Στο σχολείο μας, στο Γυμνάσιο Λιθακιάς Ζακύνθου, έχουμε την τιμή να μας διδάσκει Φυσική Αγωγή η πρωταθλήτρια Ελλάδος και μαραθωνοδρόμος διεθνούς επιπέδου κ. Μάγδα Γαζέα. Πρόκειται για μία εξέχουσα προσωπικότητα, κόσμημα στον χώρο του Αθλητισμού. Η κ. Γαζέα όμως, είναι πρωταθλήτρια και τον στίβο της ηθικής, της καλοσύνης, της προσφοράς στον συνάνθρωπο και μεταγγίζει ακούραστα τις ανθρωπιστικές αξίες της συνύπαρξης και του Ευ Αγωνίζεσθαι στους τυχερούς μαθητές και μαθήτριές της.
Δημ. : Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια και τι σας έκανε να ξεκινήσετε τον αθλητισμό;
Μ.Γ. : Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι πως η οικογένειά μου δεν ήταν ‘’αθλητική’’. Ούτε οι γονείς μου αλλά ούτε και τα αδέρφια μου (πολύ μεγαλύτερα από εμένα) δεν είχαν ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Η μητέρα μου βέβαια από πολύ μικρή, 10 ετών μόλις, με μύησε στον χώρο του αθλητισμού, ξεκινώντας με το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής.
Δημ. : Πείτε μας λίγα λόγια για την καριέρα σας πάνω στον αθλητισμό.
Μ.Γ. : Ξεκίνησα όπως είπαμε με την ενόργανη, όμως πολύ γρήγορα με κέρδισε ο Κλασικός Αθλητισμός – στίβος. Στην ΣΤ’ Δημοτικού με πήγαν οι γονείς μου στο Καυταντζόγλειο στάδιο και εντάχθηκα στην ομάδα στίβου ‘’Ηρακλής’’ Θεσσαλονίκης. Ο συνδυασμός του ταλέντου στην αερόβια ικανότητα με την πολύ σκληρή δουλειά έφεραν πολλές διακρίσεις και επιτυχίες στον αθλητισμό. Μέχρι τη Γ’ Λυκείου είχα κατακτήσει ήδη 5 πανελλήνια μετάλλια στα 1.500μ., 5.000μ. και 10.000μ. τις μεγαλύτερες επιτυχίες όμως τις πραγματοποίησα στην κατηγορία των Γυναικών όταν ήρθα στη Ζάκυνθο ως καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και με προπονητή τον σύζυγό μου, Ακτύπη Νικόλαο, κατέκτησα άλλα 26 πανελλήνια μετάλλια στα 10.000μ. , Ημιμαραθώνιο και Μαραθώνιο. Έχω συμπληρώσει 35 χρόνια μέσα στο γήπεδο. Ακόμη νομίζω πως ξεκίνησα χτες.
Δημ. : Ποιο είναι το καθημερινό πρόγραμμα το οποίο ακολουθούσατε;
Μ.Γ. : θα γυρίσω στην ηλικία σας… Σηκωνόμουν 5.00 π.μ., έπαιρνα 2 λεωφορεία για να φτάσω στο γήπεδο (Θεσ/κη). Έκανα την πρωινή μου προπόνηση και 8.00 π.μ. ξαναπαίρνοντας 2 λεωφορεία βρισκόμουν στο σχολείο για μάθημα. Τελειώνοντας το 6ωρο ή 7ωρο, γυρνούσα σπίτι στις 14.00 μ.μ., έτρωγα, διάβαζα και έφευγα στις 16.00 μ.μ. ξανά για το γήπεδο. Η κανονική και δύσκολη προπόνηση. Στις 18.30 μ.μ. επέστρεφα και στις 19.00 – 10.00 μ.μ. έκανα φροντιστήριο, για καλή μου τύχη στον αδερφό μου που ήταν Μαθηματικός, και Αγγλικά. Από τις 10.00 μ.μ. έως όσο χρειαζόταν διάβασμα… εξ’ ου και το 19,8 Μ.Ο. Νομίζω πως δεν υπάρχει δικαιολογία… ένας σωστός προγραμματισμός αρκεί.
