Εσείς στεριές και θάλασσες
τ’ αμπέλια κι οι χρυσές ελιές
ακούτε τα χαμπέρια μου
μέσα στα μεσημέρια μου
“Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!”
«Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας», Οδυσσέας Ελύτης
Το λάδι έπαιζε πάντα πολύ σημαντικό ρόλο στη χριστιανική θρησκεία. Χρησιμοποιείται σε σημαντικά μυστήρια της εκκλησίας, αλλά υπάρχει και ως σύμβολο από τη Βίβλο.
Στον κατακλυσμό του Νώε αναφέρεται ότι όταν τελείωσε ο κατακλυσμός, ο Νώε έστειλε ένα περιστέρι για να σιγουρευτεί ότι μπορούν να βγουν έξω από την κιβωτό. Το περιστέρι γύρισε πίσω με ένα κλαδί ελιάς, σύμβολο ότι όλα ήταν εντάξει, αφού το δέντρο αυτό βρέθηκε ως σημάδι ζωής.
Το ελαιόλαδο συχνά το χρησιμοποιούν κατά τη χριστιανική δοξασία, οι άγιοι ως «θαυματουργό» φάρμακο και μ” αυτό θεράπευαν ασθένειες που οι γιατροί αδυνατούσαν να θεραπεύσουν.
Την ιαματική ιδιότητα του λαδιού, ο Χριστός συνδύασε με πνευματική και απελευθερωτική δύναμη της αλήθειας.
Μέσα στο βάθος του χρόνου, η εκκλησία αναγνωρίζει την σημασία του καρπού της ελιάς και αυτό επιβεβαιώνεται απ” το ότι το χρησιμοποιεί σε μυστήρια, στη βάφτιση όπου ο παπάς «λαδώνει» το μωρό για να το ευλογήσει, ενώ στο ευχέλαιο το λάδι αφού ευλογείται από τον ιερέα, αλείφονται οι πιστοί και χρησιμοποιείται για ίαση. Και φυσικά το λαδάκι το χρησιμοποιούμε στο καντηλάκι μπροστά από τα εικονίσματα των αγίων και για το καντηλάκι των νεκρών.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο συμβολισμός της ελιάς στη χριστιανική λατρεία έχει διαχρονική και θεμελιακή σημασία στο λατρευτικό κομμάτι για την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ηλίας Μπρίνταλος, Ορφέας Κουνενάκης
