Σκέψεις πάνω στα ρομπότ, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και η τεχνολογία. Γράφει η Παναγιώτα Παπακωνσταντίνου

Αναμφιβόλως, με την εισχώρηση των αυτοματοποιημένων μηχανών στην καθημερινή ζωή των ατόμων θα υπάρξουν στα σίγουρα μεγάλες αλλαγές στον τρόπο που είχαμε συνηθίσει να ζούμε μέχρι τώρα. Ενδέχεται τα ρομπότ να αντικαταστήσουν πολλές θέσεις εργασίας που άλλοτε καταλάμβαναν ανθρώπινα όντα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει ήδη στις βιομηχανίες και στα εργοστάσια. Αυτή η περίπτωση προφανώς και συγκαταλέγεται στις αρνητικές επιδράσεις που θα επιφέρει η εγκαθίδρυση της χρήσης των ρομπότ, μιας και επρόκειτο να έχει σοβαρό αντίκτυπο, στο ήδη ανεπτυγμένο πρόβλημα ανεργίας που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι σύγχρονες κοινωνίες.

Εντούτοις θα ήταν πλήρως άστοχο να επικεντρώσουμε την προσοχή μας μόνο στις επικείμενες αρνητικές συνέπειες, υποσκελίζοντας με αυτόν τον τρόπο καθετί θετικό που δύναται να προσφέρουν τα ρομπότ για παράδειγμα στο τομέα της εκπαίδευσης. Έχοντας ζήσει 10 ολόκληρα χρόνια με έναν αδερφό που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως ένα τέτοιο μηχάνημα βρίσκεται σε θέση να ολοκληρώσει και να τελειοποιήσει (χωρίς βέβαια να αντικαταστήσει), τον ρόλο του εκπαιδευτικού στις ειδικές δομές για παιδιά με ειδικές ικανότητες, καθώς μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εκπαιδευτικό εργαλείο εκεί που οι συμβατικοί τρόποι δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες αυτών των παιδιών. Για παράδειγμα ένα ρομπότ δεν θα χάσει ποτέ την υπομονή του με ένα αποδιοργανωμένο παιδί και συγχρόνως μπορεί να το μορφώσει διεγείροντας όλες του τις αισθήσεις.

Όσον αφορά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πάντα ήμουν ενάντια στην χρήση τους, διότι θεωρώ πως με την συνεχή ενασχόληση κατά κάποιον τρόπο οι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι της ηλικίας μου χάνουν σταδιακά την ικανότητα να επικοινωνούν σε πραγματικό χρόνο, να μπορούν να ερμηνεύσουν εκφράσεις του προσώπου οι χειρονομίες που προσδίδουν συναίσθημα στην συνομιλία. Ωστόσο, σήμερα την εποχή του κορωνοιού, αναγκαστικά όπως όλοι μας να χρησιμοποιήσω αρκετές τέτοιες πλατφόρμες όπως messenger, viber και facebook, καθώς αποδείχτηκε πως σε αυτήν την κατάσταση εγκλεισμού ήταν ο μόνος τρόπος συνεχίσω την καθημερινότητά μου, να συνεχίσω την μόρφωση και την εκπαίδευσή μου και να κρατήσω επαφή με αγαπημένα πρόσωπα που ενώ δεν βρίσκονται και τόσο μακριά, είναι αδύνατον να επιχειρήσουμε να βρεθούμε από κοντά.

Παρ” όλα αυτά, και έχοντας μεγάλη προϋπηρεσία πλέον σε αυτές τις εφαρμογές, εξακολουθώ να πιστεύω πως η χρήση τους είναι δυνατό να μας δημιουργήσει σοβαρά σωματικά αλλά και ψυχικά προβλήματα. Για παράδειγμα παρατηρώ, από την δική μου καθημερινή ενασχόληση, πως επηρεάζει ιδιαίτερα την αντοχή και την ενέργειά μου, καθώς η πολύωρη αυτή έκθεση σε μία οθόνη με εξαντλεί σε ακραίο βαθμό. Επίσης πρέπει να αναφερθεί το γεγονός πως μία εξαιρετικά μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων εθίζονται σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο ψευδαισθήσεων, καταλήγοντας μερικές φορές να αδιαφορούν για τους πραγματικούς ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η κατ” εξακολούθηση παραμέληση οικογενειακών υποχρεώσεων από τη μεριά των νέων καθώς και το παράπονο των γονιών πως τα έφηβη μέλη δεν περνούν αρκετό χρόνο με την οικογένειά τους.

Εντούτοις, όπως προαναφέρθηκε, στην περίοδο πανδημίας που διανύουμε τώρα, κανένας δεν θα μπορούσε να αμφισβητήσει την ευεργετική τους δράση, εφόσον μπορούμε κατά κάποιον τρόπο να κρατήσουμε επαφή με τον έξω κόσμο.

Εν κατακλείδι, και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, τα ρομπότ, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και η τεχνολογία γενικότερα είναι αντικείμενα που ασκούν μεγάλη επιρροή στους ανθρώπους και οφείλουν να χρησιμοποιούνται με μέτρο και σύνεση. Αν και δε αποτελώ τον πιο φανατικό θαυμαστή της τεχνολογίας δεν θα μπορούσα ποτέ ούτε να την απαρνηθώ αλλά ούτε και να αμφισβητήσω τον ρόλο της. Επομένως κατά την προσωπική μου άποψη η τεχνολογία, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ούτε ως καλή, αλλά ούτε και ως κακή, καθώς τα πάντα επηρεάζονται από τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι τα αντιμετωπίζουμε και τα χρησιμοποιούμε.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης