της Σίλιας Κουτρουμπή
Ένα φλέγον ζήτημα στις ΗΠΑ, εδώ και τρία χρόνια περίπου, είναι η απαγόρευση των αμβλώσεων σχεδόν σε όλες τις πολιτείες. Διαμαρτυρίες επί διαμαρτυριών έχουν γίνει από τότε, καθώς γυναίκες προσπαθούν να διεκδικήσουν ξανά το δικαίωμά τους. Δυστυχώς, πρόσφατα προτάθηκε στην ευρωβουλή η απαγόρευση των αμβλώσεων και στην Ευρώπη. Αυτή η πρόταση έγινε από έναν λευκό, ετεροφυλόφιλο, σαραντάχρονο, άντρα από την Ελλάδα. Αυτός ο άνθρωπος πιστεύει πως η άμβλωση είναι δολοφονία.
Η διακοπή της κύησης είναι ασφαλής μέχρι την 12η εβδομάδα, για τις περισσότερες περιπτώσεις, και μέχρι την 19η εβδομάδα για περιπτώσεις κακοποίησης και αιμομιξίας. Τις πρώτες 11 εβδομάδες στην μήτρα της γυναίκας δεν βρίσκεται ένα έμβρυο, αλλά μια μάζα κυττάρων που προέκυψαν από την διαίρεση του ζυγωτού. Αυτή η μάζα ονομάζεται βλαστοκύστη. Δολοφονία είναι να αφαιρέσεις σκόπημα την ζωή ενός ζωντανού οργανισμού, όχι να αφαιρέσεις σκόπημα μία μάζα κυττάρων, με προοπτικές να γίνει ζωντανός οργανισμός, από ένα όργανο μιας γυναίκας.
Με την απαγόρευση των αμβλώσεων, μία γυναίκα που ήταν έγκυος αλλά απέβαλε, δεν θα μπορέσει να αφαιρέσει τον ιστό των κυττάρων από την μήτρα της. Ο ιστός των κυτταρικών διαιρέσεων του ζυγωτού θα παραμείνει στην μήτρα ή στην κολπική κοιλότητα, με κίνδυνο να μολύνει και άλλα ζωτικά όργανα. Η μόλυνση αυτή έχει την δύναμη να σκοτώσει την γυναίκα.
Επιπλέον, με την απαγόρευση των αμβλώσεων, μία γυναίκα η οποία έχει μείνει έγκυος από βιασμό, θα αναγκαστεί να γεννήσει αυτό το παιδί. Αυτή η περίπτωση συμπεριλαμβάνει και την εγκυμοσύνη ενός δωδεκάχρονου κοριτσιού, η οποία προέκυψε από βιασμό και παιδοφιλία. Αυτό το παιδί, θα αναγκαστεί να γεννήσει, σε τόσο μικρή ηλικία, το παιδί του βιαστή της.
Συνεχίζοντας, με την απαγόρευση των αμβλώσεων θα καταλήγουν περισσότερα παιδιά σε ορφανοτροφεία. Μία οικογένεια η οποία δεν μπορεί να στηρίξει οικονομικά ένα παιδί, θα αναγκαστεί να το εγκαταλείψει. Το ίδιο ισχύει και για μία νεαρή κοπέλα ή για ένα ζευγάρι το οποίο δεν ήθελε ποτέ ένα παιδί και έμειναν έγκυες λόγω κάποιου ατυχήματος. Έτσι, όλο και περισσότερα παιδιά θα μεγαλώνουν χωρίς γονείς, χωρίς στοργή, χωρίς οικογένεια.
Τέλος, -αν και δεν θα έπρεπε να σταματήσω-, με την απαγόρευση των αμβλώσεων, μια γυναίκα την οποία εγκατέλειψε ο πατέρας του παιδιού της, αναγκάζεται να περάσει τα στάδια της εγκυμοσύνης και να γεννήσει μόνη της, ενώ δεν το θέλει, συχνά αποκλεισμένη από τον περίγυρό της, καθώς η κατάστασή της δεν είναι κοινωνικώς αποδεκτή. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να κατακτήσει την οικονομική ευχέρεια η οποία θα της επιτρέψει να αναθρέψει το παιδί από τον δικό της μισθό καθώς και να του καλύπτει τις συναισθηματικές ανάγκες σαν να ήταν και πατέρας και μητέρα.
Η αυτοδιάθεση, και κυρίως η προσωπική αυτοδιάθεση, είναι ένα δικαίωμα που διατύπωσε ο Τζον Λοκ όταν μίλησε για τα Φυσικά Δικαιώματα. Εάν έλεγα σε κάποιον ότι μία χώρα, λ.χ. η Ελλάδα, δεν έχει το δικαίωμα της εθνικής/πολιτικής αυτοδιάθεσής της, δηλαδή ο
λαός δεν μπορεί να αποφασίζει για την ανεξαρτησία της ή για την πολιτική κατάστασή της, θα μου έλεγε πώς καταλύω τις αρχές της δημοκρατίας. Αναλογικά, όταν στερείται από μία γυναίκα το δικαίωμα της άμβλωσης, της στερείται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Της στερείται το δικαίωμα του να αποφασίζει η ίδια, όχι μόνο για το σώμα της, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθεί η υπόλοιπη ζωή της.
Σε πολιτική ανάλυση του θέματος, η στέρηση του δικαιώματος της άμβλωσης δεν έχει να κάνει με το αν η διαδικασία αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως δολοφονία ή όχι, αλλά αποκαλύπτει μια βαθύτερη κοινωνική και πολιτική χειραγώγηση των γυναικών. Η νομοθεσία που περιορίζει ή απαγορεύει την πρόσβαση στην άμβλωση καταφέρνει να ελέγχει με αυτόν τον τρόπο την αυτονομία του γυναικείου σώματος, υποβαθμίζοντας την γυναίκα σε ένα αντικείμενο ιδεολογικής και πολιτικής διαμάχης. Αυτή η χειραγώγηση αντικατοπτρίζεται σε πρακτικές οι οποίες θέτουν το γυναικείο σώμα στο κέντρο μιας παγκόσμιας πολιτικής αντιπαλότητας, αντί να αναγνωρίζουν το δικαίωμα των γυναικών να καθορίζουν τις ζωές τους ανεξάρτητα από εξωτερικές πιέσεις.
