Γράφει η Μαριαλένα Καρακανάκη.
Ανήμερα την 28η Οκτωβρίου αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την Καστοριά. Η Καστοριά ήταν ανέκαθεν πασίγνωστη για τα γουναρικά της και τη λίμνη της. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι δε γνωρίζουν τίποτε άλλο για αυτήν την πανέμορφη πόλη.
Το ενδιαφέρον με την Καστοριά είναι, ότι δε χρειάζεται να βγεις έξω απ’ τα όρια της πόλης για να δεις ενδιαφέροντα τοπία, αντίθετα, η ίδια η πόλη είναι πανέμορφη. Τα πετρόχτιστα σπίτια, οι αναρίθμητοι Βυζαντινοί ναοί, τα καλντερίμια της και φυσικά η λίμνη με τις πάπιες της και τα δέντρα που την περιστοιχίζουν τράβηξαν αμέσως την προσοχή μας. Εξαιρετικής ομορφιάς είναι και η νότια πλευρά της παλιάς πόλης – Ντόλτσο, βγαλμένη, λες, από παραμύθι.
Στο νότιο τμήμα της Καστοριάς υπάρχει και το σπήλαιο του Δράκου. Είναι συναρπαστικό! Ανακαλύφθηκε το 1940 από δύο δεκαεφτάχρονα αγόρια, τα οποία ήθελαν να πάνε στο μοναστήρι της Παναγίας και έπρεπε να περάσουν μέσα απ’ αυτό. Το ανέφεραν στο Δήμο και ύστερα από τις απαραίτητες διεργασίες των σπηλαιολόγων, εγκαινιάστηκε το 2009. Ο ευγενικός, έμπειρος ξεναγός μας πληροφόρησε, ότι το σπήλαιο χρονολογείται 6 εκατομμύρια χρόνια πριν, καθώς κάθε 1 εκατοστό σταλαχτίτη κάνει 100 χρόνια να δημιουργηθεί! Η ονομασία του σπηλαίου βασίζεται σε έναν μύθο. Ο βασιλιάς της πόλης – Κάστορας (εξού και Καστοριά) επιθυμούσε να μπει στο σπήλαιο, όπου θεωρούταν, ότι ζούσε ένας Δράκος. Όταν το κατάφερε μια φωνή του είπε: ‘ όποιος πάρει μια χούφτα χώμα θα το μετανιώσει και όποιος δεν πάρει πάλι θα το μετανιώσει’. Πράγματι, όταν βγήκαν έξω το χώμα είχε μετατραπεί σε χρυσάφι!
Το μεσημέρι, γευματίσαμε σε μια τοπική ταβέρνα. Το φαγητό ήταν εξαιρετικό και η εξυπηρέτηση ακόμα καλύτερη. Γενικά, διαπίστωσα, ότι οι Καστοριανοί είναι ευγενικοί, πρόθυμοι και πράοι άνθρωποι.
Κατά την επιστροφή, αναλογιζόμουν πόσο όμορφη πόλη είναι η Καστοριά , εύκολα προσεγγίσιμη μέσω της Εγνατίας οδού. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να την επισκεφτείτε!
