“Το μυστικό της Ευτυχίας”
σκέψεις πάνω στο απόσπασμα από τον Αλχημιστή του Π.Κοέλιου
“Και που λες Ευτυχία, ευτυχία δεν βρήκαμε, λίγα μόνο στοιχεία ευτυχίας χαρήκαμε”.
Πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτούς τους δυο στίχους; Ποιος βρήκε πραγματικά την ευτυχία και τι είναι τελικά η ευτυχία;
Πιστεύω πως ο καθένας μας ερμηνεύει αυτή την έννοια διαφορετικά. Θεωρούμε πως η ευτυχία βρίσκεται στα πολλά χρήματα, στην μεγάλη κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, στο τέλειο σπίτι, στο τέλειο αυτοκίνητο και σε ο,τι άλλο μας κάνει να νιώθουμε υπεροχή και ανωτερότητα απέναντι σε άλλους. Είναι όμως έτσι; Αν ναι, τότε γιατί μόλις φτάσουμε τον στόχο μας μετά από λίγο ψάχνουμε κάτι άλλο; Γιατί στο τόσο βάζουμε άλλο τόσο; Πολύ απλά γιατί “νομίζουμε” πως αν πετύχουμε τον στόχο μας θα είμαστε κι ευτυχισμένοι. Όμως όχι. Δεν μετριέται η ευτυχία με υλικά αγαθά και ικανοποίηση του εγωισμού μας. Τρέχουμε να φτάσουμε στον προορισμό όμως χάνουμε την διαδρομή. Είναι σαν να ταξιδεύουμε με ένα τρένο που έχει τραβηγμένες κουρτίνες.
Θυμάστε όταν είμαστε ερωτευμένοι; Ξεχνάμε τα πάντα. Το μόνο που μας νοιάζει είναι να βρεθούμε στην αγκαλιά του αγαπημένου μας. Και όταν γίνει αυτό μας πλημμυρίζει μια εσωτερική γαλήνη και το μυαλό σταματά για δευτερόλεπτα. Αυτό είναι ευτυχία. Όταν τρέχουμε στην αγκαλιά της μάνας και κουρνιάζουμε ξέροντας ότι εκεί έστω και για λίγο δεν μπορεί να μας πειράξει κανείς, αυτό είναι ευτυχία. Ή όταν η μάνα πάρει στα χέρια της το νεογέννητο βρέφος και εκείνη την στιγμή δύο ψυχές γίνονται μια, ε ναι αυτό είναι ευτυχία. Όταν αναπολούμε στιγμές που περάσαμε και στην θύμιση τους χαμογελάμε, είναι ευτυχία.
Ευτυχία είναι στην κάθε αναποδιά να βλέπουμε το καλό, να γαληνεύουμε την ψυχή μας και το μυαλό, με ό,τι μας προσφέρει αυτό και να ζούμε την κάθε στιγμή στο έπακρο.
Δεν βρίσκουμε την ευτυχία. Τη νιώθουμε.
Ευτυχία είναι τα θέλω της ψυχής, όχι τα θέλω του μυαλού.
Ευτυχία είναι συναίσθημα. Ευτυχία είναι στιγμές.
Δεν τις προσπερνάμε. Τις ζούμε.
Χωρίς παρελθόν. Χωρίς μέλλον.
Καραφεύγα Ευανθία
