Το σχολείο που ονειρεύομαι είναι συνδυασμός ανθρωπισμού και τεχνολογίας.
Αρχικά θα είναι εξοπλισμένο με πολλά εξαρτήματα για τη βελτίωση της εκπαίδευσης. Θα υπάρχουν δηλαδή θρανία εργασίας όπου θα ενσωματώνεται ο Η/Υ που θα έχουμε. Ο Η/Υ θα διαθέτει υλικό όλων των μαθημάτων με εικόνες, σχήματα, χάρτες και θα μπορούμε να επικοινωνούμε με μαθητές της χώρας που θα επιλέξουμε.
Το εκπαιδευτικό σύστημα θα προωθεί την καθοδήγηση των μαθητών στο να ερευνούν και όχι στο να τους μεταδίδεται απλώς η γνώση. Ακόμα κατά τη διδασκαλία θα δημιουργούνται ομάδες, ώστε να ενισχύονται οι σχέσεις των μαθητών. Επιπλέον στο πρόγραμμα των μαθητών θα υπάρχει μία ώρα που θα μπορεί ο μαθητής να ασχοληθεί με κάτι που τον ενδιαφέρει, για παράδειγμα θέατρο, ζωγραφική, αστρονομία και άλλα.
Όσον αφορά τα βιβλία δεν θα ήταν καλό να καταργηθούν, αλλά να γίνουν πιο κατανοητά, ευχάριστα και αισθητικά ωραία. Τα μαθήματα δεν θα γίνονται μόνο από τα βιβλία αλλά και από τον Η/Υ κάθε μαθητή, ο οποίος θα ελέγχεται από τον καθηγητή.
Τέλος μια φορά την εβδομάδα οι μαθητές θα πηγαίνουν σχολείο χωρίς τις σχολικές τους τσάντες με τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς. Με αυτόν τον τρόπο το σχολείο θα επικεντρώνεται στις ανάγκες των παιδιών, θα υπάρχει πραγματική επικοινωνία και ουσιαστικός διάλογος.
Ελπίζω κάποια μέρα να πραγματοποιηθεί το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα για εμένα, γιατί χρειαζόμαστε τέτοιο σχολείο που θα μας φέρει κοντά του.
Διονυσία Μικελοπούλου