Γράφει η Μαγδαληνή Εβελίνα
Ορισμένα σπάνια είδη ζώων, αλλά σημαντικά για τη λειτουργιά του οικοσυστήματος βρίσκονται υπό εξαφάνιση κυρίως εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα και της επιβολής μας στη φύση.Αξίζει να δούμε ποια είναι τα κυριότερα από αυτά, με την ελπίδα ότι η μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για τη μείωση των πληθυσμών τους θα οδηγήσει και στη διάσωση τους.
Μεσογειακή Φώκια Μονάχους Μονάχους
Περίπου ο μίσος παγκόσμιος πληθυσμός αυτού του σπανιότατου ζώου ζει στην Ελλάδα. Εκτιμάται ότι στις θάλασσες της χώρας μας κολυμπούν περίπου 300 φώκιες Μονάχους Μονάχους, ενώ στη Γαύδο εντοπίζεται το 12% του παγκοσμίου πληθυσμού της. Πολύ σημαντικό για την επιβίωση τους είναι και το θαλάσσιο πάρκο της Αλόννησου. Δυστυχώς, δεν παύουν οι ειδήσεις για θανατώσεις του συγκεκριμένου είδους φώκιας, παρά το γεγονός ότι προστατεύεται από την ελληνική νομοθεσία. Τον περα-σμενο Ιούλιο, ολόκληρη η χώρα ταράχτηκε από τον θάνατο του «Κωστή» της μεσογειακής φώκιας της Αλόννησου, από ψαροντούφεκο.
Χελώνα Καρέτα – Καρέτα
Περίπου το 60% των φωλιών που δημιουργούν οι χελώνες καρέτα-καρέτα συνολικά, βρίσκονται στη χώρα μας, αφού επιστρέφουν σε ετήσια βάση στην ίδια παραλία όπου και γεννούν τα αυγά τους. Μόλις ένα στα 1.000 χελωνάκια θα καταφέρει να επιβιώσει, σύμφωνα με τη WWF. Οι χελώνες καρέτα-καρέτα γεννούν τα αβγά τους κυρίως σε δυο περιοχές της χώρας μας: Στις έξι παραλίες ωοτοκίας του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου στο Κόλπο του Λαγανά και στο νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο της Δυτικής Πελοποννήσου. Δυστυχώς, τα παρεπόμενα της ανεξέλεγκτης αλιείας και της υπερβολικής τουριστικής ανάπτυξης (δηλαδή τα σκουπίδια, τα δίχτυα και τα αγκίστρια από τα παραγάδια των ψαράδων) στις παραλίες όπου γεννούν οι Καρέτα-καρέτα έχουν αυξήσει τις απειλές που αντιμετωπίζουν.
Φυσητήρες
Ίσως δεν γνωρίζατε ότι ο συγκεκριμένος γίγαντας κατοικεί στα νερά της Ελλάδας. Πρόκειται για το τρίτο μεγαλύτερο ζώο στον κόσμο, ενώ διαθέτει τον μεγαλύτερο εγκέφαλο. Στην Ελλάδα, περίπου 200 φυσητήρες ζουν στη λεγόμενη «Ελληνική Τάφρο» (από τη βόρεια Κεφαλονιά μέχρι τη νότια Ρόδο), όπου η ευρασιατική τεκτονική πλάκα συναντά την αφρικανική στη Μεσόγειο. Η περιοχή ενδείκνυται για την επιβίωσή τους εξαιτίας του μεγάλους βάθους της – με πιο γνωστό ίσως παράδειγμα το Φρέαρ των Οινουσσών στα ανοιχτά της Πύλου που ξεπερνά τα 5.000 μέτρα βάθους. Όμως η μόλυνση, η πλαστική ρύπανση και τα διερχόμενα πλοία απειλούν τον μικροσκοπικό πληθυσμό τους.
Γύπας
Έχουν αρχίσει να απουσιάζουν θλιβερά από τα δάση μας. Σύμφωνα με τη WWF, στο εθνικό πάρκο Δαδιάς Λευκίμμης – Σουφλίου στον Έβρο συνυπάρχουν αρμονικά με την παραδοσιακή κτηνοτροφία 36 από τα 38 είδη αρπακτικών πουλιών της Ευρώπης. Ανάμεσά τους ο μαυρόγυπας και ο ασπροπάρης. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο τρία ζευγάρια ασπροπάρη ζουν στο δάσος Δαδιάς -Λευκίμμης- Σουφλίου.
Κόκκινο ελάφι
Κάποτε, ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα φιλοξενούσε αυτά τα υπέροχα ζώα με την ευγενική μορφή. Πλέον, ο μεγαλύτερος πληθυσμός της ράτσας ζει στην πολύπαθη Πάρνηθα. Η παράνομη υλοτομία, η λαθροθηρία, η αποψίλωση των δασών και οι πυρκαγιές έχει οδηγήσει σε συντριπτική μείωση του πληθυσμού του, με αποτέλεσμα πλέον να θεωρείται ότι απειλείται με εξαφάνιση.
