Ο λύκος υπήρξε το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη μας. Σήμερα έχει εξαφανιστεί από ένα μεγάλο μέρος της προηγούμενης κατανομής του που κάλυπτε σχεδόν όλο το Βόρειο Ημισφαίριο. Από τον 14ο αιώνα και μετά από συστηματικές προσπάθειες εξόντωσης του, εξαφανίσθηκε από 14 χώρες της κεντρικής και δυτικής Ευρώπης. Ο λύκος δεν υπήρξε ποτέ στόχος προσπαθειών ολοκληρωτικής εξόντωσης στην Ελλάδα.
Παράγοντες που επηρεάζουν αρνητικά το μέλλον του λύκου στην Ελλάδα:
Η ελάττωση της φυσικής λείας του λύκου, η παράνομη θανάτωση λύκων, η παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων, τα μεγάλα τεχνικά έργα.
Η Ελλάδα είναι μια από τις ευρωπαϊκές χώρες όπου υπάρχει αρκετός πληθυσμός λύκων, αλλά ο αριθμός τους δε φαίνεται να ξεπερνά τους 500. Ζει σε όλη, σχεδόν, την ηπειρωτική χώρα, εκτός από την Πελοπόννησο απ” όπου εξαφανίστηκε τη δεκαετία του ’40. Ζει, ακόμη, και στα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, αλλά εκεί δεν υπάρχει μόνιμος πληθυσμός.
Δελτίο ταυτότητας λύκου
Κοινό όνομα: Λύκος
Ύψος: Από 66 – 81 εκ
Βάρος: Το βάρος, του μεσογειακού λύκου, κυμαίνεται από 20 ως 40 κιλά.
Μήκος: Το μήκος του φτάνει από 1 με 1,5 μέτρο.
Χρώμα: Στο τρίχωμά του κυριαρχεί το καφέ σώμα με χαρακτηριστική γκρίζα ράχη.
Που ζει: Ημιορεινές και ορεινές περιοχές με επάρκεια τροφικών πηγών (κτηνοτροφικά ζώα, σκουπιδότοποι, θέσεις απόθεσης νεκρών ζώων). Απαιτείται, η παρουσία πυκνών δασωμένων περιοχών με μόνιμη παροχή νερού για φωλεοποίηση και αναπαραγωγή. Πχ. περιοχές στη Στερεά Ελλάδα ή κάποιες περιοχές στην Ήπειρο.
Χαρακτηριστικά σώματος: Το κρανίο του είναι μεγάλο σε σχέση με το σώμα του, με ισχυρές γνάθους για αρπαγή και τεμαχισμό της λείας. Διαθέτει 42 δόντια με χαρακτηριστικά μεγάλους κυνόδοντες που φτάνουν ως και 7 εκ. Το δάγκωμα του έχει απίστευτη δύναμη και μπορεί να διαπεράσει στρώμα δέρματος και τριχώματος αρκετών εκατοστών. Το στέρνο του είναι μυώδες και τα πόδια του εξαιρετικά δυνατά και ψηλά ώστε ν” αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες ως και 40km/h, όταν τρέχει.
Συνήθειες/συμπεριφορά: Ο λύκος είναι από τα πιο προσαρμοστικά είδη μεγάλων θηλαστικών. Η προσαρμογή του σε διάφορα περιβάλλοντα και κυρίως στις ανθρώπινες δραστηριότητες, οφείλεται στη μεγάλη ευελιξία της συμπεριφοράς του. Ο λύκος ζει σε μικρές οικογενειακές ομάδες (αγέλες) οι οποίες διατηρούν μία αποκλειστική περιοχή -επικράτεια.
Στην Ελλάδα, μία αγέλη λύκου αποτελείται από 3 – 4 άτομα κατά μέσο όρο. Οι αγέλες, συνήθως αποτελούνται από το ζευγάρι και τους απογόνους τους.
Οι λύκοι ουρούν ή αφήνουν περιττώματα σε χαρακτηριστικά σημεία της επικράτειάς τους, για να οριοθετήσουν την περιοχή τους. Ενώ, με το ουρλιαχτό προειδοποιούν, επίσης, για την παρουσία τους άλλους λύκους ξένους προς την αγέλη. Το σημάδεμα της επικράτειας με ούρηση ή περιττώματα δίνει πληροφορίες για το φύλλο, την φυσική και αναπαραγωγική του κάθε ζώου. Αυτοί οι μηχανισμοί έχουν εξελιχθεί έτσι ώστε να αποφεύγεται η συνάντηση των γειτονικών αγελών και οι συγκρούσεις μεταξύ τους.
Τι τρώει: Σαρκοφάγο: κτηνοτροφικά ζώα (κότες), περιστασιακά άγρια οπληφόρα ζώα (πρόβατα, ελάφια, άλογο, γουρούνια), πτώματα και σαρκώδεις καρποί.
Κύριες απειλές: Η χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων από τους ανθρώπους και οι συγκρούσεις με διερχόμενα αυτοκίνητα σε αυτοκινητόδρομους. Ο σημαντικότερος, όμως, κίνδυνος για τον πληθυσμό του λύκου στην Ελλάδα είναι η μείωση της διαθεσιμότητας τροφής.
Μια άλλη απειλή είναι η κατάτμηση των βιοτόπων του λύκου από τη κατασκευή μεγάλων τεχνικών έργων, όπως οι αυτοκινητόδρομοι ταχείας κυκλοφορίας, τα σιδηροδρομικά δίκτυα υψηλής ταχύτητας, οι τεχνητές λίμνες και οι μεγάλοι ποταμοί, μπορεί να έχει αρνητική επίδραση στον πληθυσμό του είδους λόγω της προκαλούμενης γεωγραφικής απομόνωσης των υποπληθυσμών του λύκου μεταξύ τους.
Ηλίας Χατζηζωγίδης, Γ΄2 τάξη
Πηγή: https://www.callisto.gr
