Dance me to end of love………

Ομορφιά που πηγάζει από τραγωδία, φόβο και νοσταλγία για μια ζωή που είναι πλέον ανέφικτη. Μια μελωδία που με την γοητεία της οδηγεί σε έναν παραισθησιακά γλυκύτερο θάνατο. Σε αυτά αναφέρεται το πασίγνωστο τραγούδι «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κοέν. Τα ρομαντικά θέματα του τραγουδιού κάνουν τους περισσότερους να πιστεύουν ότι αφηγείται ένα καθαρά ερωτικό γεγονός. Στην πραγματικότητα, η έμπνευση πίσω από το κομμάτι ήταν οι μαζικές δολοφονίες των Εβραίων από τους ναζί. Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από έναν βιολιστή Ελληνοεβραϊκής καταγωγής, τον Ιάκωβο Στρούμσα (Jacques Strοumsa), γεννημένο στη Θεσσαλονίκη το 1913, ο οποίος έχει αποκτήσει τον τίτλο «βιολιστής του Άουσβιτς». Με σκοπό την περαιτέρω γελοιοποίηση και ειρωνεία των Εβραίων κρατουμένων, οι ναζιστικές αρχές SS ανάγκαζαν τον Στρούμσα με την συνοδεία ορχήστρας να παίζει κλασσική μουσική και εμβατήρια όσο έβλεπε μπροστά του τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους του να σπρώχνονται γυμνοί προς τον αποτρόπαιο θάνατό τους. Τελικά, η απόπειρα μετατροπής της μουσικής σε στολίδι που δίνει μια επιπλέον σαρκαστική πνοή στα βάσανα των καταδικασμένων μελλοθανάτων απέτυχε, με τον ίδιο τον Στρούμσα να ομολογεί πως η μουσική τον «απέτρεψε από το να βουλιάξει στην απελπισία».

Μέσω του Κοέν, στο τραγούδι φαίνεται να απευθύνεται η αγαπημένη μελλοθάνατη στον σύζυγό της: «χόρεψέ με έως το τέλος της αγάπης», προσπαθώντας να βρει παρηγοριά στην κατευναστική μουσική και τον έρωτα ενώ παράλληλα περιβάλλονται από το απόλυτο χάος. Ο βιολιστής αναγκάζεται να βιώσει την μαρτυρική σκηνή της γυναίκας του, να περπατάει προς το τέλος της ζωής της, σημαίνοντας έτσι και το τέλος μιας σπαρακτικής αλλά τρυφερής αγάπης.

Βάνα Νουτσοπούλου