«Μωβ»
[…] Τι είναι τελικά ποίηση; Ποίηση είναι αυτογραφία του ποιητή και του αναγνώστη μαζί∙ είναι μια γλώσσα που δεν αφηγείται, ούτε περιγράφει∙ είναι κώδικας που δεν δέχεται νεκρές ζώνες∙ είναι ύψος∙ είναι βίωση που ανασταίνει το παραδείσιο στοιχείο παντού∙ είναι ζεύξη∙ είναι οργάνωση του κοινωνικού στοιχείου∙ είναι πολλά κατά τους ποιητές. Για μένα, όμως, τι είναι ποίηση; – Ποίηση για μένα είναι νερό…
Είναι νερό που αναβλύζει από τα έγκατα της γης, όπως κι η ποίηση, ο λόγος βγαίνει από βαθιά μέσα μου∙ νερό καθάριο που ρέει στις πιο ψηλές και παγωμένες κορφές, τα πιο απρόσιτα μέρη∙ νερό που χύνει και ξεδιψά, νερό που καθαρίζει, νερό που γδέρνει κατάσαρκα την επιδερμίδα της γης και την ανασταίνει, γεμίζοντας τα αχόρταγα σπλάχνα της ζωή και βλαστάρια, νερό που συναντώ παντού, που στιγμή δε στέκεται να το χορτάσω, να το επεξεργαστώ, να το ερμηνεύσω, νερό που φεύγει κι ανανεώνεται, νερό που πίνω όταν διψώ∙ νερό που «τα πάντα ρει».
Είναι το υδάτινο εκείνο στοιχείο που περισσότερο απ΄όλα στην πρώτη γνωριμία μου με τον κόσμο, ήρθε και ρίζωσε μέσα μου και όντας ανυποψίαστη ξεδίψασε το σπλάχνο μου για να το διψάσει αργότερα στη μετέπειτα ζωή και πότισε καλά κάθε σβώλο χώμα μέσα μου, καθιστώντας το έδαφος γόνιμο. Αλήθεια αυτό είναι ποίηση. Το απλό νερό που χύνεται στα χέρια των απλών ανθρώπων, γιατί η ποίηση είναι για τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και το γλυφό νερό της θάλασσας που καίει τα χείλη, αλμυρίζει τα ζεστά ανθρώπινα κορμιά, πνίγει το δείλι και παιχνιδίζει με τα χρώματα και τις σκιές. Είναι το νερό, που δίνει έμπνευση, δημιουργεί και καταστρέφει. Ό,τι, δηλαδή, κάνει κι η ποίηση.
Είναι το υλικό στοιχείο του οργανισμού μου, αλλά και κάθε ζωντανού οργανισμού. Είναι το στοιχείο έμπνευσης, που κάθε ποιητής κυνηγά, προκειμένου να αιχμαλωτίσει μέσα του μια εικόνα, ένα στοιχείο, μια φαντασμαγορική σκηνή. Είναι στοιχείο που μετακινείται και μεταπλάθεται διαρκώς, ολοκληρώνοντας τον δικό του κύκλο για να ξεκινήσει πάλι από την αρχή, όπως και η ποίηση προσαρμόζεται και μετασχηματίζεται για να ικανοποιήσει ψυχικές πανανθρώπινες ανάγκες. Είναι το καθολικό αυτό στοιχείο που στον κάθε άνθρωπο κατέχει διαφορετική θέση, όπως και το πνευματικό στοιχείο, για όλους, όμως, καθίσταται αναγκαίο για τη ζωή, όπως κι ο λόγος, η ανθρώπινη λογική.
Αυτό είναι ποίηση. Αυτό είναι το στοιχείο που με έφερε σε επαφή με την ποίηση και τη δημιουργία. Αυτό είναι που ακόμη και τώρα, άλλοτε με ξεδιψά, με διψά, με πνίγει και με λυτρώνει. Αυτό είναι που ξυπνά το ένδον μου και φέρνει στην επιφάνεια κάθε στοιχείο. Η ποίηση είναι βάθος. Ποίηση είναι αθάνατο νερό, που πάντα βρίσκει δρόμους…
