Βία κατά των γυναικών: μία μάστιγα της κοινωνίας
Παρατηρούμε πως στην εποχή μας όλο και περισσότερα περιστατικά βίας ενάντια στις γυναίκες καταγγέλλονται καθημερινά στις αρμόδιες αρχές. Κακοποίηση δέχονται πολλές γυναίκες από τους συζύγους ή τους συντρόφους τους και πολλές φορές δε βρίσκουν το σθένος να το καταγγείλουν, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε δολοφονίες, τις γνωστές σε όλους μας γυναικοκτονίες. Ποιοι είναι οι λόγοι, όμως, για τους οποίους ένας άνδρας, οποιασδήποτε ηλικιακής ομάδας, καταφύγει σε τέτοιες συμπεριφορές και με ποιους τρόπους μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο;
Σύμφωνα με την επίσημη έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας, το 2023 9.886 γυναίκες κατήγγειλαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, εκ των οποίων ένα σημαντικό ποσοστό αφορά περιπτώσεις σωματικής βλάβης. Η πλειοψηφία τους επρόκειτο για συμβάντα που έχουν συμβεί στο λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Περισσότερες καταγγελίες φαίνεται να έχουν γίνει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και οι υπαίτιοι είναι κατά κύριο λόγο οι σύζυγοι, τα τέκνα και οι τέως σύζυγοι.
Αρχικά, είναι ευρέως γνωστό ότι η ενδοοικογενειακή βία εντάθηκε την περίοδο της οικονομικής κρίσης, διότι κατά την εποχή εκείνη οι ρόλοι εντός του σπιτιού διένυαν μία περίοδο έντονης κρίσης. Ο άνδρας μπορεί να μην εργαζόταν και, για να αποδείξει πως είναι κυρίαρχος του σπιτιού, μπορεί να ασκούσε βία στη σύζυγό του.
Επιπλέον, η ζήλια ενός άνδρα, όπως και ο φόβος της εγκατάλειψης από τη σύντροφό του, ίσως να τον οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις, όπως είναι η βία ή χειρότερα η γυναικοκτονία, διότι πολλοί έχουν την εντύπωση πως η γυναίκα είναι κτήμα τους, άποψη που είναι συθέμελα λανθασμένη και άτοπη. Βέβαια, πολλοί ίσως να μην το έχουν αυτό το συναίσθημα κυρίαρχο μέσα τους, αλλά υπό την επήρεια αλκοόλ, το μυαλό τους να δημιουργεί ανύπαρκτες καταστάσεις, με αποτέλεσμα να οδηγούνται πάλι στην ίδια τραγική κατάληξη.
Συνιστά καθήκον την πολιτείας να λάβει κάποια μέτρα με συνδυασμό, βέβαια, με το σχολείο και την οικογένεια, ώστε αυτό το θλιβερό φαινόμενο να σταματήσει να αυξάνεται αντί να μειώνεται με τα χρόνια. Αρχικά, η πολιτεία υποχρεούται να δημιουργήσει κατάλληλες τηλεφωνικές γραμμές στις οποίες θα καταγγέλλονται όλα τα περιστατικά βίας εναντίον των γυναικών και να διαμορφώσει ειδικές δομές, οι οποίες θα προστατεύουν τα θύματα, παρέχοντας τους ψυχολογική και οικονομική αρωγή.
Από την άλλη μεριά, στο σχολείο, που είναι το πρώτο κοινωνικό σύνολο που εντάσσεται ένας μαθητής και μπαίνουν γερές βάσεις, να διδάσκεται η ισότητα των δύο φύλων και η καταπολέμηση των προκαταλήψεων κατά στις γυναίκες. Επιπλέον, θα πρέπει να παρέχεται ανθρωπιστική παιδεία, ώστε να καλλιεργείται ο αλληλοσεβασμός ανάμεσα στα δύο φύλα.
Εξίσου σημαντική είναι και η συμβολή της οικογένειας στην καταπολέμηση αυτού του φαινομένου. Είναι αδήριτη ανάγκη μέσω του διαλόγου η οικογένεια να εμφυσήσει στα μέλη της αλληλοσεβασμό ανάμεσα στα δύο φύλα, καθώς και να εξηγήσει τη σημασία της ύπαρξης ισοτιμίας και ισονομίας. Επιπροσθέτως, η ενημέρωση των παιδιών για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους βοηθούν στην καταπολέμηση της αναπαραγωγής κοινωνικών στερεοτύπων.
Συνοψίζοντας, συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η βία κατά των γυναικών ενυπάρχει στην κοινωνία για αρκετούς αιώνες. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να αλλάξουν κάποια πράγματα με τη συμβολή όλων μας, ώστε να μη γίνονται διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα. Δεν πρέπει να υποτιμάμε τη γυναίκα, διότι είναι αυτή που μας έφερε στη ζωή, μας μεγάλωσε, μας τροφοδότησε τις καλύτερες αξίες, αλλά είναι και η γυναίκα που εργάζεται καθημερινά και μπορεί να καταφέρει πολλά. Αρκεί να περιβάλλεται από ανθρώπους που την ενθαρρύνουν και πιστεύουν σε αυτή!
Θάνασης Σφυράκης
Πηγές:
