ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ηλεκτρονικό περιοδικό γυμνασίου Παραδεισίου

Η έμπνευση οδήγησε πολλά παιδιά να συνθέσουν φανταστικές ιστορίες…

Η συντακτική ομάδα

Μία φορά και έναν καιρό στο λιμάνι της Αστερούπολης άραζε ένα πλοίο. Το πλοίο έφυγε από το λιμάνι. Η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη. Ξαφνικά στη μέση του πουθενά πολύ βαθιά στο πέλαγος οι άνεμοι δυνάμωσαν και προκλήθηκε φουρτούνα. Οι επιβάτες πανικοβλήθηκαν ενώ το προσωπικό του πλοίου προσπαθούσε να τους καθησυχάσει. Τίποτε δεν μπορούσε να τους ηρεμήσει, ώσπου μετά από λίγο ένα πελώριο κύμα σκέπασε το πλοίο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κοπεί ένα κομμάτι από το κάτω μέρος του πλοίου και να βουλιάξει. Μία μέρα μετά οι βατραχάνθρωποι πήγαν στο σημείο για έρευνα αλλά δεν βρήκαν κανένα ζωντανό. Όμως από ό,τι φαίνεται υπήρχε ένας ναυαγός, ο Σαμ, ένας Άγγλος τουρίστας που κατέφυγε σε ένα έρημο νησί εκεί κοντά. Μία μέρα όμως ένα δελφίνι τον είδε να μιλάμε την καρύδα του και του έδειξε το δρόμο για τη στεριά. Ο Σαμ, ο μόνος που τη γλίτωσε, ήταν σώος και αβλαβής οι άλλοι επιβάτες όμως, όχι.

 Αναστάσης Σταυριανός

Το πλοίο ξεκίνησε αν και ο καιρός ήταν πολύ κακός.Από την πρώτη στιγμή άρχισα να φοβάμαι… Κοιτούσα γύρω μου για να ξεχαστώ. Τα μαύρα σύννεφα με τις αστραπές στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και ο αέρας που ήταν τόσο δυνατός που μου βούλωνε τα αυτιά και δεν μπορούσα να ακούσω μου προκαλούσαν ακόμα περισσότερα συναισθήματα άγχους και φόβου. Ακόμα δύο ώρες για να φτάσουμε στον προορισμό μας και ο καιρός σιγά-σιγά βελτιώνεται. Εκείνη τη χρονική στιγμή ήμουν πολύ χαρούμενος και αισιόδοξος. Μία ώρα έμενε για την άφιξή μας και ο καιρός άρχισε να χαλάει. Αισθάνθηκα πάλι λίγο φόβο και άγχος, το αίσθημα αισιοδοξίας είχε αρχίσει να απομακρύνεται. Ευτυχώς ο καιρός άνοιξε ή η τόση δα ριπή αέρα έφυγε και η ηλιοφάνεια και η ζέστη άρχισαν να γίνονται αισθητές. Επτά η ώρα μετά μεσημβρίας το πλοίο αγκυροβολεί στην Κω και εγώ έτοιμος είμαι να πατήσω στεριά πίσω από την μπουκαπόρτα. Πέμπτη 31 Αυγούστου, οι αγαπημένες μου μέχρι τώρα διακοπές τελειώνουν. Αυτό το ταξίδι μου έμαθε να τα κοιτάω όλα από την καλή πλευρά και σίγουρα θα μου μείνει αξέχαστο.

