Αγαπητοί συμμαθητές
Πιστεύω πως όλων μας το βλέμμα πέφτει καθημερινά σε άστεγους της περιοχής μας. Άλλες φορές είναι βλέμματα αδιαφορίας, άλλες βλέμματα περιφρονητικά, άλλες βλέμματα οίκτου. Όλα τους όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, την απάθεια. Το γεγονός αυτό με προβληματίζει βαθύτατα. Θεωρώ πως εμείς ως νέοι οφείλουμε να αναλάβουμε λοιπόν δράση υπέρ των αστέγων.
Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι αναγκαίο να συμβεί αυτό. Οι άστεγοι άνθρωποι νιώθουν τις περισσότερες φορές πως περισσεύουν στην κοινωνία, πως δεν έχει κάποιο νόημα στη ζωή τους. Τέτοιες σκέψεις του ωθούν σε ψυχική κατάρρευση, κατάθλιψη, μέχρι και σε απόπειρες να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Εμείς, συνειδητοποιημένα άτομα είναι απαραίτητο να μπορούμε να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, να τον συμπονούμε, να συμμεριζόμαστε τον [όνο του και να βοηθάμε έμπρακτα. Μόνο έτσι θα συμβάλουμε στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας που την συνέχουν η ενσυναίσθηση, η αλληλοβοήθεια και η αγάπη.
Επιπλέον, δεν πρέπει να παραλειφθεί και η ηθική ανύψωση των ανθρώπων, όταν αυτός νιώθει πως ανήκει σε ένα σύνολο όπου τον χρειάζεται και είναι επιθυμητός. Οι άστεγοι συχνά απελπίζονται και ντρέπονται για την κατάστασή τους, καθώς θεωρούν πως δεν είναι χρήσιμοι για κανέναν και πως ίσα ίσα αποτελούν βάρος για την κοινωνία και την πολιτεία. Στην πραγματικότητα είναι άτομα, τα οποία με λίγη υποστήριξη, καθίστανται ικανά να προσφέρουν έργο στην κοινωνία και βαθμιαία να ορθοποδήσουν. Για αυτό είναι αναγκαίο να συμμετέχουμε σε δράσεις που ενισχύουν τους αστέγους. Είναι δηλαδή μία πράξη από την οποία σε βάθος χρόνου όλοι επωφελούνται-τόσο οι άστεγοι όσο και τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας.
Τι μπορούμε να κάνουμε επομένως για να βοηθήσουμε τους ατυχείς αυτούς ανθρώπους της περιοχής μας; Ξεκινώντας από τα πιο απλά, αν ο καθένας μας δίνει τακτικά τρόφιμα σε δομές αστέγων, θα συμβάλλουμε πρακτικά στην ενίσχυση τέτοιων φορέων. Παράλληλα, η αγορά περιοδικών και εφημερίδων που πωλούνται από αστέγους σε στάσεις λόγου χάρη στο Μετρό μπορεί να βοηθήσει. Πιο συγκεκριμένα, οι άστεγοι θα νιώσουν ζεστασιά και ενδιαφέρον από μέρους μας, και θα ενισχυθούν ταυτόχρονα και οικονομικά.
Εξίσου σημαντική είναι και η στάση που διατηρούμε σε συμπεριφορές απέναντι στους αστέγους. Εμείς, η νέα γενιά, απαλλαγμένοι από στερεότυπα και προκαταλήψεις έχουμε την υποχρέωση να καταγγέλλουμε και να αντιδρούμε σε στάσεις που υποβιβάζουν τους αστέγους. Όταν για παράδειγμα βλέπουμε πως κάποιος χλευάζει ή κακομεταχειρίζεται έναν αβοήθητο άστεγο συμπολίτη μας οφείλουμε να παρέμβουμε για να τον υποστηρίξουμε. Μια ευγενική «καλημέρα» ή ένα εγκάρδιο χαμόγελο είναι ικανά να δώσουν ελπίδα σε ανθρώπους που έχουν εγκαταλείψει τον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.
