Βρισκόμαστε στο παρόν στον Βόρειο Πόλο. Είναι 5 Δεκεμβρίου. Ο Άι-Βασίλης διαβάζει τα γράμματα των παιδιών. Ξαφνικά μπαίνουν στο γραφείο του δύο απ’ τα αγγελάκια που τον βοηθάνε στις απαραίτητες προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα, η Μελίντα και η Μιλέντα.
- Γεια σου, Μελίντα! Γεια σου, Μιλέντα! Είναι όλα εντάξει;
- Μια χαρά Άγιε Βασίλη, χρειαζόμαστε όμως τη βοήθειά σου, απάντησε η Μιλέντα.
- Τι πρόβλημα υπάρχει; ρώτησε εκείνος.
- Θέλουμε να ταξιδέψουμε στο παρελθόν, αλλά χρειαζόμαστε κάτι μαγικό για να το συνδυάσουμε με τη δύναμη του μαγικού μας ραβδιού.
- Είναι αλήθεια ότι το πιο μαγικό αντικείμενο στην περιοχή είναι το χριστουγεννιάτικο αστέρι στην κορυφή του έλατου που υπάρχει στο σαλόνι του σπιτιού σου;
- Φυσικά και είναι και μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να πραγματοποιήσετε το όνειρό σας.
- Ευχαριστούμε Άγιε Βασίλη, είπαν και τα δύο αγγελάκια.
Ύστερα, κατέβηκαν στο σαλόνι.
- Ανυπομονώ!, είπε η Μιλέντα.
- Επιτέλους το όνειρό μας θα βγει αληθινό, συμπλήρωσε η Μελίντα. Έτοιμη λοιπόν αδελφούλα;
- Πανέτοιμη!
- Κράτα μου σφιχτά το χέρι! Θα πάμε 2021 χρόνια πριν! 3…2…1! Φύγαμεεεεε!!
Τότε ακούστηκε ένα «Μπλινγκ!» και εξαφανίστηκαν. Όμως είχαν κάνει ένα μικρό ή μάλλον ένα αρκετά μεγάλο λάθος. Το μαγικό ραβδί σε τηλεμεταφέρει πίσω στον χρόνο, αλλά σε πάει μόνο στον τόπο που βρίσκεσαι. Επίσης, μπορεί να σε πάει κάπου αλλού αλλά μόνο στο παρόν.
- Είμαστε στον Βόρειο Πόλο. Μελίντα, δεν θα έπρεπε να ήμασταν στη Βηθλεέμ;
- Εεε… ξέχασα να μας πάω στη Βηθλεέμ. Ωχ όχι!
- Μελίντα, τι συμβαίνει;
- Το μαγικό ραβδί δεν είναι ικανό να μας πάει σε άλλο μέρος στο παρελθόν. Και χρειάζεται κάτι δυνατό σαν κι αυτό ώστε να σε πάει πίσω ή μπροστά στον χρόνο. Μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας βοηθήσει: το αστέρι που οδήγησε τους Τρεις Μάγους στη φάτνη.
- Τιιιιι;; Και πώς θα φτάσουμε από εδώ ως τη Βηθλεέμ;
- Εεεε… Πετώντας;
- Μα εδώ κάνει παγωνιά! Τα φτερά μας μπορεί να παγώσουν!
- Τότε ας περπατήσουμε.
- Καλά, αφού δεν έχουμε και καμιά άλλη επιλογή…
Κι έτσι άρχισαν να περπατούν. Περπατούσαν, περπατούσαν… ώσπου κουράστηκαν! Σταμάτησαν και με το μαγικό τους ραβδί άναψαν μια φωτιά. Εμφάνισαν και φαγητά και δυο καρέκλες και κάθισαν να ξεκουραστούν. Ύστερα, αφού έφαγαν και ήπιαν, εμφάνισαν δυο υπνόσακους και αποκοιμήθηκαν ώστε να ανακτήσουν δυνάμεις.
Μετά από μιάμιση ώρα, συνέχισαν τον δρόμο τους. Έφτασαν επιτέλους στην άκρη του Βόρειου Πόλου. Όμως τώρα έπρεπε να διασχίσουν τον Αρκτικό Ωκεανό. Με το μαγικό τους ραβδί εμφάνισαν μια βάρκα, μπήκαν μέσα και ξεκίνησαν το ταξίδι τους στον Ωκεανό. Αφού τον διέσχισαν, έφτασαν στις ακτές της σημερινής Νορβηγίας και ξεκίνησαν το μακρύ τους ταξίδι στη στεριά αυτή τη φορά. Αλλά θα χρειάζονταν βοήθεια γιατί η Νορβηγία είναι πολύ μεγάλη και δε θα μπορούσαν να τη διασχίσουν όλη μονομιάς. Έτσι, έκρυψαν τα φτερά τους και τα στεφάνια τους και χτύπησαν την πόρτα ενός τυχαίου σπιτιού ελπίζοντας να τις φροντίσουν για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
- Ποιος είναι εκεί;
- Γεια σας! Είπαν τα δυο αγγελάκια ή ίσως παιδάκια, τέλος πάντων καταλάβατε.