 Αναστάσης Σταυριανός 

Αγαπημένε μου Κωνσταντίνε,

 αποφάσισα να σου γράψω αυτό το γράμμα για να σου διηγηθώ τι έγινε την περασμένη Παρασκευή στην παράστασή μας. Όλα ξεκίνησαν καλά, η αυλή του σχολείου ήταν γεμάτη κόσμο, τα κουστούμια και τα σκηνικά έμοιαζαν σαν να τα είχαν φτιάξει επαγγελματίες και τα παιδιά υποδύονταν τους ρόλους πολύ καλά. Κάποια στιγμή εμφανίζεται στη σκηνή ο Αγρότης. Προχώρα αργά. Ξαφνικά παραπατά και πέφτει πάνω στον Νικήτα που έπαιζε τον βοηθό του Αγρότη. Αυτός χάνει την ισορροπία του και προσπαθεί να κρατηθεί από την Ηλέκτρα που κοιτάει προς τον κόσμο. Την τραβάει με δύναμη και της σκίζει το φόρεμα. Εκείνη δεν βλέπει τι γίνεται, βγάζει μία δυνατή φωνή, γυρίζει απότομα και δίνει μία μπουνιά στο Σκιάχτρο. Από κάτω γίνεται χαμός. Άλλοι γελάνε, άλλοι φωνάζουν, άλλοι χειροκροτούν. Όλοι νομίζουν ότι αυτά γίνονται στο έργο εκτός από τα άτομα που γνωρίζουν τι γίνεται στην παράσταση. Το Σκιάχτρο βάζει τα κλάματα, ο βοηθός του Αγρότη έχει στη σκηνή και γελάει, η Ηλέκτρα και ο Αγρότης κοιτούν αποσβολωμένοι το κοινό. Την κατάσταση θα σώσει ο Σταύρος που υποδύεται έναν απλό άνθρωπο. Μπαίνει στη σκηνή και λέει τα λόγια του σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Η Ηλέκτρα τον ακολουθεί διστακτικά, το Σκιάχτρο σταματάει τα κλάματα και παίζει κανονικά το ρόλο του όπως όλοι. Μόνο ο βοηθός του Αγρότη δεν μπορούσε να συνέλθει από τα γέλια οπότε η κυρία τον σπρώχνει προς τα παρασκήνια. Από κει και πέρα όλα κύλησαν καλά, η παράσταση θεωρήθηκε επιτυχημένη, οι ηθοποιοί καταχειροκροτήθηκαν και το κοινό διασκέδασε πολύ. Ελπίζω πως την επόμενη φορά θα μπορέσεις να απολαύσεις την καινούργια μας παράσταση που φαντάζομαι ότι θα είναι λιγότερο επεισοδιακή.

Σε φιλώ

 Αναστάσης

 Αναστάσης Σταυριανός 

Ο παπουτσωμένος γάτος η τελευταία επιθυμία 

Ο τολμηρός παπουτσωμένος γάτος που ζει στην παρανομία ανακαλύπτει ότι έχει πληρώσει το βαρύ τίμημα για το πάθος του για κίνδυνο αλλά και την αδιαφορία του για ασφάλεια. Ο γάτος έχει κάψει τις οκτώ από τις εννέα ζωές του αν και στην πορεία έχασε το μέτρημα. Η ανάγκη του να ανακτήσει αυτές τις ζωές θα στείλει τον παπουτσωμένο γάτο στην πιο μεγάλη του αναζήτηση. Ξεκινάει ένα επικό ταξίδι στο μαύρο δάσος για να βρει το μυθικό αστέρι των ευχών και να επαναφέρει τις χαμένες του ζωές αλλά με μόνο μία ζωή να του έχει απομείνει ο γάτος θα πρέπει να ταπεινωθεί και να ζητήσει βοήθεια από την πρώην σύντροφο και θανάσιμο εχθρό του την Κίτυ ελαφροπατούσα. Στην προσπάθειά τους ο γάτος και η Κίτυ θα έχουν βοήθεια από έναν φλύαρο, αμείλικτα χαρούμενο σκύλο, τον Πέρο. Μαζί τους οι τρεις θα πρέπει να είναι ένα βήμα μπροστά από όσους τους καταδιώκουν.

 Αναστάσης Σταυριανός 

Το πλοίο ξεκίνησε αν και ο καιρός ήταν πολύ κακός. Από την πρώτη στιγμή άρχισα να φοβάμαι. Κοιτούσα γύρω μου τη φουρτουνιασμένη θάλασσα… Την ημέρα εκείνη έβρεχε πάρα πολύ και υπήρχαν πολλές αστραπές. Τα κύματα ήταν τεράστια και περνούσαν μέχρι και το πλοίο το οποίο γέμιζαν νερά. Η διαδρομή ήταν πολύ μεγάλη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού συναντήσαμε πολλά θαλάσσια ζώα. Στη μέση της διαδρομής ο καιρός άλλαξε και είχε πολλή ζέστη. Το πλοίο είχε μία βλάβη και σταματήσαμε σε ένα νησί που υπήρχε εκεί κοντά. Ευτυχώς η βλάβη διορθώθηκε και μετά από μία εβδομάδα ξεκινήσαμε και συνεχίσαμε το ταξίδι μας. Ο καιρός είχε αλλάξει πολύ, υπήρχαν πολλά κύματα. Μόλις φτάσαμε στον προορισμό μας δεν μπορούσαμε να αγκυροβολήσουμε διότι υπήρχαν πολλά κύματα και η θάλασσα ήταν φουρτουνιασμένη. Ευτυχώς μετά από αρκετά λεπτά παρά τις δυσκολίες το πλοίο κατάφερε να δέσει.

