Παραμύθια

giati-ta-paramithia-mporoun-na-milisoun-sti-psixi-olon-mas-gefironontas-tis-opoies-diafores

Στα πλαίσια του  εργαστηρίου δημιουργικής γραφής υπό την επίβλεψη της Κας Κουτσοπούλου μαθητές και μαθήτριες μας γράφουν παραμύθια…ας διαβάσουμε μερικά.

Η Έλλη και ο Τσίφτης

           Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι, που το λέγανε Έλλη. Γυρνούσε σπίτι από το σχολείο και αποφάσισε να κόψει δρόμο από ένα δάσος. Έτσι όπως προχωρούσε, είδε ένα χτυπημένο πουλάκι. Δεν μπορούσε να πετάξει, γιατί είχε χτυπήσει το φτερό του. Η Έλλη πλησίασε κοντά του και αυτό τρόμαξε, αλλά η Έλλη το ηρέμησε. Το τύλιξε με το κασκόλ της, για να μην κρυώνει. Όσο περπάταγε, για να πάει σπίτι, σκεφτόταν τι όνομα θα του δώσει και σκέφτηκε το όνομα «Τσίφτης». Όταν έφτασε σπίτι, τού έβαλε νερό και φαγητό και πήγε να διαβάσει.

Ξαφνικά άκουσε κάποιον να φωνάζει το όνομα της από την κουζίνα και είδε τον Τσίφτη να της46e7a3c47c95bf8ee7d1cc188571bb07 λέει: »Έλλη βάλε μου φαΐ, γιατί πείνασα». Το κορίτσι τρόμαξε αλλά έβαλε στον Τσίφτη να φάει. Αφού έφαγε, τον ρώτησε »πως μπορώ να καταλαβαίνω τι λες; πως το κάνεις αυτό; » και το πουλάκι απάντησε: «Πάντα μπορούσα να το κάνω αυτό, έτσι κάνω σε όλους τους ανθρώπους. Κάνω δήθεν, ότι έχω χτυπήσει. Με πάνε σπίτι τους, μου δίνουν φαΐ και μετά φεύγω. Άλλα εσύ έχεις ωραίο σπίτι και λέω να κάτσω λίγο ακόμα». Η Έλλη δεν είχε πρόβλημα πέρναγε ωραία μαζί του. Τραγουδάγανε, της έκανε παρέα, όταν διάβαζε και κοιμόταν μαζί της. Μια μέρα η Έλλη ξύπνησε και δεν έβρισκε πουθενά τον Τσίφτη. Εκείνη την στιγμή κατάλαβε ότι ο Τσίφτης είχε φύγει…..

 Μιχαέλλα Κυπραίου, Α1

Ο ΛΥΠΗΜΕΝΟΣ ΔΡΑΚΟΣ 

         Κάποτε σε μία χώρα που την έλεγαν Δρακούπολη ζούσαν πολλοί δράκοι με διαφορετικά χρώματα, φτερά, διαφορετικό μέγεθος και είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, έβγαζαν φωτιά από το στόμα τους. Καθημερινά τα μικρά δρακάκια παίζανε με τις φωτιές τους και ήταν πολύ περήφανα γι” αυτό. Πέρα όμως από όλα τα δρακάκια καθόταν ο πιο λυπημένος απ” όλους, ο Κορνήλιος, που καθόταν μόνος του κι έφτιαχνε ξύλινες φιγούρες με τα ξύλα που καιγόντουσαν μετά το παιχνίδι των άλλων δράκων. Ο καϋμενούλης, ο Κορνήλιος αντί για φωτιά πετούσε χρυσόσκονη. Όλοι τον κορόιδευαν γι” αυτό το διαφορετικό χαρακτηριστικό που είχε.

Μια μέρα ήρθε πετώντας ένας ροζουλής Πήγασος με ολόχρυσα και μεγάλα φτερά. “Ήρθε γιατί η χρυσόσκονη που έβγαζε ο δράκος ήταν μαγική και αυτή κάλεσε τον Πήγασο χωρίς να το ξέρει ο Κορνήλιος. Μόλις τον είδαν να πλησιάζει, όλοι οι δράκοι ξαφνιάστηκαν και άρχισαν να τον ρωτάνε, γιατί ήρθε στη χώρα τους. Ο Πήγασος εξήγησε στους δράκους ότι θέλει να βρει τον Κορνήλιο, για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το θέμα με τη χρυσόσκονη.

Ο Πήγασος και ο Κορνήλιος συναντήθηκαν σε ένα μέρος γεμάτο πανέμορφα φυτά και κρυστάλλινα νερά. Ο Πήγασος είπε στον Κορνήλιο πως, για να βγάζει φωτιά από το στόμα του, και όχι χρυσόσκονη, θα έπρεπε να τον ακολουθήσει σε ένα μαγικό ηφαίστειο, όπου εκεί θα έφτιαχναν ένα μαγικό φίλτρο. Ο Κορνήλιος από εκεί που ήταν καθημερινά λυπημένος, το δρακίσιο πρόσωπό του άρχισε να λάμπει από χαρά.

Το ταξίδι τους διήρκησε δύο μέρες μέχρι να φτάσουν στο μαγικό ηφαίστειο. Μόλις καταλάβανεπηγασος ότι είχαν φτάσει, προσγειώθηκαν και άρχισαν να ψάχνουν ένα μέρος να κοιμηθούν. Μετά από ένα όμορφο υπνάκο, ο Κορνήλιος και ο Πήγασος πέταξαν για το ηφαίστειο. Εκεί, ο Πήγασος πήρε πολύ προσεκτικά ένα δείγμα λάβας, το έδωσε στον Κορνήλιο να το καταπιεί και ξαφνικά άρχισε να νιώθει πολύ περίεργα και να τον καίει ο λαιμός του. Μετά από λίγο, ο μικρός δράκος άρχισε να πετάει φωτιές από εδώ και από εκεί!

Ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους έγινε πραγματικότητα το όνειρό του. Ο Πήγασος και ο Κορνήλιος ταξίδεψαν μέχρι τη Δρακούπολη και ο μικρός Κορνήλιος έπαιζε μαζί με τα άλλα δρακάκια που πάντα επιθυμούσε.

Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Βασιλική Παυλάκου, Α2

Σχολιάστε