Ο καζουάριος είναι παλαιόγναθο πτηνό της οικογενείας των καζουαριιδών, ένα από τα μέλη των ατροπιδοφόρων δηλαδή εκείνων των πτηνών που έχουν απωλέσει την πτητική τους ικανότητα.
Επειδή είναι ανίκανα να πετούν έχουν, αντ’ αυτού, αναπτύξει ισχυρότατα κάτω άκρα, μέσω των οποίων μπορούν να αναπτύξουν μεγάλες ταχύτητες στο έδαφος, γι’ αυτό και συχνά αποκαλούνται «πουλιά-δρομείς».
Ο καζουάριος κατέχει τους «τίτλους» του μεγαλύτερου δασικού πτηνού στον κόσμο, επίσης του δεύτερου βαρύτερου και του τρίτου υψηλότερου πτηνού στην υφήλιο. Θεωρείται «δύστροπο» και «ευερέθιστο» πτηνό και, εάν προκληθεί, μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα πλήγματα, χάρη στα εξαιρετικά ισχυρά πόδια του, τα οποία διαθέτουν μεγάλα νύχια. Όλοι οι καζουάριοι, ακόμη και ο πιο «προσιτός» στον άνθρωπο καζουάριος της Αυστραλίας, είναι ανεπαρκώς μελετημένα πτηνά.
Οι καζουάριοι είναι κυρίως οπωροφάγα πτηνά, με καρπούς από τουλάχιστον 26 οικογένειες φυτών να έχουν τεκμηριωθεί στο διαιτολόγιό τους. Πολλά από τα φυτά αυτά έχουν δηλητηριώδεις καρπούς, παρόλ’ αυτά οι καζουάριοι τους καταναλώνουν. Όταν τα δέντρα «ρίχνουν» τα φρούτα, οι καζουάριοι έρχονται για να τραφούν, με το κάθε πουλί να υπερασπίζεται το «δέντρο» του για λίγες ημέρες και φεύγει όταν οι καρποί εξαντληθούν. Οι καρποί καταπίνονται ολόκληροι, ακόμη και όταν είναι μεγάλοι, όπως μπανάνες και μήλα.
Ωστόσο, οι καζουάριοι δεν θεωρούνται φυτοφάγα πτηνά, υπό την στενή έννοια, διότι, εκτός από φρούτα -και άνθη- η διατροφή τους περιλαμβάνει μύκητες, σαλιγκάρια, έντομα, βατράχια, πουλιά, ψάρια και ποντίκια.
Τα θηλυκά γεννούν 3-8 αβγά στην φωλιά, που δεν είναι παρά ένας μεγάλος σωρός από φύλλα. Το πάχος του στρώματος των φύλλων είναι 5-10 εκ. και το πλάτος μπορεί να φθάσει το 1 μ., ενώ σκοπός της κατασκευής είναι η επαρκής αποστράγγιση του νερού και της υγρασίας.
Κάποιοι ιθαγενείς προσφέρουν αιχμάλωτους καζουάριους σε διάφορες τελετές, ενώ άλλοι τούς θεωρούν ως πηγή τροφής.
Το κρέας του καζουάριου θεωρείται, γενικά, πολύ σκληρό για να φαγωθεί και οι ιθαγενείς αντιμετωπίζουν το γεγονός αυτό με ιδιαίτερη αίσθηση χιούμορ: «…βράζετε το κρέας του καζουάριου σε ένα καζάνι μαζί με μία πέτρα. Όταν η πέτρα μαλακώσει, τότε το φαγητό είναι έτοιμο…».
Οι καζουάριοι είναι «διαβόητοι» για την δυνητική επικινδυνότητά τους, προς τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα.
Ποσοστό 75% από αυτές τις επιθέσεις ήταν από καζουάριους που είχαν εκτραφεί και σε ποσοστό 71%, οι καζουάριοι επιτέθηκαν ή καταδίωξαν το θύμα. Σε ποσοστό 15%, οι καζουάριοι κλώτσησαν το θύμα. Από τις επιθέσεις, ποσοστό 73% οφείλονταν σε καζουάριους που ήθελαν να αρπάξουν τροφή, ενώ σε ποσοστό 5% υπερασπίστηκαν φυσικές πηγές τροφίμων, 15% υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους από επίθεση, ενώ 7% υπερασπίστηκαν τα αβγά ή τους νεοσσούς τους. Πάντως, σε 150 επιθέσεις το 2003, υπήρξε μόλις ένας θάνατος ανθρώπου.
Πηγή: Βικιπαίδεια
Ορέστης Πανόπουλος, Δ΄2 τάξη
