«Για την επανάσταση του 1821 έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά.
Μια μερίδα Ιστορικών, υποτιμώντας τη σημασία του αγώνα και των θυσιών των υπόδουλων Ελλήνων, ισχυρίζεται ότι η γέννηση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, οι οποίες για να εξυπηρετήσουν ασφαλώς τα δικά τους συμφέροντα, αποφάσισαν να συνυπογράψουν το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας. Αυτή όμως είναι η μία μόνο πλευρά της αλήθειας.
Η άλλη, η πιο δυνατή, είναι πως μια χούφτα άνθρωποι ,οι περισσότεροι απ’ αυτούς φτωχοί, αμόρφωτοι και άπειροι πολέμου, με μόνο στήριγμα την πίστη τους στη δικαιοσύνη και στο Θεό, ξεσηκώθηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Ρομαντικοί; Αφελείς; Ονειροπόλοι; Σημασία έχει ότι κατόρθωσαν το ακατόρθωτο. Τη Λευτεριά της Πατρίδας τους. Τη δική μας Ελευθερία.
Σωστά ο ποιητής είπε πως:
Η Μεγαλοσύνη των λαών
δεν μετριέται με το στρέμμα.
Με της καρδιάς το πύρωμα
μετριέται και με το αίμα».
Η Σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου ήταν ένα ταξίδι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της Ελληνικής Επανάστασης.
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας τους μαθητές, που με τη συμμετοχή τους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί το ταξίδι αυτό και όλους όσους συμπορεύτηκαν παρακολουθώντας τη εκδήλωση.
Χάιδω Μπούσιου- Μαρία Χαχαμίδου
Φιλόλογοι ΓΕΛ Σοχού
Δύο μαθήτριες καταθέτουν τις εντυπώσεις τους από τη συμμετοχή τους στη γιορτή.
Της Μαρίας Μισχοπούλου, μαθήτριας Γ΄ Λυκείου
Την 24η Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μου μια εορταστική εκδήλωση προς τιμήν της σπουδαίας για το έθνος μας ημέρας, της 25ης Μαρτίου. Την ημέρα αυτή ο Αρχάγγελος έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα στην Παναγία, πως θα φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα. Την ίδια μέρα αιώνες μετά, κάποιοι γενναίοι και ένδοξοι Έλληνες, με μοναδικό στήριγμα την πίστη στην πατρίδα και τον Θεό ξεσηκώθηκαν και διεκδίκησαν με θάρρος την ελευθερία τους.
Έτσι κι εμείς, με πρωτοβουλία των δύο φιλολόγων του σχολείου μας, αποφασίσαμε να τους τιμήσουμε και να οργανώσουμε μια γιορτή. Η εκδήλωση αποτέλεσε μία ιστορική αναδρομή στα γεγονότα του αγώνα με ιδιαίτερη έμφαση στις μάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, στις προσωπικότητες που ξεχώρισαν για την αποφασιστικότητα και την αυτοθυσία τους και στις αποτρόπαιες πράξεις και συμπεριφορές των Τούρκων απέναντι στους προγόνους μας. Η κεντρική αφήγηση των ιστορικών γεγονότων ανήκε στις δύο καθηγήτριες μας, ενώ εμείς αναλάβαμε να απαγγείλουμε ποιήματα διάσημων και άσημων ποιητών, τα οποία εξυμνούν το σθένος των Ελλήνων και θρηνούν γι’ αυτούς που άδικα χάθηκαν, αλλά και πεζά κείμενα, αναφερόμενα σε γνωστά περιστατικά του αγώνα. Την ανάγνωση συμπλήρωνε η ακρόαση ποικίλων επαναστατικών εκκλησιαστικών ύμνων, καθώς και η προβολή φωτογραφιών και βίντεο από διάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ σχετικά με την επανάσταση.
Το θέαμα ομολογουμένως ήταν εντυπωσιακό, καθώς το σκοτάδι κυριαρχούσε στον χώρο με μοναδική πηγή φωτός κάποια κεριά που έλαμπαν στην σκηνή σαν τα κρυφά σχολεία που λειτουργούσαν κατά την προεπαναστατική περίοδο.
Προσωπικά λαμβάνοντας μέρος στην εκδήλωση αισθάνθηκα δέος και θαυμασμό για τα κατορθώματα των Ελλήνων, ενώ παράλληλα ένα ρίγος με διαπέρασε όταν έγινε αναφορά στο σθένος και την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν την πατρίδα τους ακόμα και όταν ο θάνατός τους ήταν αναπόφευκτος.
Γενικότερα, ήταν μία ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα εμπειρία, διότι, εκτός του ότι έμαθα πολλά για την επανάσταση του 1821, αντιλήφθηκα τι πραγματικά σημαίνει να αγαπάς την πατρίδα σου!!
………………………………………………………….
Της Ιωάνννας Σοφολόγη, μαθήτριας Γ΄ Λυκείου
Η 25η Μαρτίου είναι μια σπουδαία γιορτή. Εμείς φέτος στο σχολείο μας είχαμε την τιμή να διοργανώσουμε μια παρουσίαση με την πρωτοβουλία των φιλολόγων μας, της κύριας Χ. Μπούσιου και της κύριας Μ. Χαχαμίδου.
Η εμπειρία μου σε αυτήν την παρουσίαση ήταν πραγματικά υπέροχη! Με συγκίνησε το γεγονός ότι είχαμε την δυνατότητα να φοράμε παραδοσιακές φορεσιές, έτσι ώστε να μπούμε στον κλίμα της εποχής της ελληνικής επανάστασης και στο συναίσθημα του κομματιού που απαγγείλαμε. Ιδιαίτερα με ανατρίχιασε που σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και ψάλαμε τον θρησκευτικό ύμνο «Τη Υπερμάχω», αλλά και που είπαμε όλοι μαζί με μια φωνή τον Εθνικό Ύμνο. Η κάθε ιστορία που διαβάσαμε και το κάθε ποίημα που απαγγείλαμε εκείνη την ημέρα είχε κάτι να μας δώσει ένα μήνυμα.
Αυτό που κρατώ εγώ είναι πως πρέπει να τιμάμε τους προγόνους μας και να είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς.
