…ουσίες, εμμονές και κολλήματα…

Δυστυχώς στις μέρες μας, οι νέοι και ιδιαίτερα οι έφηβοι είναι εθισμένοι σε πολλά πράγματα που δεν τα βάζει ο νους του μεγάλου. Τα παιδιά μίλησαν, η φωνή τους όμως δεν θα ακουστεί ποτέ αφού φοβούνται την κριτική των άλλων.

«Εδώ και 6 μήνες έχω εθιστεί στο μπάφο, χόρτο, μαύρο».

Υπάρχουν τόσα ονόματα για μία «κακή» συνήθεια, αλλά γιατί κακή, γιατί παράνομη; Ακόμη και στην ιατρική χρησιμοποιούν ναρκωτικές ουσίες!

«Μου προσφέρει χαρά, νιώθω ωραία, δεν κλέβω για να το αγοράσω, δεν κάνω συχνά, δε θέλω να σταματήσω».

«Ήθελα απλά να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό».

Κάποιος άλλος πάλι:

«Δεν κάνω καιρό. Μια φορά τον μήνα και αν. Αν όμως μάθω ότι έχει κάποιος, θα κάνω μέχρι να πέσω κάτω. Μου αρέσει, με κάνει να ξεχνιέμαι από την πίεση του σχολείου και των μαθημάτων».

Εθισμός όμως υπάρχει κι αλλού:

«Έχω εθισμό σε τσιγάρο και ποτό τα τελευταία χρόνια. Δεν ξέρω τι μου προσφέρει, αλλά η αίσθηση και η κάψα αυτών των δύο με κάνει να νιώθω ότι ζω. Έχω τύψεις μετά, αλλά εκείνη την ώρα το έχω τόση ανάγκη. Έχω δουλέψει και βγάζω κάποια χρήματα ή από χαρτζιλίκι και έτσι τα αγοράζω. Μπορεί να πάρω και από γνωστούς ή από τον πατέρα μου (κρυφά) κανένα τσιγάρο ή ποτό. Με χαλαρώνει και ξεχνιέμαι, με ηρεμεί. Δύσκολο να το σταματήσω όσο μου προσφέρει κάτι που δεν μπορώ να αποκτήσω με άλλο τρόπο».

Πολλές παρόμοιες ιστορίες που αρκετοί έχουμε ζήσει, νιώσει ή ξέρουμε κάποιον που το περνάει όλο αυτό.

Όταν αισθάνονται ασφαλή τα παιδιά , θα μιλήσουν και τότε πρέπει να τα αγκαλιάσουμε, όχι να τα κρίνουμε, και να τα βοηθήσουμε όλοι μας.

Αίτημα των παιδιών αυτών: Να έρθει ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ στο σχολείο μας!

Ελπινίκη Τσικούκου