο garage rock αλλά και σε συγκροτήματα όπως οι MC5, Stooges, Ramones, Πάττι Σμιθ, New York Dolls και dead kennedys, μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70 όμως εισήχθη στην Αγγλία και έγινε δημοφιλές από συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols, οι Clash, οι Crass κ.α. σαν μουσική του λευκού απορριπτόμενου νεολαίου και μέρος ενός κινήματος πολιτικής και κοινωνικής καταγγελίας και αμφισβήτησης του κατεστημένου.

Παίζεται συνήθως με κιθάρα, μπάσσο & ντραμς, σπάνια και Πιάνο ή άλλα όργανα, και οργισμένα φωνητικά. Είναι υποκατηγορία του ροκ, προερχόμενο από το garage rock και είναι μουσική απλή, με έμφαση στις απλές ρυθμικές δομές (τυπικά 4/4 και δομή chorus-verse), την ταχύτητα και την ενέργεια, με στίχους που συνήθως θίγουν κοινωνικά, πολιτικά ή προσωπικά θέματα, συχνά οργισμένοι ή χλευαστικοί. Οι συνθέσεις ήταν συνήθως σύντομες (αρκετές φορές κάτω από δυο λεπτά) σαν αντίθεση στις επικές συνθέσεις του progressive και του κλασικού ροκ, ενώ ο ρυθμός κοφτός και νευρικός, σε αντίθεση με την μελωδική και χορευτική disco που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή. Πολλοί από τους πανκ μουσικούς ήταν επαγγελματίες, αρχικά αρνούνταν όμως να παίξουν κάτι παραπάνω από μερικές κοφτές συγχορδίες, επίσης θέλοντας να αντιτεθούν στο τεχνικό παίξιμο που αποθεώθηκε από τους μουσικούς του κλασικού ροκ, ενώ άλλοτε οι μουσικοί ήταν ερασιτέχνες, με ελάχιστη ή λίγη τεχνική, που όμως ταίριαξαν με τη φιλοσοφία και την απλότητα της πανκ μουσικής.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%BA

ΡΟΚ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Η Rock and roll εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο στη δεκαετία του 1950 και του ’60, εισέρχρεται στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ελληνική εκτελεστές στον τομέα της ροκ συμπεριλαμβανομένου του Jimi Quidd (Jimmy Χατζηδημητρίου, αργότερα μέλος των The Dots και παραγογώς για τους Bad Brains), και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της ελληνικής folk-rock και της ροκ. Η ελληνική ροκ ξεκίνησε στις αρχές του 1960 με τη δημιουργία των διαφόρων αγγλόφωνων συγκροτημάτων pop-rock, όπως οι The Forminx, The Idols και oι The Olympians. Στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα σχηματίστηκαν οι Aphrodite’s Child, μία από τις πιο σημαντικές και επιτυχημένες ελληνικές ροκ μπάντες: με το άλμπουμ τους It’s Five O’Clock (1969) πέτυχαν παγκόσμια φήμη. Μια άλλη πτυχή της ελληνικής ροκ στα τέλη της δεκαετίας του 1960, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος συνδύασε την ελληνική λαϊκή μουσική με ροκ στοιχεία.

Καλλιτέχνες της ρόκ μουσικής:

Τσακ Μπέρι (1926 – )

Τζέιμς Μπράουν (1933 – 2006)

Ρέι Τσαρλς (1930 – 2004)

Σαμ Κουκ (1931 – 1964)

Φατς Ντόμινο (1928 – )

The Everly Brothers (1956-1973, ανασυστάθηκαν το 1983)

Μπάντι Χόλι (1936 – 1959)

Τζέρι Λι Λιούις (1935 – )

Λιτλ Ρίτσαρντ (1932 – )

Έλβις Πρίσλεϊ (1935 – 1977)

