Γιατί Έχει η Ζωή Τόσο Πολλά Προβλήματα;

Οι άνθρωποι ανέκαθεν έχουν προβλήματα. Μολονότι πολλοί πίστευαν ότι η σύγχρονη τεχνολογία θα μπορούσε να τα επιλύσει, τα σοβαρά προβλήματα επιδεινώνονται. Η κατά κόσμον λύπη μπορεί να πηγάζει απλώς από ένα αίσθημα προσωπικής αποτυχίας και από την απογοήτευσι που προκύπτει, από ανησυχία για την απώλεια εκτιμήσεως ή ωρισμένων ωφελημάτων, ή από την προοπτική της πειθαρχίας ή της αισχύνης που θα υποστούν. Πρόκειται για μια λύπη λόγω των ανεπιθυμήτων και επιβλαβών αποτελεσμάτων της αδικοπραγίας ή λόγω του γεγονότος ότι το παράπτωμα ήλθε σε φως. Μολονότι αυτά τα αισθήματα είναι φυσιολογικά αυτά καθ’ εαυτά, αν αποτελούν τους μόνους λόγους της λύπης, τότε το άτομο στενοχωρείται και θλίβεται.

Αν η λύπη επιμένει, ίσως τελικά πάσχεις από κάποια διαταραχή της υγείας σου, όπως είναι η κατάθλιψη. Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν καλό να κάνεις ιατρικές εξετάσεις. Αν αγνοήσεις την κατάσταση, είναι σαν να ανοίγεις την ένταση του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητο για να καλύψεις έναν θόρυβο που κάνει η μηχανή. Είναι πολύ καλύτερο να καταπιαστείς με το ζήτημα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ντρέπεσαι για την κατάστασή σου. Πολλά νεαρά άτομα που υποφέρουν από κατάθλιψη και παρόμοιες διαταραχές λαβαίνουν βοήθεια μέσω κάποιας θεραπείας.

Να θυμάσαι ότι τα συναισθήματά σας είναι σαν τη φωτιά. Όταν βρίσκονται υπό έλεγχο, είναι ωφέλιμα. Όταν είναι ασυγκράτητα, είναι καταστροφικά. Κάνε το καλύτερο που μπορείς για να τα κρατάς υπό έλεγχο. Βέβαια, κάποιες φορές πιθανώς θα πεις ή θα κάνεις πράγματα για τα οποία θα μετανιώσεις αργότερα. Να έχεις, όμως, υπομονή. Με τον καιρό, θα μάθεις να ελέγχεις τα συναισθήματά σου ώστε να μην ελέγχουν εκείνα εσένα.

Ανακούφιση από τη Λύπη—Πώς;

Το να μιλάτε μπορεί να είναι μια υποβοηθητική ανακούφιση. Όπως έγραψε ο Σαίξπηρ στον Μάκβεθ: «Πες λυπημένες λέξεις· η λύπη δεν μιλάει με ψιθύρους στην καταβαρημένη καρδιά και την προστάζει να σπάσει». Έτσι το να μιλάτε σχετικά με τα συναισθήματα σας σε έναν «αληθινό σύντροφο» ο οποίος ακούει με υπομονή και κατανόηση, αυτό μπορεί να φέρει ένα μέτρο ανακούφισης. Και αν ο ακροατής είναι ένα θλιμμένο άτομο, το οποίο αντιμετώπισε πετυχημένα τη δική του απώλεια, μπορείτε και σεις επίσης να σταχυολογήσετε μερικές πρακτικές υποδείξεις πάνω στο πώς θα αντιμετωπίσετε το πρόβλημα πετυχημένα.

Το να κάνετε γνωστά τα συναισθήματα σας μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε τις παρανοήσεις. Η Τερεσή εξηγεί: «Ακούγαμε για άλλα ζευγάρια τα οποία πήραν διαζύγιο αφού έχασαν κάποιο παιδί, και δεν θέλαμε να συμβεί αυτό σε εμάς. Έτσι κάθε φορά που θυμώναμε, θέλοντας να κατηγορήσουμε ο ένας τον άλλον, το συζητούσαμε. Νομίζω ότι πραγματικά αυτό μας έφερε πιο κοντά». Έτσι το να μιλάτε στους άλλους για τα συναισθήματα σας μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε ότι ένα άλλο άτομο μπορεί να αισθάνεται λύπη με διαφορετικό τρόπο.

Η Σίντυ βρήκε ότι το να μιλάει για τα συναισθήματα της με μια στενή φίλη τη βοήθησε να αντιμετωπίσει το γεγονός του θανάτου της μητέρας της. Θυμάται: «Η φίλη μου ήταν πάντα εκεί μαζί μου. Έκλαιγε μαζί μου. Συζητούσε μαζί μου. Μπορούσα να μιλάω τόσο ανοιχτά για τα συναισθήματα μου, και αυτό ήταν σημαντικό για μένα. Δεν χρειαζόταν να έρχομαι σε αμηχανία επειδή έκλαιγα».

Η Σίντυ θίγει κάτι άλλο που μπορεί να διευκολύνει την ανακούφιση της λύπης—το κλάμα. Σε πολλές περιπτώσεις τα δάκρυα τρέχουν αυθόρμητα. Αλλά σε μερικούς πολιτισμούς, οι άνθρωποι καταπνίγουν την πολύτιμη αυτή διέξοδο των συναισθημάτων. Γιατί; Όπως εξηγεί το βιβλίο Η Λύπη και η Μανία: «Η κοινωνία θεωρεί σαν κατώτερο οποιονδήποτε που ξεσπάει σε δάκρυα επειδή αισθάνεται πληγωμένος, θυμωμένος ή έρημος. Παρασημοφορεί τους στωικούς, ανεξάρτητα από τον πόνο που ίσως αισθάνονται μέσα τους».

Ιδιαίτερα αυτό συμβαίνει με τους άντρες οι οποίοι αισθάνονται συχνά την ανάγκη να συγκρατούν τα δάκρυα τους. Στο κάτω-κάτω, όπως διδάχτηκαν, ο «αληθινός» άντρας δεν κλαίει. Είναι αυτή μια υγιής στάση; Όπως απαντάει το βιβλίο Αναρρώνοντας από την Απώλεια Ενός Παιδιού: «Το έντιμο βαθύ εσωτερικό συναίσθημα του να καθαρίσεις την ψυχή σου με τα δάκρυα της λύπης μοιάζει πολύ με το να ανοίξεις με το νυστέρι μια πληγή για να αποκόψεις το μολυσμένο μέρος. Ο άνδρας ή η γυναίκα έχει το δικαίωμα στη λύπη που εξιλεώνει.