- Ποιες είστε;
- Είμαι η Μελίντα και αυτή η αδελφή μου η Μιλέντα. Θα θέλαμε τη βοήθειά σας.
- Πρέπει να κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι για να… εμ… για να φτάσουμε σ’ένα πολύ μακρινό μέρος.
- Και πόσο καιρό θα χρειαστεί να μείνετε εδώ;
- Δεν είμαστε σίγουρες. Όχι πολύ πάντως.
- Καλά. Μπορείτε να μείνετε. Αφού λέτε ότι το ταξίδι είναι τόσο μακρύ…
- Ευχαριστούμε!
Έμειναν εκεί για πέντε ημέρες. Μετά έπρεπε να προχωρήσουν, όμως όχι μόνο ήταν πολύ βόρεια αλλά ήταν και χειμώνας. Οπότε, έκανε περισσότερο κρύο από κάθε άλλη εποχή. Επομένως, υπήρχε ακόμα ο κίνδυνος να παγώσουν τα φτερά τους. Αν περπατούσαν θα κουράζονταν πολύ. Και ποιος ξέρει αν θα ήταν πάλι τόσο τυχερές στο να βρουν ένα σπίτι με ευγενικούς ανθρώπους; Άρα θα χρειάζονταν κάποιο μεταφορικό μέσο. Οι κάτοικοι του σπιτιού δέχτηκαν να τους δανείσουν μία άμαξα.
Έφτασαν στη Βηθλεέμ στις 24 Δεκεμβρίου. Έμενε μία μέρα ακόμα για τη γέννηση του Χριστού. Βγάζοντας τα ρούχα που κάλυπταν τα φτερά και τα στεφάνια τους, πήγαν στη φάτνη.
- Ουφ, ουφ! Επιτέλους φτάσαμε!
- Δύο μικρά αγγελάκια; Γιατί βρίσκεστε στη φάτνη μου; ρώτησε ο βοσκός.
- Εεεμ… Ήρθαμε από πολύ μακριά για να σας μεταφέρουμε ένα σημαντικό μήνυμα: αύριο, εδώ ακριβώς, στη φάτνη, θα γεννηθεί ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο!, είπε η Μελίντα.
- Στη φάτνη μου; αναρωτήθηκε ο βοσκός έκπληκτος για το ότι θα γεννιόταν στη δικιά του φάτνη αυτό το σημαντικό πρόσωπο και απορημένος για το ποιο θα ήταν.
- Ελπίζουμε να μη σας πειράζει αν μείνουμε στη φάτνη μέχρι αύριο το βράδυ.
- Καθόλου.
Πράγματι, την επόμενη μέρα η Μαρία και ο Ιωσήφ έφτασαν στη φάτνη. Οι τρεις Μάγοι ήρθαν κρατώντας τα δώρα, αγγελάκια έπαιξαν μελωδίες και τα ζώα παρακολουθούσαν τη γέννηση.
Η Μελίντα και η Μιλέντα ήταν ενθουσιασμένες που έβλεπαν την γέννηση του Χριστού. Ο βοσκός τις ευχαρίστησε που του μετέφεραν το μήνυμα και τις ρώτησε αν μπορούσε να κάνει κάτι για αυτές. Τότε εκείνες εμπιστεύτηκαν σε όσους βρίσκονταν στη φάτνη το μυστικό τους: ότι έχουν έρθει από το μέλλον για να δουν τη γέννηση του Χριστού. Του είπαν επίσης πως δε χρειάζονταν κάποια ιδιαίτερη βοήθεια, απλά έπρεπε να συνδυάσουν τη δύναμη του ραβδιού τους με αυτήν του μαγικού αστεριού.
- Όμως πριν φύγουμε έχουμε ετοιμάσει και εμείς ένα δώρο για τον Χριστό.
Το δώρο τους ήταν… μια ζεστή μάλλινη κουβερτούλα και ένα ζευγάρι ρούχα για τον μικρό Χριστούλη!
Αφού το έδωσαν συνδύασαν τη δύναμη του ραβδιού τους με αυτήν του αστεριού και επέστρεψαν – πάνω στην ώρα – στο μέλλον. Ο Άι-Βασίλης χάρηκε όταν είδε τη Μελίντα και τη Μιλέντα γιατί όπως είπα και στην αρχή τον βοηθούσαν στις απαραίτητες προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα, αλλά και στο να μοιράζει τα δώρα στα παιδιά.
Η Μελίντα και η Μιλέντα παρόλο που ήταν κουρασμένες ήταν πολύ χαρούμενες με το ταξίδι τους στο παρελθόν!
ΤΕΛΟΣ
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Μάγδα Πούλακα, Δ΄2 τάξη
