Ο Μιχαήλ Καραπαναγιωτίδης είναι παππούς μου και γεννήθηκε στον Κλείτο Κοζάνης το 1953. Σε νεαρή ηλικία εκδηλώνει την ευαισθησία του στη Μουσική και τη ζωγραφική ενώ επί σειρά ετών προσφέρει στον Σύλλογο Εικαστικών Τεχνών Κοζάνης και λαμβάνει μέρος σε ομαδικές και ατομικές εκθέσεις στην Κοζάνη και σε άλλες πόλεις. Συμμετέχει στις εκθέσεις του πολιτιστικού φορέα “Φλόγα”, αλλά και σε ατομικές εκθέσεις, πάντα ανθρωποκεντρικές.
Πότε ξεκίνησες; Τι σε ώθησε στην ζωγραφική;
Είμαι αυτοδίδακτος, ξεκίνησα ερασιτεχνικά. Η ζωγραφική πάντα υπήρχε μέσα μου. Στα 15 μου πήγα σε μια έκθεση ζωγραφικής, εκεί λοιπόν επηρεάστηκα τόσο που έβαλα στόχο κάποια μέρα να γίνω και εγώ ζωγράφος. Οι ανάγκες της ζωής με έκαναν να αργήσω, έπρεπε να ζήσω, οι λόγοι ήταν βιοποριστικοί. Δούλευα το πρωί και το βράδυ πήγαινα σε νυχτερινό σχολείο. Ζωγράφιζα πάντα στα κλεφτά.
Την δεκαετία του ’80 έμαθα ότι υπάρχει ένας σύλλογος εικαστικών και γράφτηκα σ αυτόν έχοντας εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Στον σύλλογο ήρθα σε επαφή με ανθρώπους της Τέχνης, αντάλλαξα ιδέες εικόνες.
Από πού εμπνέεσαι;
Τα βιβλία που διαθέτω με βοήθησαν. Επηρεάστηκα πολύ από τους ζωγράφους της Αναγέννησης και σε τεχνική και σε ουσία. Όσο τους μελετούσα τόσο παραπάνω ήθελα να ζωγραφίσω.
Η έμπνευση θεωρώ ξεκινάει βιωματικά, αυτά που ζω τα αποτυπώνω. Όταν ξεκινάς να ζωγραφίζεις ψάχνεις τον εαυτό σου, τις εικόνες που έχεις μέσα σου.
Κινούμαι σε ανθρωποκεντρικά θέματα. Κάποτε οι άνθρωποι δεν είχαν εικόνες, τους άρεσε ένα τοπίο. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν γι αυτόν τον λόγο προτιμώ τα συναισθήματα, τις εκφράσεις των ανθρώπων. Ο άνθρωπος είναι το σημείο αναφοράς μου.
Το αποκορύφωμα είναι το πορτρέτο για μένα. Ο χαρακτήρας βγαίνει μέσα από την μορφή. Το πρόσωπο μιλάει και εγώ το ακούω και το αποτυπώνω. Αυτό είναι και το δύσκολο, όταν ζωγραφίζω ένα άτομο μου παίρνει 3- 4 ημέρες για να αποτυπώσω τον χαρακτήρα του. Δεν μπορώ όμως να απαντήσω στο πως το αποτυπώνω. Οι επεμβάσεις είναι μικρές και καταλυτικές. Δεν σταματάω στην αρτιότητα του έργου. Ο άνθρωπος του έργου πρέπει να μπορεί να μιλήσει.
Ποιοι ζωγράφοι σε έχουν επηρεάσει;
Αυτοί της Αναγέννησης. Ο ρεαλισμός του Καραβάτζιο γιατί είμαι ρεαλιστής σαν άνθρωπος. Είδα τα έργα του ζωντανά και έμεινα άναυδος. Ο Μιχαήλ Άγγελος με τη θεματολογία του. Φυσικά με έχουν επηρεάσει και σύγχρονοι ζωγράφοι όπως ο Πικάσο, η αλληγορία του με αφήνει έκπληκτο. Από Έλληνες μου αρέσει ο Ρόρης, ο Δασκαλάκης, ο Γίζης, ο Λύτρας, ο Ιακωβίδης. Ο τρόπος που ζωγραφίζουν, το στυλ τους, η θεματολογία τους είναι φανταστική.
Τι υλικά χρησιμοποιείς;
Τα υλικά που χρησιμοποιώ κυρίως είναι το λάδι, λίγα ακρυλικά και λίγες ακουαρέλες. Τα κλασσικά υλικά.
Πως πετυχαίνεις το φωτογραφικό αποτέλεσμα στους πίνακες σας;
Το φωτογραφικό αποτέλεσμα είναι θέμα επίμονης δουλειάς, εμπειρίας, υπομονής και τεχνικής. Μπορεί να δουλέψω 12 ώρες για μια πολύ μικρή λεπτομέρεια. Το φόντο είναι πολύ σημαντικό γιατί αυτό είναι που μιλάει στον θεατή. Τα χρώματα δένουν. Φως και σκοτάδι. Μου παίρνει μέρες να σκεφτώ το φόντο . την εικόνα την πλάθω. Αυτό δίνει το αποτέλεσμα. Η απεικόνιση μιας φωτογραφίας από μόνη της δεν λέει τίποτα. Εγώ πρέπει να δώσω έμφαση σε κάποια πράγματα, να τα τονίσω ή να τα υποτονίσω.
Τι θα έλεγες σε ένα μικρό παιδί που του αρέσει η ζωγραφική τέχνη;
Αυτό που έχει σημασία είναι να την αγαπήσει…και αφού συμβεί αυτό με ένα μαγικό τρόπο όλα θα πάρουν το δρόμο τους… Η τέχνη θα τον οδηγήσει εκεί που πρέπει να πάει …με πολύ δουλειά, θα εξελιχθεί και το όνειρο του κάθε παιδιού θα πάρει μορφή πραγματική..αποτυπωμένη σε χαρτί. Ξέρεις η ζωγραφική σε βοηθάει να ανακαλύψεις πολλές πτυχές του εαυτού σου και να ζεις πραγματικά καταστάσεις μέσα από τα έργα σου…Τα έργα σου τα νιώθεις σαν παιδιά σου….
Ένα μικρό δείγμα του καλλιτέχνη…(τα παιδιά του)..όπως μας είπε..
Γιώργος Πελεκίδης, Γ΄2 τάξη
Υπέροχοι πίνακες, φοβερό άρθρο
Μπράβο!!!!!!!!!!