http://el.wikipedia.org/wiki/Rock_and_Roll_Hall_of_Fame

ΣΟΟΥΛ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Η σόουλ δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της γκόσπελ, του R&B, της σπιρίτσουαλ και της doo-woop μουσικής. Οι πρώτοι σόουλ μουσικοί (λίγο μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο), καινοτομώντας, μετέτρεψαν, ουσιαστικά, τη γκόσπελ, σε μια πιο κοσμική μορφή τέχνης, με δυνατά φωνητικά και χρήση χάλκινων πνευστών μουσικών οργάνων.Ωστόσο, η άμεση εξάρτησή της από τις ικανότητες των ενορχηστρωτών, οδήγησε στη μετατροπή της, από ένα είδος που κινείτο με γνώμονα τα φωνητικά, σε ένα που βασιζόταν στους μουσικούς και τους ήχους των οργάνων τους. Ο τερματισμός της άμεσης εξάρτησης της σόουλ από τα φωνητικά έλαβε χώρα, κυρίως, σε Νέα Υόρκη, Μέμφις, Ντιτρόιτ και Φιλαδέλφεια, λόγω των ιδρύσεων των δισκογραφικών εταιρειών Atlantic (1947), Stax (1959), Tamla Motown (1959) και International (1971), αντίστοιχα. Στη Νέα Υόρκη, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο παραγωγός και κριτικός Τζέρρυ Ουέξλερ, ο οποίος ανακάλυψε την Αρίθα Φράνκλιν. Παρ” όλα αυτά, τo κίνημα της σόουλ υποστηριζόταν και από πολλούς λευκούς, οι οποίοι, παρά τα στερεότυπα της εποχής, δε θεωρούσαν την αφρικανική κουλτούρα κακή ή εξευτελιστική, αλλά απλώς διαφορετική, σε αντίθεση με τους περισσότερους, κάτι στο οποίο είχε βοηθήσει και η τζαζ, μαζί με τα κοινωνικά και πολιτικά της επιτεύγματα. Αρχικά, αποτελούσε τη μουσική που άκουγαν οι νέοι μαύροι στις γιορτές και τις συναθροίσεις τους. Όταν, όμως, τα κινήματα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, άρχισαν να γιγαντώνονται, η σόουλ έγινε ένα από τα σύμβολα συσπείρωσής τους. Αν και το μουσικό αυτό είδος, δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, η άνοδός του, τό βοήθησε στο να αντιπροσωπεύσει μια από τις πρώτες και σημαντικότερες επιτυχίες των κινημάτων αυτών. Έτσι, υιοθετήθηκαν πολλά στοιχεία από το ροκ εν ρολ, όπως, η προσωπική έκφραση και η πολιτική εξέγερση. Καθώς, λοιπόν, και το μπλουζ έχανε την αίγλη του, η σόουλ εισήγαγε ένα νέο στυλ, στο οποίο η κομψότητα του χορού έπαιζε το σημαντικότερο ρόλο. Κατά τη δεκαετία του ’70, το φαινόμενο της σόουλ άρχισε να χάνεται, λόγω της ανόδου της φανκ και της εμφάνισης της ντίσκο μουσικής. Παρ” όλα αυτά, την επόμενη δεκαετία ήλθε μια έμμεση αναβίωσή της, με την άνοδο του χιπ χοπ. Λίγα χρόνια μετά, η σόουλ έμοιαζε να αναγεννιέται, όταν το είδος της urban soul έκανε την εμφάνισή του και κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%BB

ΤΖΑΖ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Η τζαζ είναι ένα μουσικό είδος που αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920.

Σύμφωνα με τον μελετητή της τζαζ, Γιάννη Λειβαδά: «Κανείς δεν γνωρίζει με ακρίβεια πώς και πότε δημιουργήθηκε. Οι τρόποι εγγραφής της μουσικής, στις αρχές του περασμένου αιώνα δεν ήταν εξελιγμένες και προσβάσιμες στον καθένα, όπως είναι σήμερα. Αυτό που πρέπει να απασχολήσει όλους μας είναι το γεγονός πως η Τζαζ είναι ακόμη ζωντανή. Η Τζαζ εξακολουθεί να υπάρχει και να εξερευνά τον εαυτό της, εξίσου μέσα κι έξω από τα πλαίσια της. Είναι αυτό που ονομάζουμε Δημιουργική Μουσική. Για όλους τους ιστορικούς της, κάθε απόπειρα λακωνικού ορισμού της στάθηκε αδύνατη. Και ίσως να είναι καλύτερα έτσι. Οι περισσότεροι από τους μουσικούς της Τζαζ διαθέτουν παραπάνω από μία γνώμες σχετικά με την μουσική που παίζουν και γράφουν. Η μουσική ανήκει μονίμως στο γίγνεσθαι και αποκτά την δυναμική και τον χαρακτήρα που είναι ικανή να αποκτά ανά πάσα στιγμή. Είτε αναδομώντας μία παλαιότερη σύνθεση είτε δημιουργώντας μία εντελώς καινούργια. Για τους μουσικούς της Τζαζ, όπως και για τους ποιητές ή τους ζωγράφους υφίσταται μία δεδηλωμένη επιδίωξη, ένας συγκεκριμένος στόχος.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%B6

ΦΡΑΝΚ  ΜΟΥΣΙΚΗ

Η Φανκ (αγγλ. Funk) είναι ένα μουσικό είδος που προέρχεται από την δεκαετία του 1960 και τους Αφρο-αμερικάνους μουσικούς, οι οποίοι συνδυάζοντας τη σόουλ με την τζαζ και την R&B δημιούργησαν μια μουσική ρυθμική, που ήταν εύκολο να χορευτεί. Αποτραβώντας την έμφαση από την μελωδία και την αρμονία, έχει έντονο ρυθμό με το μπάσο και τα ντραμς στο προσκήνιο. Η ίδια η λέξη παραπέμπει σε κάτι δυνατό, ρυθμικό, και συνεπάγεται με ιδιότητες του σώματος.

Όπως όλη η μουσική εμπνευσμένη από την Αφρική, η φανκ αποτελείται τυπικά από ένα περίπλοκο groove (ρυθμική «αίσθηση» , ήχος που προτρέπει σε χορό) συνθεμένο από ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο, ντραμς και όργανο Hammond. Επίσης, στην φανκ μπορούν να ακουστούν όργανα όπως το σαξόφωνο, τρομπέτες ή και τρομπόνι, τα οποία συνήθως έχουν δικά τους, ξεχωριστά μέρη μέσα στο ίδιο το μουσικό κομμάτι. Η μουσική είναι αργή, με αισθησιακό χαρακτήρα και ιδιαίτερα χορευτική.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%BD%CE%BA