 Ευάγγελος Πασχάλης 

Το πλοίο ξεκίνησε ενώ ο καιρός δεν ήταν καλός. Tαξιδεύουμε μαζί με την οικογένειά μου, οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν πολύ καλές και ευνοϊκές και οι ειδήσεις έλεγαν ότι θα έχει θαλασσοταραχή. Ξεκίνησε το πλοίο ενώ ο καιρός δεν ήταν πολύ καλός, γι” αυτό από την πρώτη στιγμή άρχισα να φοβάμαι. Κοιτούσα γύρω μου τα μεγάλα κύματα και το συννεφιασμένο ουρανό, όταν όμως βρεθήκαμε ανοιχτά στο πέλαγος όλα άλλαξαν, ο ήλιος χάθηκε μέσα στα σύννεφα και ο ουρανός σκοτείνιασε. Μαζεύτηκαν πολλά σύννεφα και για πολλές ώρες έριχνε αστραπές και μπουμπουνητά, ενώ σε λίγο άρχισε να φυσάει πολύ δυνατά και ξέσπασε μία πολύ μεγάλη καταιγίδα. Εκεί άρχισα να φοβάμαι και να τρομοκρατούμαι.  Μετά από λίγο μας είδαν κάποιοι άνθρωποι με ένα πιο μεγάλο πλοίο από το δικό μας, μας σφύριξαν και μας ειδοποίησαν ότι πρέπει να φύγουμε και να βγούμε έξω, γιατί αλλιώς θα πλημμυρίσει το πλοίο. Κάναμε αυτό που μας είπαν. Το ταξίδι ακυρώθηκε, στεναχωρήθηκα αλλά χαίρομαι που είμαι με την οικογένειά μου όλοι μαζί και μετά από αυτό δεν θα ήθελα να ανέβω ξανά σε πλοίο.

Μαρία Παναγιωτίδου

 Πέρυσι το καλοκαίρι επισκέφτηκα με την οικογένειά μου τη Λέρο. Εκεί με περίμενε μία τεράστια και φανταστική περιπέτεια που θα θυμάμαι σίγουρα για όλη μου τη ζωή . Καθώς ταξιδεύαμε με το πλοίο για να πάμε στο προορισμό μας στη Λέρο ένα πελώριο κύμα χτύπησε το καράβι που μας μετέφερε με πολύ μεγάλη ορμή. Όλοι οι επιβάτες τρομοκρατήθηκαν όμως εγώ κράτησα την ψυχραιμία μου, βγήκα λίγο έξω στο κατάστρωμα να δω τι γίνεται και αυτό που είδα ήταν τρομακτικό. Η θάλασσα ήταν τόσο αγριεμένη που ο καπετάνιος και οι ναύτες φώναζαν πως δεν είχαν δει κάτι τέτοιο στη ζωή τους, τόσο μεγάλη φουρτούνα. Για καλή μας τύχη βρισκόταν κοντά ένα ακατοίκητο νησί όπου καθήσαμε να ξεκουραστούμε λίγο ενώ φάγαμε και ήπιαμε ό, τι είχαμε μαζί μας. Μετά από λίγο η φουρτούνα τελείωσε και το ταξίδι συνεχίστηκε. Μπήκαμε μέσα στο πλοίο και φτάσαμε στην όμορφη Λέρο. Αυτό το ταξίδι δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Χάρηκα που όλοι φτάσαμε σώοι και ασφαλείς. Χαίρομαι που είμαι μαζί με την οικογένειά μου. Αυτή ήταν η περιπέτεια που πέρασα το περσινό καλοκαίρι.

Μαρία Παναγιωτίδου