Συνοψίζοντας φίλοι μου, εμείς οι νέοι οφείλουμε να αναλάβουμε δράση υπέρ των αστέγων, αρχίζοντας από αυτούς που βρίσκονται στην περιοχή μας. Έτσι θα καταφέρουμε σιγά σιγά να δημιουργήσουμε ένα αύριο, στο οποίο κανείς δεν θα νιώθει πως περισσεύει. Έτσι θα μπορέσουμε να οραματιστούμε μια κοινωνία δεκτική, μια κοινωνία υποστηρικτική, μια κοινωνία αγάπης.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας
Κλαίρη
ΜΦ
Αγαπητοί συμμαθητές
Είναι πολύ σημαντική η πρωτοβουλία του σχολείου μας να διοργανώσει αυτή την εκδήλωση με θέμα τους αστέγους της περιοχής μας. Έτσι, μας δίνεται η δυνατότητα να εκφράσουμε εμείς οι μαθητές τους προβληματισμούς μας για ένα τόσο καίριο ζήτημα. Διότι ως πότε θα το αγνοούμε και θα το προσπερνάμε αδιάφορα όταν δίπλα μας καταρρακώνεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια; Ως νέοι, λοιπόν, και το μέλλον αυτού του τόπου όπως μας χαρακτηρίζουν είναι αναγκαίο να αναλάβουμε δράση απέναντι στο φαινόμενο αυτό ξεκινώντας από την περιοχή μας.
Δυστυχώς οι προαναφερόμενοι συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν κοινωνική περιθωριοποίηση και ανισότητα σε μικρές καθημερινές τους πράξεις. Όλοι μας είναι χρέος μας να δώσουμε σε αυτούς τους ανθρώπους κίνητρο για να στηριχθούν πάλι στα πόδια τους. Πώς; Πολύ απλά με την ένδειξη σεβασμού απέναντι στο πρόσωπό τους. Αν ο καθένας από εμάς υπερασπίζεται τα δικαιώματα του συνανθρώπου του, άρα και τα δικά του, ενισχύει τη δημοκρατία με συμφέροντα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Εξασφαλίζοντας η πολιτεία στους συμπολίτες μας μια αξιοπρεπή ζωή δημιουργείται ένα κράτος πρόνοιας που θα μεριμνά για όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Έτσι, λοιπόν, εκτός από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, ο καθένας μας ικανοποιεί το αίσθημα της προσφοράς αλλά και αναδεικνύονται οι ηθικές μας αρετές. Συνήθως δεν το σκεφτόμαστε, αλλά ο βαθμός που προστατεύουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα αποτελεί κριτήριο του πολιτιστικού επιπέδου μιας κοινωνίας. Κατ’ επέκταση προσδίδεται διεθνές κύρος σε αυτή. (Θα ήθελε κανείς να ρωτήσει κάτι μέχρι στιγμής;)
Τώρα θα σκέφτεστε ότι όλα αυτά είναι ανούσια, αν μείνουμε μόνο στα λόγια. Συμφωνώ μαζί σας! Γι’ αυτό προτείνω ως μαθητική κοινότητα να πάρουμε συνεντεύξεις από τους αστέγους της περιοχής μας. Θα αφορούν το γιατί κατέληξαν σε αυτή τη θέση και πώς είναι τώρα η καθημερινότητά τους. Εννοείται όσοι έχουν τη διάθεση να μοιραστούν αυτήν την εμπειρία μαζί μας,. Έπειτα, αξιοποιώντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα ενημερώσουμε τους πολίτες για αυτή την άδικη/σκληρή πραγματικότητα με απώτερο στόχο την ευαισθητοποίησή του πάνω στο θέμα. Ενδεχομένως να αποσπάσουμε και την προσοχή και από μεγαλύτερες αντίστοιχες οργανώσεις σε μεγαλύτερη απήχηση.
