Μια μέρα αφιερωμένη αποκλειστικά στην ελεύθερη γενιά, στη σημερίνη νεολέα είναι η 17 Νοεμβρίου. Εκείνη την ημέρα η τότε νέα γενιά στάθηκε ενάντια στην αδίσταχτη δικτατορία ή αλλιώς χούντα  επειδή ζητούσε την ελευθερία της και δεν της την έδιναν. Έτσι γύρω στους 1500 με 2000 φοιτητές και άλλοι νεαρής ηλικίας έκαναν κατάληψη στο Πολυτεχνείο και δημιούργησαν παράνομο σταθμό που από τον οποίο εμψύχωναν και συγκαλούσαν όλους τους πολίτες που ήταν φυλακισμένοι κάτω από την σκιά του δικτάτορα Παπαδόπουλου να τους βοηθήσουν αποκαλώντας τους όχι συμπολίτες αλλά ΑΔΕΡΦΙΑ. Το σύνθημά τους ήταν: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Όλοι μαζί με μια φωνή τραγουδούσαν τραγούδια όπως: ο δρόμος είχε την δική του ιστορία, πάλης ξεκίνημα, αρνιέμαι κ.α. Όλη η Αθήνα είχε μαζευτεί έξω από το Πολυτεχνείο. Όλοι να αντικρίσουν τα γενναία, θαρραλέα, δυναμικά παιδιά που με την φωνή τους έτριζε όλη η Αθήνα.

Αλλά η δύναμή τους σιγά σιγά έπεφτε σταδιακά εξαιτίας της πείνας, της έλλειψης φαρμάκων και άλλων εφοδίων. Αυτή την αδυναμία εκμεταλεύτηκε ο Παπαδόπουλος και την νύχτα της 17 του Νοέμβρη ένα τεράστιο τανκς προβάλλεται στην πόρτα του Πολυτεχνείου με σκοπό να την κατεδαφίσει. Εκείνη την στιγμή όλοι οι φοιτητές γατζόθηκαν πάνω στην πόρτα.Το τανκς χωρίς κανένα δισταγμό κατεδαφίζει την πόρτα μαζί με τους φοιτητές.Μετά υπήρχε μόνο σιωπή. Εκείνη η στιγμή έμεινε ιερή μέχρι σήμερα και για πάντα.Γιατί χάρης σε αυτούς ήμαστε και  ελέυθεροι.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΜΕΛΙΝΑ ΠΑΠΠΑ….ΣΥΝΤΑΚΤΡΙΑ Α”