Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
Αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές,
Αγαπητοί συνάδελφοι, έφηβοι βουλευτές,
Με αφορμή την θεματολογία της σημερινής μας συνεδρίασης, τον σεξισμό, δηλαδή τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, θα ήθελα να αναφερθώ στο «ισοζύγιο» των δικαιωμάτων μεταξύ γυναικών και αντρών, αναλύοντας αν στην πραγματικότητα είναι ισότιμα τα δύο φύλα σήμερα.
Αναμφισβήτητα, όλοι μας είμαστε γνώστες της κατάστασης που επικρατούσε τα παλαιότερα χρόνια. Όλοι γνωρίζουμε πόσο υποτιμημένη ήταν η θέση των γυναικών στο παρελθόν ή πόσα περιορισμένα ήταν τα δικαιώματά τους σε σχέση με το αντρικό φύλο. Όλες αυτές οι συνθήκες με την πάροδο των χρόνων και των αγώνων που έγιναν από το γυναικείο κίνημα μεταβλήθηκαν προς το καλύτερο. Έτσι, έχουμε φτάσει στο σήμερα, όπου οι γυναίκες θεωρούνται αδιαμφισβήτητα ισότιμες με τους άντρες και έχουν ίδια δικαιώματα, πάντα σύμφωνα με το Σύνταγμα. Είναι αλήθεια όμως ισότιμα τα δύο φύλα ή αυτή η ισότητα υπάρχει μόνο στα χαρτιά;
Πιστεύω πως τα δύο φύλα δεν είναι στην πραγματικότητα ισότιμα. Σίγουρα η κατάσταση που επικρατούσε παλαιότερα απέχει πολύ από τη σημερινή. Όμως, οι πατριαρχικές αντιλήψεις, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις, δεν έχουν εξαλειφτεί πλήρως. Οι γυναίκες μπορεί από τον νόμο να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, μα δεν ισχύει το ίδιο για την κοινωνία.
Δυστυχώς, υπάρχουν και σήμερα άνθρωποι, που υιοθετούν αναχρονιστικές απόψεις, νομίζοντας ότι ζουν ακόμα σε μια παρωχημένη εποχή, τότε που το γυναικείο φύλο αντιμετωπιζόταν πολύ διαφορετικά από το ανδρικό. Άλλοι, υποτιμούν συστηματικά τις γυναίκες δείχνοντας προκατάληψη απέναντί τους. Έτσι, σπάνια θα δούμε μία πρόεδρο, μία διευθύντρια, μία αρχηγό κόμματος ή οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας. Αυτό γίνεται, διότι οι χώροι αυτοί ανδροκρατούνται και δύσκολα θα γίνει αποδεκτό μία γυναίκα να ασκεί εξουσία. Κάτι παρόμοιο γίνεται και στον τομέα της εργασίας. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον εργασιακό τους χώρο και στη σχέση τους με τους εργοδότες τους. Πολλές φορές το φύλο τους αποτελεί εμπόδιο και έτσι δεν μπορούν να βρουν δουλειά ή σε περίπτωση που βρουν μπορεί να είναι υποαμειβόμενες. Πώς μπορεί, λοιπόν, να εξαλειφθεί σε αυτή τη νοοτροπία;
Είναι γενικά αποδεκτό ότι οι άνθρωποι υιοθετούν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους. Έτσι, το δυνατότερο όπλο που κατέχουμε απέναντι σε κάθε σεξιστική άποψη είναι η ουσιαστική παιδεία από τους φορείς κοινωνικοποίησης. Πέρα από την οικογένεια, το σχολείο οφείλει να μαθαίνει στους μαθητές να αντιμετωπίζουν όλους τους συνανθρώπους τους το ίδιο ανεξαρτήτως φύλου και η εκπαίδευση να παρέχει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Με λίγα λόγια, θα πρέπει τα παιδιά από μικρά να διδάσκονται την ανθρωπιά και τον σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Καταλήγοντας, θεωρώ πως οι προβληματισμοί μου όσο αφορά την ισότητα των δύο φύλων είναι κοινοί με τους συνομηλίκους μου. Πράγματι, τα δύο φύλα διαφέρουμε αρκετά από τη φύση μας, αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουμε και διαφορετικά δικαιώματα. Όλοι αξίζουμε τις ίδιες ευκαιρίες. Όλοι αξίζουμε να ήμαστε ίσοι.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Νικόλαoς Μπαρζούκας, Middle Mountain College News, 07-05-2023
