Μια φορά και έναν καιρό, στο δάσος της χαράς, ζούσε ένα κουνέλι που το λέγανε Μίση.
Μια μέρα η Μίση βγήκε έξω στο χιόνι να παίξει. Στο απέναντι ροζ ζαχαροπλαστείο είδε ένα σωρό γλυκά και μπήκε μέσα για να δει τι ήθελε. Επέλεξε μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Ρώτησε τον Ζαχαροπλάστη πόσο κάνουν και της είπε ότι κάνουν 16 ευρώ. Όμως δεν είχε!
Τότε πήγε στο σπίτι της και είπε στη μαμά της:
-Μαμά, μαμά! Άνοιξε ένα ζαχαροπλαστείο και θέλω να αγοράσω γλυκά για τα Χριστούγεννα αλλά δεν έχω αρκετά χρήματα.Μπορείς να μου δώσεις 4 ευρώ;
-Μα και βέβαια Μίση.
-Ευχαριστώ μαμά!
Αγόρασε τα γλυκά και γύρισε στο σπίτι της. Θυμήθηκε το γράμμα της για τον Άι-Βασίλη αλλά δεν το βρήκε. Έψαξε στο κόκκινο σαλόνι, στα κίτρινα ντουλάπια της κουζίνας, στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, παντού, αλλά δεν το βρήκε! Βγήκε έξω και έψαξε παντού αλλά πάλι δεν το βρήκε.
Στο δρόμο συνάντησε ένα παιδάκι με μοβ σκούφο που τη ρώτησε τι έψαχνε.
-Ψάχνω το γράμμα μου για τον Αί-Βασίλη.
Δεν ξέρω που είναι το γράμμα σου, αλλά ξέρω που μένει ο Αί-Βασίλης.
-Πού;
-Στον Βόρειο Πόλο.
Όταν το παιδί έφυγε η Μίση άρχισε να σκέφτεται.
Εκεί που έψαχνε τη λύση είδε κρυμμένο κάτω από το χιόνι ένα παράξενο πράσινο μοχλό.
Τον τράβηξε και βρέθηκε στον Βόρειο Πόλο πάνω σε ένα έλκηθρο.
Έκανε μια βόλτα γύρο από τον Βόρειο Πόλο όταν συνάντησε ένα χαμογελαστό ξωτικό που της είπε: Τι ψάχνεις;
-Ψάχνω τον Άι-Βασίλη.
-Ακολούθησε με και θα τον δεις.
Όταν βρέθηκαν επιτέλους στο ζαχαρένιο σπίτι του ρώτησε τον Άι-Βασίλη που ήταν το γράμμα της. Ο Άι-Βασίλης της είπε ότι είχε το γράμμα της.
Πριν φύγει τον ρώτησε πώς πετάει.
-Πετάω με τη βοήθεια των ταράνδων μου.
Ξέροντας ότι το γράμμα της δεν χάθηκε γύρισε στο σπίτι της.
Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Νάνσυ Πεχλιβανίδη, Γ΄2
