Από τον Λιβάνιο Αλέξανδρο
Η λέξη «μέντορας» χρησιμοποιείται για να δηλώσει αυτόν που με τη σύνεσή του και τις ορθές του συμβουλές καθοδηγεί κάποιον, προσδιορίζει γενικά τον συνετό σύμβουλο και φίλο.
Ο Μέντωρ, γιος του Άλκιμου, εμφανίζεται στην Οδύσσεια ως πιστός φίλος του Οδυσσέα, στον οποίο ο ήρωας εμπιστεύτηκε τη φροντίδα του σπιτιού του και κυρίως την επίβλεψη του Τηλεμάχου (β 224-227):
Αρχαίο κείμενο
Ἦ τοι ὅ γ᾽ ὣς εἰπὼν κατ᾽ ἄρ᾽ ἕζετο, τοῖσι δ᾽ ἀνέστη
Μέντωρ, ὅς ῥ᾽ Ὀδυσῆος ἀμύμονος ἦεν ἑταῖρος,
καί οἱ ἰὼν ἐν νηυσὶν ἐπέτρεπεν οἶκον ἅπαντα,
πείθεσθαί τε γέροντι καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσειν·
Μετάφραση
Μ᾽ αυτά τα λόγια κάθησε ο Τηλέμαχος, κι ανασηκώθηκε στη μέση
ο Μέντωρ, του άψογου Οδυσσέα σύντροφος πιστός —
σ᾽ αυτόν εκείνος, με τα καράβια ξεκινώντας, το σπιτικό τού ανέθεσε,
ν᾽ ακούν όλοι τον γέροντα Λαέρτη, κι εκείνος να φροντίζει
το πώς θα μείνουν τα πάντα ανέπαφα.
Η Αθηνά, συχνά, λαμβάνει τη μορφή του Μέντορα, προκειμένου να βοηθήσει ή να συμβουλέψει τον Τηλέμαχο. Μαζί του ταξίδεψε στην Πύλο και στη Σπάρτη, για να αναζητήσουν τον Οδυσσέα. Επίσης, βοήθησε τον Οδυσσέα και τον Τηλέμαχο στη μνηστηροφονία (χ 205-209):
Αρχαίο κείμενο
τοῖσι δ᾽ ἐπ᾽ ἀγχίμολον θυγάτηρ Διὸς ἦλθεν Ἀθήνη,
Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν.
τὴν δ᾽ Ὀδυσεὺς γήθησεν ἰδὼν καὶ μῦθον ἔειπε·
«Μέντορ, ἄμυνον ἀρήν, μνῆσαι δ᾽ ἐτάροιο φίλοιο,
ὅς σ᾽ ἀγαθὰ ῥέζεσκον· ὁμηλικίη δέ μοί ἐσσι.»
Μετάφραση
Τότε φτάνει κοντά τους η θεά Αθηνά, του Δία η θυγατέρα,
με τη μορφή και τη φωνή του Μέντορα.
Την είδε κι ένιωσε χαρά ο Οδυσσέας μέσα του, μετά της μίλησε:
«Μέντωρ, σ᾽ αυτόν τον κίνδυνο πάρε το μέρος μου, τον ακριβό θυμήσου φίλο σου,
που τόσα έκαμα καλά για σένα — είμαστε εξάλλου συνομήλικοι.»
Σήμερα, χρησιμοποιείται επίσης ο όρος «mentoring», για να δηλώσει «μια σχέση συνεργασίας μεταξύ δύο ατόμων, η οποία επιτρέπει την ανταλλαγή εμπειριών, απόψεων, πληροφοριών και πρακτικών συμβουλών για ένα συγκεκριμένο τομέα απασχόλησης ή δραστηριότητας».
ΠΗΓΕΣ
1. Μπαμπινιώτης, Γ. (1998). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας, Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
2. Τσοτάκου-Καρβέλη, Αικ. (2007). Λεξικό της ελληνικής μυθολογίας, εκδ. Σοκόλη.
3.https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/browse.html?text_id=133&page=12
