Ένα από τα διαμαντάκια που μπορεί να ανακαλύψει κάποιος στην Σαντορίνη είναι και το Λαογραφικό  Μουσείο του Λουκά Λυγνού  το οποίο βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην ομώνυμη »κάναβα».Αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε με την Ομάδα της Περιβαλλοντικής επειδή θέλαμε να δούμε από κοντά την μεγάλη συλλογή από χρηστικά αντικείμενα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων μιας παλιότερης εποχής. Πιο συγκεκριμένα ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε τι εργαλεία χρησιμοποιούσαν οι παππούδες μας για να καλλιεργήσουν την γη, να τρυγίσουν τα αμπέλια ,να αλέσουν την φάβα κτλ.

                Πράγματι, δώσαμε ραντεβού στην ευρύχωρη αυλή του Μουσείου που από μόνη της θυμίζει σκηνικό ταινίας. Τριγύρω στην αυλή διάφορες προσόψεις παλιών κτηρίων και εργαστηρίων (π.χ. τσαγκαράδικο, κουρείο κ.ά.) μας έβαζαν σιγά σιγά στο κλίμα και την ατμόσφαιρα όσων θα βλέπαμε. Σε αυτόν τον περιποιημένο χώρο μας περίμενε μια ευγενική κυρία, η κ.Θαλασσινή ,η οποία θα μας έκανε και την ξενάγηση. Περάσαμε λοιπόν στην πίσω αυλή και εκείνη για αρχή μας έδειξε τον μαγικό κόσμο της παραγωγής του κρασιού. Είδαμε δηλαδή που βάζανε οι άνθρωποι τα κρασιά τους καθώς και όλη την προετοιμασία με τον τρύγο, το ζύγισμα των σταφυλιών κτλ.

                 Έπειτα κατεβήκαμε σε έναν χώρο που θύμιζε μικρό, γραφικό χωριό. Εκεί υπήρχε μια μικρή πλατεία με έναν μικρό καφενέ και τριγύρω πόρτες σπιτιών όπου η καθεμία αντιστοιχούσε και σε μια κοινωνική τάξη. Υπήρχε δηλαδή το αρχοντικό των πλουσίων αλλά και σπίτια ανθρώπων της μεσαίας και φτωχότερης τάξης. Μετά την ξενάγηση στην κεντρική πλατεία προχωρήσαμε σε ένα μικρό σοκάκι που οδηγούσε σε διάφορα δωμάτια όπου το καθένα περιείχε αντικείμενα από συγκεκριμένους χώρους και επαγγέλματα. Περιεργαστήκαμε τα εκθέματα και είδαμε βήμα-βήμα πως οι άνθρωποι δούλευαν, τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν, την διαδικασία που ακολουθούσαν, πως ζεύανε τα άλογά τους, πως μάζευαν το σταφύλι τους κτλ.

                 Βλέποντάς τα όλα αυτά μας κυρίευσε ένα είδος συγκίνησης καθώς αναλογιζόμασταν το πως ήταν η ζωή τότε, την παλιά εποχή και σκεφτήκαμε πως είναι σημαντικό να μην ξεχνάς , να μην αποκόβεσαι από το παρελθόν. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο καφενεδάκι. Μάλιστα μπήκαμε μέσα και είδαμε από κοντά όλα εκείνα τα μαγειρικά σκεύη και τις συσκευασίες από παλιά βιομηχανικά προιόντα. Όλα φαίνονταν απλά και λιτά, χωρίς κάποια επιτήδευση ή επεξεργασία ,αλλά γεμάτα αγάπη και φροντίδα. Όλα έμοιαζαν πιο αγνά και ήσυχα.

                 Στη συνέχεια περάσαμε σε ένα σαλόνι με παλιά έπιπλα, μπιμπελό και βάζα. Όλα ήταν τακτοποιημένα και όμορφα! Όμως η ώρα είχε περάσει και χωρίς να το καταλάβουμε το υπέροχο ταξίδι μας σε μια αλλοτινή εποχή είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Λέω σχεδόν γιατί στο τέλος μας περίμενε ακόμη μια ευχάριστη έκπληξη: καθώς ολοκληρώθηκε η ξενάγησή μας στο Λαογραφικό Μουσείο μας άνοιξε τις πόρτες της η ταβερνούλα της αυλής με την παλιά λατέρνα και τις κρεμασμένες κιθάρες και εκεί μας πρόσφεραν ένα γευστικότατο κέρασμα! Ήμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι από την εμπειρία μας αυτή, από αυτό το μοναδικό και απολαυστικό ταξίδι στον χρόνο! Προσωπικά θα ήθελα να ξαναβρεθώ στην μικρή πλατείτσα του Μουσείου και στην γαλήνια ατμόσφαιρά της, οπότε θα ξαναπάω σίγουρα!

                Υ.Γ. Θερμές ευχαριστίες προς τον κ .Λουκά Λυγνό που μας φιλοξένησε αφιλοκερδώς στον παραπάνω χώρο καθώς και στην ξεναγό μας κ. Άρτεμη Τομαή για την ζεστή και εμπεριστατωμένη ξενάγησή της!