Δημ. : Ήταν η πρώτη σας επιλογή ο αθλητισμός;
Μ.Γ. : Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα τόσο ψηλά, 13 χρόνια να τρέχω με την Εθνική Ομάδα, να έχω πάει 2 φορές Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (Ούντινε, 2007 – Βερολίνο, 2009), Πανευρωπαϊκούς (Γκέτεμποργκ, 2006), Μεσογειακούς 3Χ4ετίες (Αλμέιρα, Μυρσίνη, Πεσνάρα), 3 φορές Βαλκανικούς (Τουρκία, Βουλγαρία, Ρουμανία). Είχα περάσει με τις πανελλαδικές στο Μαθηματικό. Όμως, χρησιμοποιώντας τις διακρίσεις μου, προτίμησα την Γυμναστική Ακαδημία. Αυτή ήταν η τύχη μου μάλλον…
Δημ. : Η καριέρα σας, σας έχει προκαλέσει εμπόδια στην προσωπική σας ζωή;
Μ.Γ. : Ποτέ δεν μετάνιωσα για ό,τι έκανα στον αθλητισμό. Μπορεί σαν μαθήτρια και αργότερα ως φοιτήτρια να στερήθηκα κάποιες εξόδους, εκδρομές, ξενύχτια, παρέες, όμως μέσα από τον αθλητισμό κέρδισα πολλά περισσότερα. Και το κυριότερο, έγινα καλύτερος άνθρωπος!
Δημ. : Ποιος αγώνας ήταν σημαντικός για σας;
Μ.Γ. : Ο σημαντικότερος αγώνας μου ήταν το 2007 στον Μαραθώνιο της Αθήνας (ο δυσκολότερος στον κόσμο) που όχι μόνο κέρδισα με επίδοση 2h 41’31 αλλά έπιασα και το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο το 2008.
Δημ. : Τι σκέφτεστε κατά τη διάρκεια του αγώνα;
Μ.Γ. : Πριν από κάθε αγώνα έχω δουλέψει τόσο, μα τόσο πολύ τον ρυθμό, την τακτική, τον στόχο, που στον αγώνα είμαι φοβερά συγκεντρωμένη πάνω σ’ αυτό. Παρόλο που ο Μαραθώνιος διαρκεί 2 ώρες και 45 λεπτά δεν περνάει τίποτα άλλο από το μυαλό μου, παρά μόνο η επίτευξη του στόχου μου, που είναι να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να πετύχω μια ατομική επίδοση, καλύτερη από την προηγούμενη.
Δημ. : Πώς πήρατε την απόφαση να διδάξετε;
Μ.Γ. : Μόλις τελείωσα το Πανεπιστήμιο Τ.Ε.Φ.Α.Α. Θεσσαλονίκης, έδωσα εξετάσεις μέσω ΑΣΕΠ και πρωτοδιορίστηκα μόνιμα στη Ζάκυνθο το 2001. Ήμουν η μικρότερη τότε σε ηλικία… μόλις 23 ετών διορισμένη καθηγήτρια. Είχα γράψει όμως άριστα στις εξετάσεις.
Δημ. : Θα θέλατε να συνεχίσει την καριέρα ως αθλήτρια η κόρη σας;
Μ.Γ. : Την κόρη μας σίγουρα και θα την έχουμε μέσα στο χώρο του αθλητισμού. Από αυτήν εξαρτάται το πόσο σκληρά θα δουλέψει για να φτάσει στον πρωταθλητισμό. Τα αγαθά κόποις κτώνται! Μια συμβουλή προς όλους τους μαθητές και τις μαθήτριές μου!!!
Δημ. : Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στον κόσμο;
Μ.Γ. : Επειδή έχω ήδη 23 χρόνια στην εκπαίδευση και έχω συναντήσει αμέτρητα παιδιά, κάθε είδους χαρακτήρα, ταλέντου, προσωπικότητας κ.ά. και βλέπω πλέον ότι οι οθόνες έχουν καταστρέψει τις νέες γενιές, η συμβουλή που δίνω πάντα στους γονείς είναι η εξής: όσο τα παιδιά είναι μέσα στον αθλητισμό να μην φοβούνται τίποτα. Ο αθλητισμός έχει προλάβει πολλές άσχημες καταστάσεις, όπως παραβατικότητα, μπλεξίματα, κ.ά. Όσο πιο γεμάτο με υγιείς δραστηριότητες είναι το πρόγραμμα ενός παιδιού – εφήβου, τόσο λιγότερο έχει το μυαλό του στο κακό.
Δημ. : Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε και να ξέρετε ότι είστε τεράστια έμπνευση για όλους μας και ιδιαιτέρως για τους αθλητές και τις αθλήτριες του σχολείου μας. Καλή συνέχεια στο έργο σας!
Συντακτική ομάδα: Βυθούλκα Δέσποινα, Γουνέλη Αναστασία, Ραύτη Μαγδαληνή
