Πριν από ένα χρόνο περίπου,τη νύχτα της 28ής Φεβρουαρίου συνέβη μια αδιανόητη τραγωδία .Η τραγωδία των Τεμπών.Εκείνο το βράδυ δυο αμαξοστοιχίες, μια εμπορική και μια επιβατική, συγκρούστηκαν μετωπικά. Από εκείνη την στιγμή στο άλλοτε εύθυμο τρένο επικράτησε το χάος, σύμφωνα με τους επιζήσαντες.
Ένα χάος που ταξίδεψε 57 ψυχές, τόσο βίαια και απρόσμενα στον ουρανό. Το τραγικότερο; Οι περισσότερες αντιστοιχούσαν σε φοιτητές, οι οποίοι ήταν χαρούμενοι λόγω του τριημέρου που είχε περάσει.
Επιστρέφοντας στο σημείο σήμερα οι ψυχές τους δεν έχουν δικαιωθεί ακόμα. Ο πόνος όλων όσων έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους δεν έχει γιατρευτεί. Πόσο μάλλον όλων εκείνων των γονιών, όπου από εκεί που περίμεναν μια απάντηση στο μήνυμα <<Στείλε μου όταν φτάσεις. >> βρέθηκαν μπροστά στον χειρότερο τους εφιάλτη… Για εκείνους τους γονείς η ζωή σταμάτησε την 28η Φεβρουάριου προς 1η Μαρτίου. Το ποίημα που ακολουθεί είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους, που έχασαν κάποιον δικό τους την νύχτα της 28ής Φεβρουαρίου 2023.
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ
Ένας χρόνος πέρασε δίχως να ακούσω τη φωνή σου…
Ένας χρόνος δίχως ν’ αγγίξω τα μαλλιά σου…
Ένας χρόνος πέρασε δίχως ν’ αντικρίσω τα μάτια σου…
Ένας χρόνος δίχως εσένα.
Ένας χρόνος πέρασε γεμάτος σιωπή.
Ένας χρόνος μες στο σκοτάδι.
Ένας χρόνος δίχως τίποτα ν’ αλλάξει.
Ένας χρόνος δίχως δικαίωση.
Ένας χρόνος πέρασε και ακόμα να φτάσεις.
Ένας χρόνος πέρασε από την μαύρη εκείνη ώρα.
Ένας χρόνος ατελείωτος και γεμάτος οργή, πόνο, απογοήτευση, ψεύτικες δικαιολογίες…
Ένας χρόνος και ακόμα να δικαιωθείς!
Βαρβάρα Π. 27/2/2024