Περιπλανιέται σε αχανείς εκτάσεις, κρύβεται αθόρυβα στους βράχους και καμουφλάρεται τέλεια: η λεοπάρδαλη του χιονιού, ο μοναχικός αυτός θηρευτής αποφεύγει οποιαδήποτε συνάντηση με τον άνθρωπο στα άγρια βουνά της κεντρικής Ασίας. Η λεοπάρδαλη του χιονιού είναι μικρότερη σε μέγεθος και ελαφρύτερη σε σχέση με τα άλλα μεγάλου μεγέθους αιλουροειδή. Έχει κοντά πόδια και μακριά, παχιά ουρά που μπορεί να φτάσει σχεδόν το μήκος του σώματος της. Όταν κάνει άλματα τη χρησιμοποιεί ως πηδάλιο, ενώ τυλιγμένη γύρω από το σώμα της κατά τη διάρκεια της ανάπαυσης προσφέρει εξαιρετική προστασία από το κρύο. Σε σύγκριση με άλλα αιλουροειδή, το ρύγχος της είναι κοντό και το κεφάλι στρογγυλεμένο. Καθώς εισπνέει, οι ρινικές κοιλότητες μεγεθύνονται για να θερμαίνουν τον παγωμένο ξηρό αέρα του βουνού.

Ο αχανής χώρος διαβίωσης της περιλαμβάνει τις ορεινές περιοχές της κεντρικής Ασίας, από τα Ιμαλάια έως τη Σιβηρία. Στον νότο, στο Θιβέτ, οι λεοπαρδάλεις του χιονιού ανεβαίνουν σε υψόμετρο μέχρι και 6.000 μέτρα. Μπορούν να κατέβουν μέχρι και κάτω από 2.500 μέτρα μόνο αν ακολουθήσουν το θήραμα τους τον χειμώνα, αλλά αποφεύγουν τα πυκνότερα δάση στη βόρεια Ινδία και στο Πακιστάν. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των λεοπαρδάλεων του χιονιού, αλλά είναι βέβαιο ότι το είδος απειλείται. Τα ζώα προστατεύονται αυστηρά στις δώδεκα χώρες που ενδημούν. Ωστόσο χρειάζεται να γίνουν ακόμη πολλά, κυρίως λόγω έλλειψης διασυνοριακής συνεργασίας. Ακριβοθώρητη και μοναχική δίκαια ονομάζεται από τους ντόπιους «πνεύμα των βουνών».       

Αρχοντώνη Δέσποινα, Α1