΄΄Οι Γάτες της Νισύρου΄΄
Η παραμέληση των αδέσποτων γατιών
του νησιού μας
Των Κουλάκη Κατερίνας (Α Λυκείου)
&
Τόπι Στέλλας (Γ Γυμνασίου)
Όλα τα αιγαιοπελαγίτικα νησιά καμαρώνουν για τις υπέροχες γατοπαροικίες τους. Είναι σχεδόν αξιοθέατο όλων των νησιών αυτοί οι μικρόσωμοι, χαδιάρηδες κάτοικοι και σύντροφοι μας. Στις μικρές κοινωνίες,σα τη δική μας, είναι πιο εύκολο να δεθείς και να φροντίζεις τα πλάσματα αυτά. Όμως, στη Νίσυρο συμβαίνει κάτι διαφορετικό απ΄ ό, τι θα περίμενε κανείς. Έχει δυστυχώς δημιουργηθεί μεγάλο και σοβαρό ζήτημα με τις μη δεσποζόμενες γάτες , κάτι που τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι εδώ όσο και οι τουρίστες που μας επισκέπτονται δε το παρατηρούν.
Βλέποντας τις όμορφες γάτες να σουλατσάρουν στα σοκάκια μας, δε σκέφτεται εύκολα κανείς ότι πρόκειται για ζωντανά πλάσματα με ανάγκες,όπως τροφή, περίθαλψη αλλά και έλεγχο του πληθυσμού τους. Κι όμως, ακριβώς αυτά τα τρία ζητήματα είναι η καρδιά του προβλήματος στο οποίο αναφερόμαστε και θέλουμε να αναδείξουμε με αυτό το άρθρο.
Καταρχάς, οι διατροφικές ανάγκες των γατιών δε καλύπτονται μάλλον από αδιαφορία, τόσο δημοτική όσο και ιδιωτική. Σπάνια κανείς αναρωτιέται πως τρέφονται τα ζώα αυτά. Με σκουπίδια συνήθως, είναι η απάντηση. Είναι θλιβερή η εικόνα κοπαδιών από γάτες να μπαίνουν μέσα σε κάδους, εστίες μόλυνσης, για τη καθημερινές διατροφικές τους ανάγκες. Πέρα απ’ την ιδιωτική πρωτοβουλία κάποιων συμπολιτών μας, που από ευαισθησία και έγνοια γι’ αυτά τα ζωάκια περιφέρονται καθημερινά σε διάφορα σημεία του νησιού για να τους αφήσουν τροφή, το κόστος της οποίας βαραίνει τους ίδιους, δεν υπάρχει κάποια άλλη δράση για το θέμα αυτό. Δε θα ήταν άραγε πιο εύκολο, τόσο με δαπάνη του δήμου όσο και με τη συνδρομή ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών οργανισμών και πολιτών να φροντίσουμε οργανωμένα και σε σταθερή βάση τη διατροφή των γατιών μας;
Επιπλέον, τα ζώα αυτά είναι ανεμβολίαστα, πράγμα που τα κάνει ευάλωτα σε ασθένειες. Πόση θλίψη να βλέπουμε συχνά άρρωστες γατούλες ή νεκρά, μικρά γατάκια από ανθρώπινη παραμέληση της ευζωίας τους ; Όπως για τη διατροφή τους, έτσι και για τη περίθαλψη τους θεωρούμε πως είναι τόσο χρέος των αρχών όσο και του καθενός ξεχωριστά να βοηθήσουμε στο κόστος του εμβολιασμού και της περίθαλψης τους. Όμως, ακόμη και αυτό να υπήρχε η βούληση να γίνει, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη κτηνιάτρου στο νησί μας.
Αυτή τη στιγμή ζουν 550 αδέσποτα γατιά στους 4 οικισμούς της Νισύρου,όσοι περίπου και οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού μας, και συνεχώς ο πληθυσμός τους αυξάνεται, διότι δεν υπάρχει κανένας ειδικός μόνιμα εδώ που να αναλάβει να τα στειρώσει ώστε να περιοριστεί και να σταθεροποιηθεί ο αριθμός τους.Αυτή είναι και η πηγή των παραπάνω προβλημάτων. Μερικές φορές το χρόνο, ευτυχώς, μας επισκέπτεται εθελοντικά κτηνίατρος από τη Ρόδο, συνεργαζόμενος με το δήμο, που καλύπτει τα έξοδα των στειρώσεων, και έτσι τουλάχιστον στειρώνονται κάποια από τα ζώα, αλλά η κίνηση αυτή δε γίνεται αρκετά συχνά ούτε αρκεί για να καλυφθεί όλος ο πληθυσμός τους. Αν ο πληθυσμός τους ήταν ελεγχόμενος, αν υπήρχε μόνιμος κτηνίατρος στη Νίσυρο, με σύμβαση με το δήμο μας και μαζί με τη συνδρομή των πολιτών, ώστε να μπορούν να εκτελούνται τακτικές και αναγκαίες στειρώσεις, τα πράγματα θα ήταν σαφώς διαφορετικά και καλύτερα.
Εμείς οι μαθητές του γυμνασίου και λυκείου συμμετέχουμε συχνά σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες που αφορούν το τάισμα, τη περίθαλψη και τις στειρώσεις των γατιών, γιατί νιώθουμε πως οι γάτες αυτές ανήκουν σε όλους και είναι σημαντικό κομμάτι του νησιού που χρειάζονται τη φροντίδα μας. Μας είναι, όμως, πολύ στενάχωρο το γεγονός ότι μοιάζει να μην ενδιαφέρονται παρά ελάχιστοι και οι δράσεις που πραγματοποιούνται είτε απ΄ το δήμο όσο και από κάποιους κατοίκους, σα κι εμάς, είναι περιορισμένες και δεν αρκούν.
Αυτοί, λοιπόν, είναι οι λόγοι που το ζήτημα των αδέσποτων γατιών πρέπει να αναδειχθεί και να αντιμετωπιστεί. Σίγουρα μια καλή αρχή θα ήταν ένας μόνιμος κτηνίατρος εδώ που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες όλων των ζώων του νησιού, δεσποζόμενων και μη. Ελπίζουμε αυτό το άρθρο μας να ευαισθητοποιήσει τόσο τις αρχές όσο και τους πολίτες της Νισύρου για να δράσουν πιο αποτελεσματικά και συλλογικά. Γιατί δεν είμαστε οι μόνοι κάτοικοι εδώ, αλλά σαν άνθρωποι με καρδιά πρέπει να δείχνουμε την έγνοια μας για τα άλλα πλάσματα που ζουν μαζί μας. Θα έπρεπε να είναι τόσο εύκολο σε ένα τόσο μικρό μέρος, άλλωστε. Η καλή ζωή των γατιών μας θα έρθει όταν καταλάβουμε ότι είναι υπόθεση όλων μας.
