Από τις Αποστολίδου Παρασκευή, Γάγλη Μαρία και Τάνη Μαριάννα, μαθήτριες της Α” τάξης
Στις μέρες μας ακούγονται πολύ οι φράσεις «ρε ΑμεΑ! » ή «ρε καθυστερημένε!». Χρησιμοποιούνται συχνά σαν κοροϊδευτικοί – προσβλητικοί χαρακτηρισμοί από παιδιά της ηλικίας μας αλλά και από μεγαλύτερους, κάτι που είναι εντελώς ανεπίτρεπτο για τη σημερινή κοινωνία στην οποία ζούμε. Μετά από πολλά χρόνια αγώνα υποτίθεται ότι υπάρχει ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους, αλλά από ό,τι φαίνεται έχουν διατηρηθεί στερεότυπα τα οποία πιστεύαμε ότι είχαν εξαλειφθεί.
Αυτά τα παιδιά μπορεί να έχουν σωματικές, νοητικές, αναπτυξιακές ή αισθητηριακές αναπηρίες που επηρεάζουν την ικανότητά τους να συμμετέχουν πλήρως στις περισσότερες καθημερινές δραστηριότητες. Εξαιτίας αυτών των δυσκολιών συχνά εξαρτώνται περισσότερο από ενήλικες και δυσκολεύονται να εκφράσουν την αντίδρασή τους, αν κάτι τα ενοχλεί ή τα πληγώνει. Αυτό τα κάνει πιο ευάλωτα στην κακομεταχείριση.
Το σχολείο και η οικογένεια έχουν σημαντικό ρόλο στο να μάθουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν σωστά τη γλώσσα και να σέβονται τη διαφορετικότητα. Οι λέξεις έχουν δύναμη και μπορούν είτε να στηρίξουν είτε να πληγώσουν. Μαθαίνοντας να μιλάμε με σεβασμό, δείχνουμε ωριμότητα και κατανόηση. Αντί για κοροϊδία, μπορούμε να δείχνουμε κατανόηση και αποδοχή. Είναι σημαντικό να διορθώνουμε τέτοιες συμπεριφορές και να εξηγούμε, γιατί δεν είναι σωστές. Ο σεβασμός στη διαφορετικότητα βοηθά στη δημιουργία ενός σχολείου, όπου όλα τα παιδιά νιώθουν ασφαλή και ίσα.
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε δείχνουν ποιοι είμαστε. Όταν αποφεύγουμε προσβλητικές εκφράσεις και αντιμετωπίζουμε όλους τους ανθρώπους με σεβασμό, συμβάλλουμε σε μια πιο δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία. Το κακώς εννοούμενο χιούμορ δεν πρέπει ποτέ να πληγώνει τους άλλους.
