Η θρησκευτική εορτή της Ζωοδόχου Πηγής

Σύμφωνα με την παράδοση υπήρχε μία θαυματουργή πηγή έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης προς την πύλη της Σηλυβρίας (νυν Μπαλουκλή, από τα ψαράκια που υπήρχαν στην πηγή, μπαλούκ=ψάρι στα τουρκικά). Το 474 ο βυζαντινός αυτοκράτορας Λέων ο Θραξ ανήγειρε προς τιμή της Παναγίας περικαλλή ναό πλησίον της πηγής, το ιαματικό νερό της οποίας είχε θεραπεύσει πολλούς ασθενείς, κυρίως από αποστήματα, δυσουρίες και αιμορραγίες. Θρυλείται ότι μεταξύ των αποθεραπευθέντων ασθενών ήταν και ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος έπασχε από δυσουρία, και για να τιμήσει την Παναγία έκτισε την εκεί μονή της Ζωοδόχου Πηγής από τα οικοδομικά υλικά που περίσσευσαν από την ανέγερση της Αγίας Σοφίας.

Τα μετέπειτα χρόνια, τα κτίσματα του ναού και της μονής της Ζωοδόχου Πηγής υπέστησαν μεγάλες φθορές από εχθρικές επιδρομές και σεισμούς. Τις μεγαλύτερες καταστροφές υπέστησαν κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν κατεδαφίσθηκαν και τα οικοδομικά υλικά τους χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του τεμένους του Σουλτάν Βαγιαζίτ. Οι χριστιανοί της Κωνσταντινούπολης δεν έπαυαν να επισκέπτονται τα ερείπια του ναού της Ζωοδόχου Πηγής, να τελούν λειτουργίες, κυρίως κατά την Παρασκευή της Διακαινησίμου και να επιζητούν το θαυματουργό ιαματικό νερό.

Το 1833 ο πατριάρχης Κωνστάντιος Α’ πέτυχε να λάβει άδεια ανοικοδομήσεως του ναού από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’. Τα εγκαίνια του νέου ναού έγιναν στις 2 Φεβρουαρίου 1835 από τον πατριάρχη Κωνστάντιο Β’. Τα επόμενα χρόνια, ιδρύθηκαν σε πολλές πόλεις της ορθοδόξου χριστιανοσύνης ναοί αφιερωμένοι στη Ζωοδόχο Πηγή, με πιο γνωστό αυτόν της Αθήνας, που βρίσκεται στην οδό Ακαδημίας.