Σε μια μακρινή διάσταση, υπήρχε ένα βασίλειο που αποτελείτο μόνο από άσπρες γάτες. Όλες ήταν ισάξιες και ισότιμες, χωρίς διαφορές, καθώς είχαν την ίδια εμφάνιση και παρόμοια χαρακτηριστικά. Σε αυτό το βασίλειο κυβερνούσε ένας βασιλιάς. Όλες οι γάτες τον θαύμαζαν, ήταν λαοφιλέστατος. Όμως, ήταν «αόρατος», κανείς δεν τον είχε δει ποτέ εκτός από τους υπηκόους και τους φρουρούς του. Εντούτοις, οι γάτες τον θαύμαζαν για τη δικαιοσύνη του και για τις πράξεις του που διαδίδονταν από στόμα σε στόμα. Μια μέρα εμφανίστηκε από το πουθενά ένας όχλος. Οι γάτες έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει και βρέθηκαν μπροστά από μία μαύρη γάτα περιτριγυρισμένη από εκατοντάδες άσπρες γάτες.
- Πως βρέθηκε εδώ; Τι κάνει στην δική μας κοινωνία; Ξεφώνισε μια γάτα.
- Σίγουρα ο βασιλιάς θα ξέρει τι να κάνει και θα αναλάβει την ευθύνη. Ας την πάμε εκεί. Είπε μια άλλη.
Και έτσι, άρχισαν να κατευθύνονται όλες οι γάτες προς το παλάτι μαζί με τον μαύρο γάτο, που τον είχαν πιάσει αν και ο ίδιος δεν αντιστεκόταν και παρέμενε σιωπηλός . Όταν έφτασαν έξω από το παλάτι , ένας εκπρόσωπος των άσπρων γατών πλησίασε τους φρουρούς και απαίτησε να δει τον βασιλιά. Οι φρουροί αρνήθηκαν λέγοντας πως είναι απαγορευμένο να τον δει ο λαός και πρέπει κάποιος να έχει ειδική άδεια για να περάσει την πύλη. Τότε οι γάτες έδειξαν τη μαύρη γάτα στους φρουρούς φωνάζοντας και απαιτώντας να μπουν στο παλάτι. Οι φρουροί χαμογέλασαν, άνοιξαν διάπλατα την πύλη και άφησαν τον μαύρο γάτο να περάσει κάνοντας μάλιστα μια μεγάλη υπόκλιση. Όλες οι γάτες έμειναν άφωνες επειδή κατάλαβαν πως ο βασιλιάς τους που τιμούσαν τόσο πολύ ήταν ο γάτος στον οποίον είχαν συμπεριφερθεί τόσο άσχημα.
Η εμφάνιση ενός ατόμου δεν προσδίδει την προσωπικότητα του.
Αγγελική Δουφεξή Γ3
