Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΘΩΝΗ 29/04/1825

ναυμαχια Μεθωνης

Στις  27 Απριλίου 1825 ο Μιαούλης πληροφορείται την άλωση της Σφακτηρίας. Με τα καράβια του έπλεε για την Πύλο. Αποφασίζει, όμως, να κατευθυνθεί στην Μεθώνη, στο λιμάνι της οποίας βρισκόταν ο Ιμπραήμ. Σκοπός του ήταν να μπει ξαφνικά στο λιμάνι της Μεθώνης, να παραλύσει τον εχθρό με την απρόσμενη παρουσία του, ώστε να μην μπορεί να αντιδράσει. Λέγεται ότι λίγο πριν καταπλεύσουν στο λιμάνι της Μεθώνης, προσευχήθηκε στο Θεό, ζητώντας βοήθεια για να συντρίψουνε τον Αγαρηνό.

Μπαίνοντας στο λιμάνι σαν κεραυνός με γεμάτα πανιά αντικρύζει την ναυτική δύναμη του Ιμπραήμ : 28 καράβια, 16 πολεμικά και 12 φορτηγά. Μεταξύ αυτών βρισκόταν και η «Ασία» ένα από τα καλύτερα πολεμικά του Ιμπραήμ με 54 κανόνια. Τίποτα, όμως, δεν έκαμψε το φρόνημα και τη δύναμη των μπουρλοτιέριδων του Μιαούλη. Αγωνίστηκαν σθεναρά και ακατάπαυστα, χωρίς να δειλιάσουν μπροστά στη δύναμη των εχθρών. Οι φλόγες άρχισαν να καίνε τα πλοία του εχθρού και εκείνη την ώρα, σαν να είχε εισακουσθεί η προσευχή του Μιαούλη, σηκώθηκε στο λιμάνι δυνατός αέρας. Η φωτιά εξαπλώθηκε καταστρέφοντας τα πλοία του Ιμπραήμ αλλά και σπρώχνοντας το ένα πάνω στο άλλο, καθώς ο δυνατός άνεμος δεν άφηνε τα καράβια του εχθρού να σηκώσουν πανιά. Σύννεφα πυκνά είχαν σκεπάσει τη Μεθώνη και μέχρι τα μεσάνυχτα έβλεπαν από τα καράβια τα ατέλειωτα πυροτεχνήματα.

Το πρωί ο Μιαούλης πληροφορείται το θάνατο του Αναστ. Τσαμαδού. Θλίβεται. Η μόνη του παρηγοριά είναι πως με την ναυμαχία της Μεθώνης εκδικήθηκε τον εχθρό για το θάνατο του Τσαμαδού.

Ο στόλος είχε ξαναβρεί το θάρρος του!

Η ναυμαχία της Μεθώνης αποτελεί άλλη μια ένδοξη σελίδα στην ιστορία του τόπου μας. Ο Μεθωναίος ιστοριοδίφης Τάκης Δεμοδός αναρωτιέται «Πώς είναι δυνατό το έθνος να ξεχνά το μεγαλύτερο ναυτικό κατόρθωμα του Μιαούλη;» και παρατηρεί « όταν η θάλασσα μπρος στο Μπούρτζι της Μεθώνης και απέναντι από το νησί της Σαπιέντζας είναι ήσυχη, μπορεί να πάρει κανείς ένα βαρκάκι από το λιμάνι και να πάει να δει, ακόμη και σήμερα, τα συντρίμμια των τουρκικών καραβιών που έκαψε εκεί ο Μιαούλης […]. Φαίνονται με το γυαλί του ψαρά. Πόσοι είναι, όμως, οι σημερινοί επισκέπτες της Μεθώνης που ζητούν να δουν τα βουλιαγμένα εκεί από τον Μιαούλη καράβια; Ελάχιστοι…»

Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός να θυμηθούμε την ιστορία του τόπου μας και να παραδειγματιστούμε από αυτήν;;

 

 

 

 

Πηγή : Πρόσωπα και Θέματα της Μεθώνης του 19ου και 20ου αιώνος, μέρος γ΄ , Βασίλειος Μισκιώτης, Μεθώνη, 2012

 

Σχολιάστε

Top