Νεστορίδειο Μέλαθρο

Το κομψό νεοκλασικό κτήριο της Ρόδου , αποτελεί το κεντρικό κτήριο της Δημοτικής Πινακοθήκης Ρόδου – Μουσείου  Νεοελληνικής Τέχνης . Φιλοξενεί μία από τις πιο σημαντικές  συλλογές ελληνικής τέχνης του 20^ου αιώνα με 150 καλλιτέχνες .

Το μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης , Δήμου Ροδίων ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1962 .Το Νεστορίδειο Μέλαθρο είναι ένα από τα τρία κτήρια που στεγάζουν το Μουσείο και λειτουργεί από το 2002 .

Στο εντυπωσιακό αυτό κτήριο που βρίσκεται στην Πλατεία Γ. Χαρίτου εκτίθεται τμήμα από τη συλλογή Νεοελληνικής  Ζωγραφικής του 19^ου – 20^ου αιώνα που διαθέτει το μουσείο . Είναι κατά γενική ομολογία ένας χώρος με σημαντικά έργα τέχνης που πρέπει όλοι να επισκεφτούμε .

Η είσοδος και οι χώροι έχουν σχεδιαστεί ώστε να είναι προσβάσιμοι από άτομα με αναπηρίες . Υπάρχει ράμπα και από τις δύο πλευρές της εισόδου, το ασανσέρ είναι κατάλληλο για χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων και για άτομα με οπτικά προβλήματα . Οι επισκέπτες με αναπηρίες ανέρχονται σχεδόν στο 10% των επισκεπτών του κτηρίου (ένα υψηλό ποσοστό που οφείλεται κυρίως στη προσβασημότητα του ).

Σύμφωνα με τη κ.Παυλίδου, παλαιότερη επιμελήτρια του Μουσείου, αν και το κτήριο είναι φιλόξενο σε μεγάλο βαθμό, έως σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί το σύστημα παροχής  υπηρεσιών που απευθύνονται στους επισκέπτες με αναπηρίες .Ωστόσο , η διοίκηση του Μουσείου είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη στο θέμα αυτό και ήδη υπάρχουν σχέδια για την παραγωγή ακουστικού υλικού για τους επισκέπτες με προβλήματα όρασης .

Πρέπει όμως να αναφέρουμε μια αξιέπαινη πρωτοβουλία στον τομέα των υπηρεσιών: κατά την περσινή σχολική χρονιά η κ. Τ. Υψηλάντη-Χιώτη, συνεργάτης του Μουσείου, επισκεπτόταν το 1^ο Ειδικό Σχολείο και προσέφερε στα παιδιά μαθήματα ζωγραφικής μέσα από τα εκθέματα του Μουσείου. Στο τέλος της χρονιάς έγινε έκθεση με ζωγραφιές των παιδιών στο χώρο του Μουσείου .

Πάολα Νεστορίδου

Η μεγάλη δωρήτρια και ευεργέτρια της πόλης της Ρόδου Πάολα Νεστορίδου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρουμανία, αλλά μετά την εγκατάσταση της στη Ρόδο αγάπησε το νησί μας και τους κατοίκους της. Διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας της για την ανέγερση του <<Νεστοριδείου μελάθρου>> και στη συνέχεια, του Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Η αγάπη της, όμως, για τη Ρόδο και τους κατοίκους της δεν εξαντλήθηκε. Όπως είχε επισημάνει πολλές φορές, τελευταία επιθυμία της ίδιας αλλά και του συζύγου της ήταν η κατασκευή ενός γηροκομείου για άπορους ηλικιωμένους, και γι’ αυτό το σκοπό ήθελε να διαθέσει όλα της τα υπάρχοντα ό,τι της είχε απομείνει, μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Μάλιστα είχε  αναθέσει σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Ρουμανίας τη διεκδίκηση της ακίνητης περιουσίας της που είχε κατασχεθεί από το τότε κουμουνιστικό καθεστώς, ώστε να την προσφέρει και αυτή στο νησί της Ρόδου.