Εναλλακτικά, μπορούμε να διοργανώσουμε και να συμμετάσχουμε σε πολιτιστικά δρώμενα κοινωνικού περιεχομένου με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι, θα υψώσουμε τη φωνή μας απέναντι στην αδικία ενώ τα έσοδα αυτών θα διατεθούν υπέρ των αστέγων για τροφή, ρούχα αλλά και χρηματοδότηση δομών. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από την ιδιότητα του μαθητή έχουμε και αυτή του πολίτη. Ή μάλλον του ενεργού πολίτη να προσθέσω καλύτερα. Μέσα από την ψήφο μας ή πορείες μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην εξουσία με θεμιτό αποτέλεσμα να εισακουστούμε και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.
Ως πότε θα υποκρινόμαστε ότι ζούμε σε λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες ενώ την ίδια στιγμή παραβιάζονται καθημερινά δικαιώματα όπως αυτό της στέγασης; Εξάλλου πρέπει να έχουμε πάντα στο νου ότι η θεσμοθέτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου απαιτεί και τη συνεχή προσπάθεια για διασφάλισή τους. Είναι χρέος μας λοιπόν να έχουμε ενσυναίσθηση απέναντι στους συμπολίτες μας κάνοντας τη διαφορά στον εγωκεντρικό και ιδιοτελή αυτό κόσμο.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.
ΜΠ
Αγαπημένοι συμμαθητές και συμμαθήτριες,
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί από εσάς έχουν συναντήσει ανθρώπους να βρίσκουν καταφύγιο σε πεζοδρόμια και σε παγκάκια δίνοντας καθημερινά έναν αγώνα για την επιβίωση τους. Ο κόσμος των αστέγων μπορεί να είναι ένας κόσμος πολύ μακρινός για πολλούς από εμάς, ταυτόχρονα όμως είναι τόσο κοντά μας.
Μπορείτε να φανταστείτε ότι κάθε άνθρωπος θα μπορούσε από την μια στιγμή στην άλλη να χάσει το σπίτι και τη δουλειά του και να βρεθεί στο δρόμο; Να νιώσει αόρατος, να νιώσει μια ύπαρξη περιθωριακή χωρίς καμία ιδιότητα σε μια κοινωνία που τον περιφρονεί και συχνά τον χλευάζει; Σε περιόδους κρίσης όπως και αυτή που διανύουμε, πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Βρίσκονται στην ουρά για ένα συσσίτιο, αγωνιούν για λίγο ψωμί και νερό ενώ παράλληλα δεν γνωρίζουν αν θα επιβιώσουν την επόμενη μέρα.
Πώς μπορούμε εμείς ως νέοι άνθρωποι να συμβάλλουμε ενεργά ώστε να περιορίσουμε σε ένα βαθμό το πρόβλημα και να υποστηρίξουμε αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους; Πρώτα απ’ όλα είναι καλό να σταθούμε δίπλα τους και να τους προσφέρουμε λίγο από τον χρόνο μας. Θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μαζί τους, να τους προσφέρουμε λίγο φαγητό και νερό. Πόσοι από εμάς εξάλλου έχουμε ρούχα που δεν χρειαζόμαστε; Φανταστείτε ότι για εμάς ίσως είναι πια άχρηστα, για κάποιον άλλο όμως ίσως είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητα. Θα μπορούσαμε ακόμη να στηρίξουμε το έργο περιοδικών όπως της Σχεδίας ή να γίνουμε εθελοντές σε κέντρα υποδοχής προσφοράς βοήθειας σε αστέγους.
Το θέμα δεν είναι να είμαστε απλώς άνθρωποι, ούτε φιλάνθρωποι. Θα μπορούσαμε στη σχολική εφημερίδα να φιλοξενήσουμε τις ιστορίες τους, να οργανώσουμε μια εκδήλωση, μια θεατρική παράσταση, μια έκθεση ζωγραφικής και να συγκεντρώσουμε χρήματα για την υποστήριξη των αστέγων της εποχή μας.
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αν θέλουμε να θεωρούμαστε άνθρωποι πρέπει να συμπεριφερόμαστε με ενσυναίσθηση και ανθρωπιά, χωρίς διακρίσεις και στερεότυπα. Έχουμε τη δύναμη και μπορούμε να στηρίξουμε τους άστεγους συμπολίτες μας.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε
