ΤΕΜΠΗ…ΑΤΥΧΗΜΑ Ή ΔΟΛΟΦOΝΙΑ ΕΝ ΨΥΧΡΩ;
Ένα χρόνο μετά. Ο χρόνος πέρασε, μα οι μνήμες χαράχθηκαν ανεξίτηλα. Οι συγγενείς θρηνούν, οι πολίτες εξοργίζονται, οι υπεύθυνοι…σιωπούν. Όμως, το ερώτημα παραμένει: Ήταν η σύγκρουση στα Τέμπη ατύχημα ή μια δολοφονία ντυμένη με το μανδύα της «κακιάς στιγμής»;
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Οι εικόνες του φλεγόμενου τρένου, οι σπαραχτικές φωνές των εγκλωβισμένων και οι τραγικές αποκαλύψεις για τις ελλείψεις ασφαλείας, δε συνθέτουν ένα τυχαίο δυστύχημα.
Πόσες φορές είχαν καταγγελθεί τα ελαττωματικά συστήματα;
Πόσες φορές είχε ειπωθεί πως οι σιδηρόδρομοι είναι «κινούμενες παγίδες»; Και όμως το γεγονός αυτό περιφρονήθηκε ευρύτατα! Ή μάλλον εισακούσθηκε αλλά σταδιακά αγνοήθηκε. Μολαταύτα η κατάληξη είναι μία! Όποτε η ανθρώπινη ζωή τίθεται στο ζύγι με το οικονομικό όφελος, το αποτέλεσμα είναι θανάσιμο!
Το πιο εξοργιστικό; Η μετέπειτα διαχείριση! Οι υποσχέσεις, οι δικαιολογίες και οι «ένοχοι» που τελικά ήταν πάντοτε…κάποιοι άλλοι! Ποιος πρόκειται να λογοδοτήσει πραγματικά; Και κυρίως ποιος πρόκειται να διασφαλίσει πως δε θα θρηνηθούν ξανά αθώες ψυχές;
Η αλήθεια είναι μια: Δεν ήταν απλώς ένα ατύχημα! Ήταν η κορύφωση μιας αλυσίδας εγκληματικών αποφάσεων. Η δικαιοσύνη οφείλει να αποδείξει ότι δε θα κλειστεί άλλο ένα μοιραίο έγκλημα στο συρτάρι! Γιατί οι ψυχές που χάθηκαν δεν αποτελούσαν απλά αριθμούς αλλά ανθρώπινες ζωές!
