Από το μπέικον μέχρι την πίτσα κι από το σάντουιτς μέχρι το hamburger, κάθε ονομασία φαγητού έχει τη δική της ιστορία. Άλλες ανάγονται στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά, άλλες πήραν το όνομά τους από κάποιον άνθρωπο ή από κάποια πόλη.

Η λέξη «πίτσα» έχει την ίδια καταγωγή με τη λέξη «πίτα»: προέρχονται και οι δύο από την ελληνική λέξη «πίττα», η οποία σημαίνει «στερεός» και τη μεταγενέστερη λατινική λέξη «pìnsere» η οποία σημαίνει «πατάω, πιέζω». Αν σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποίο η ζύμη πιέζεται μέχρι να γίνει επίπεδη, θα καταλάβετε τη λογική που κρύβεται πίσω από τη χρήση της λέξης.

Είναι ευρέως γνωστό ότι το hamburger ονομάστηκε έτσι χάριν της πόλης του Αμβούργου. Κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα το λιμάνι του Αμβούργου αποτελούσε μια κεντρική στάση για τα πλοία που ερχόντουσαν από τη Ρωσία και οι Ρώσοι έφερναν μαζί τους συνταγές για ψιλοκομμένο ταρτάρ. Ενώ η εκδοχή με το ψημένο ψωμάκι έγινε αρκετά δημοφιλής στο Αμβούργο, η λέξη «hamburger» εφευρέθηκε από τους ιδιοκτήτες των εστιατορίων της Νέας Υόρκης, έτσι ώστε να δελεάσουν τους τότε πρόσφατα αφιχθέντες Γερμανούς μετανάστες οι οποίοι έψαχναν να γευτούν κάτι οικείο.

Στον John Montagu, τον τέταρτο κόμη του Σάντουιτς, αποδίδεται η ονοματοδοσία αυτού του εδέσματος. Ενώ η κατανάλωση κρέατος ανάμεσα σε δύο φέτες ψωμί αφορούσε αρχικά τις κατώτερες οικονομικά τάξεις, σα φαγητό που συνόδευε το ποτό, η αγγλική αριστοκρατία το ιδιοποιήθηκε σα βραδινό σνακ, γύρω στα 1700. Αν και αυτού του τύπου το φαγητό αρχικά αποκαλούνταν «ψωμί και κρέας» ή «ψωμί και τυρί», οι φίλοι του κόμη δελεάστηκαν από τις συχνές αιτιάσεις του για ένα τέτοιο σνακ ενώ έπαιζε χαρτιά με το ένα χέρι και άρχισαν να ζητούν από τον μπάτλερ «το ίδιο που τρώει και ο Σάντουιτς!». Αυτή ήταν η αρχή της ιστορίας…

Ζήσης-Λάζαρος-Γιάννης Τ.-Γιάννης Κ.