Τα κρητικά ανάκτορα με τις πολλές αίθουσες, τους φωταγωγούς, τους διαδρόμους, τις αυλές, θα έσφυζαν καθημερινά από ζωή , αλλά ιδιαίτερα κατά τις γιορτινές ημέρες. Μια τέτοια μέρα θα ήταν και η γιορτή για τη Μεγάλη Μητέρα, τη θεά της φύσης. Η γιορτή θα ξεκινούσε την αυγή στο κεντρικό ιερό των ανακτόρων.
Πλήθος κόσμου θα βρισκόταν εκεί για να πάρει μέρος στη γιορτή. Όλοι θα φορούσαν τα γιορτινά τους, θα συνομιλούσαν ευδιάθετοι με τους γνωστούς τους και θα αγόραζαν διάφορα κρητικά προϊόντα. Οι γυναίκες, απ’ τη μια, θα ήταν ντυμένες με μακριά πολύχρωμα φουστάνια, στολισμένα με κεντητές ποδιές και πολύχρωμα μοτίβα. Θα φορούσαν εντυπωσιακά καπέλα σε σχήματα λουλουδιών, είτε θα είχαν περίτεχνα χτενίσματα με κορδέλες στα μαλλιά τους. Χρυσά κοσμήματα θα στόλιζαν τον λαιμό και τα χέρια τους.
Οι άνδρες, από την άλλη, θα φορούσαν το <<ζώμα>>, μια κοντή φούστα ή ποδιά, σφιγμένη στη μέση τους και δεμένο με δερμάτινες ζώνες, πλούσια διακοσμημένες με χάντρες και κοσμήματα. Στο πλάι θα κρέμονταν το σπαθί ή το μαχαίρι τους. Οι ιερείς θα έψαλλαν μελωδικούς ύμνους κρατώντας λαμπάδες, ενώ ο βασιλιάς και η βασίλισσα με τα υπέρλαμπρα κοσμήματά τους και τα χρυσά τους στέμματα θα έκαναν θυσίες στην Μητέρα Θεά, για να την ευχαριστήσουν που έκανε τη γη να καρπίσει.
Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι του ανακτόρου θα έπαιρναν μέρος σε ένα συμπόσιο με κρητικά προϊόντα. Μετά το φαγητό, πιθανόν να γιόρταζαν τα ταυροκαθάψια. Ήταν ένα αγώνισμα ακροβατικής ταυρομαχίας με ιερό και τελετουργικό χαρακτήρα, όπου ο αθλητής έπιανε τα κέρατα του ταύρου, πηδούσε πάνω από την πλάτη του και κατέληγε ξανά στο έδαφος! Νέοι και νέες θα εκτελούσαν δύσκολες ασκήσεις με μαεστρία στη ράχη των ταύρων, προκαλώντας τον θαυμασμό και τις επευφημίες των θεατών. Στο τέλος της ημέρας, όλοι θα ήταν ευτυχισμένοι και θα είχαν γιορτάσει με την ψυχή τους!
Φίλιππος - Α2΄
