Όλοι μας μπορεί να έχουμε σταθεί σε κάποιο πολυσύχναστο δρόμο κάποια στιγμή στη ζωή μας για να ακούσουμε μουσική από πλανόδιους χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε το γιατί. Έτσι απλά στεκόμαστε και ακούμε. Κάποιες φορές μπορεί να νιώσουμε ότι ταξιδεύουμε μέσω της μουσικής, να νιώσουμε συναισθήματα, να θέλουμε να χορέψουμε.
Οι μουσικοί του δρόμου προσφέρουν μια χαρούμενη νότα στην ασχήμια των μεγαλουπόλεων. Είναι το αυθεντικό, το φρέσκο, το διαφορετικό, το ξεχωριστό. Χωρίς να υπακούν σε συμφέροντα και διαφημιστικές πολιτικές εταιρειών μοιράζονται μαζί με τους περαστικούς τη μουσική τους. Οι μουσικοί του δρόμου είναι άνθρωποι με ταλέντο, μεράκι και κέφι, οι οποίοι φαίνεται ότι θέλουν να μοιραστούν μαζί μας τα συναισθήματα, τις ανησυχίες, τους φόβους, τις χαρές και τα πάθη τους.
Υπάρχει από κάποιους στενόμυαλους η άποψη πώς οι μουσικοί του δρόμου είναι περιθωριακοί ή ζητιάνοι που ζητούν απεγνωσμένα τα χρήματα μας. Οι άνθρωποι αυτοί κάθονται στο κρύο ή τη ζέστη για να κάνουν γνωστή τη τέχνη τους. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα χρήματα που κερδίζουν είναι μηδαμινά, συγκριτικά με τα κέρδη των εταιρειών που εμπορευματοποιούν τη μουσική. Οι μουσικοί του δρόμου αποτυπώνουν την κουλτούρα της πόλης προσφέροντάς την απλόχερα σε ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και για αυτό αξίζουν τη βοήθεια και τη στήριξή μας. Η αμοιβή τους είναι το χαμόγελο, μια γλυκιά κουβέντα, το χειροκρότημά μας.
Οι πόλεις μας και οι κάτοικοι τους πάντα θα χρειάζονται περισσότερο πολιτισμό. Ο πολιτισμός κάθε λαού βρίσκεται και μέσα στους ήχους των πόλεων. Διάσημοι σήμερα μουσικοί όπως ο BB King, ο Seasick Steve, η Tracy Chapman, η Janis Joplin, ο Rod Stewart αλλά και Έλληνες, όπως ο Παύλος Σιδηρόπουλος και ο Νικόλας Άσιμος, ξεκίνησαν την καριέρα τους παίζοντας μουσική στη μεγάλη σκηνή του
δρόμου. Αυτοί οι άνθρωποι δίνουν ήχο στην εικόνα της κάθε πόλης αποκτώντας πολλούς θαυμαστές, οι οποίοι μπορεί να έρχονται για πρώτη φορά στη ζωή τους σε επαφή με αυτού του είδους τα ακούσματα.
Στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ η τέχνη χρειάζεται να είναι προσιτή σε όλους. Εξαιτίας της κυριαρχίας της τεχνολογίας, του μουσικού μάρκετινγκ, της μαζικής ψυχαγωγίας με «εύπεπτα», κακόηχα και σε κάποιες περιπτώσεις με χαμηλής ποιότητας σε στίχους και περιεχόμενο τραγούδια, που κυριαρχούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχει χαθεί το συναίσθημα από τη μουσική. Χρειάζεται να αισθανθούμε ξανά τη μουσική με όλες μας τις αισθήσεις και όχι μέσα από τις οθόνες των κινητών μας τηλεφώνων. Και αυτό μπορούν να μας το προσφέρουν οι μουσικοί του δρόμου.
Διαδικτυογραφία:
Καψάλης Ν., «Τι δεν είναι η μουσική του δρόμου», ημερο-δρόμος, 26.10.2018, Τι δεν είναι η μουσική του δρόμου | Ημεροδρόμος (imerodromos.gr) (τελευταία πρόσβαση στις 4 Μαΐου 2021).
Οικόπουλος Σπ., «Οι μουσικοί των δρόμων της Αθήνας και οι ιστορίες τους», Το κουτί της Πανδώρας, 20.08.2019, Οι μουσικοί των δρόμων της Αθήνας και οι ιστορίες τους | Το Κουτί της Πανδώρας (koutipandoras.gr) (τελευταία πρόσβαση στις 4 Μαΐου 2021).
Ιωάννης
