Τη σκέψη κάνω αστραπή στον ουρανό απάνω, να πάω να πω χρόνια πολλά σε φίλους που δε φτάνω.
Ποτέ καημό να μην ιδείς εσύ μες την ζωή σου, χρυσή να είναι η ζήση σου κι Παναγιά μαζί σου.
Δεν θέλω δανεικά φτερά με φτάνουν τα δικά μου, έτσι κι αλλιώς ζηλεύουνε πολύ στο πέταγμά μου.
Για μια αγάπη μια ζωή μπορεί να την εδώσω, μα την αξίζει και ποτέ να μην το μετανιώσω.
Αιτία μου δωσες εσύ για να σε ξεχωρίσω και δεν μπορώ στη ζωή μόνη μου πια να ζήσω.
Κι αν είσαι τώρα μακριά, πάντα μ’ αποσβολώνεις στη σκέψη, στην αναφορά πάντα παρών δηλώνεις.
Κωνσταντίνος Αθανασάκης, μαθητής Β΄ Γυμνασίου
