Συντάκτες οι μαθητές της Γ1 τάξης
Μια φορά και έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, υπήρχε ένα ορεινό χωριό, χτισμένο πολύ ψηλά πάνω στο βουνό. Το χωριουδάκι αυτό ήταν γεμάτο από πετρόχτιστα σπίτια και στενά σοκάκια. Ήταν περιτριγυρισμένο από πελώρια βουνά και πλούσια βλάστηση.
Παρά την ομορφιά του τοπίου, η ασχήμια δέσποζε στις καρδιές των ανθρώπων, αφού όλοι οι κάτοικοι του χωριού ήταν μαλωμένοι μεταξύ τους. Κανένας δε μιλούσε με κανέναν.
Πλησίαζαν Χριστούγεννα. Οι άνθρωποι στόλισαν πολύ όμορφα τα σπίτια, τις αυλές, τους δρόμους, την πλατεία… λαμπάκια και στολίδια παντού. Ένα χωριό που φαινόταν τόσο φωτεινό… μα οι καρδιές των ανθρώπων παρέμεναν παγωμένες.
Έφτασε η παραμονή των Χριστουγέννων. Τα παιδιά ανυπομονούσαν να βγούνε στους δρόμους να τραγουδήσουν τα κάλαντα και να χαρούν με τη γέννηση του Χριστού. Οι γονείς τους όμως, δεν τα άφηναν να παν πουθενά.
Έβαλαν να ακούσουν τα κάλαντα στο ραδιόφωνο, μπας και καταλάβουν πως ξημερώνουν Χριστούγεννα.
Και ξαφνικά… μόλις άρχισε να σουρουπώνει… τα φώτα όλα έσβησαν – Σκοτάδι σκέπασε τα πάντα.
Ένας δυνατός αέρας είχε αρχίσει να φυσάει από νωρίς και το χιόνι έπεφτε πυκνό.
Δυο αδερφάκια ζήτησαν από τους γονείς τους να βγουν έξω να δουν τι μπορεί να είχε συμβεί. Σκοτάδι και παγωνιά. Χωρίς τα φωτάκια, τίποτα δε θύμιζε πια Χριστούγεννα. Τα παιδιά άναψαν τα φαναράκια τους και ξεκίνησαν. Πήραν μάλιστα μαζί τους κρυφά και τα τριγωνάκια τους.
Άρχισαν να χτυπούν τις πόρτες των σπιτιών της γειτονιάς, δήθεν για να ρωτήσουν τους γειτόνους αν ήξεραν τι είχε συμβεί. Αυτό όμως που έκαναν στην πραγματικότητα, ήταν να προσκαλούν όλα τα παιδιά να ακολουθήσουν. Τα παιδιά δεν είχαν να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους. Και αφού έγιναν μια μεγάλη παρέα, άρχισαν να γυρίζουν στους δρόμους του χωριού και να λένε τα κάλαντα τόσο δυνατά, που όλοι οι μεγάλοι βγήκαν στα παράθυρα να ακούσουν.
Βλέποντας την εικόνα των αγαπημένων παιδιών που χαρούμενα περίμεναν τη γέννηση του Χριστού, οι καρδιές τους μαλάκωσαν. Άρχισαν κι αυτοί να βγαίνουν σιγά σιγά στους δρόμους για να κεράσουν τα παιδιά και να τα βρουν επιτέλους μεταξύ τους.
Νωρίς το πρωί που χτύπησε η καμπάνα, πήγαν όλοι μονιασμένοι στην εκκλησία για να παρακολουθήσουν τη Θεία Λειτουργία. Βγαίνοντας, είδαν ένα φωτεινό αστέρι να στέκεται στον ουρανό, πάνω ακριβώς από το χωριό τους. Το φως του ήταν τόσο δυνατό, που φώτιζε όλο το χωριό. Μα πάνω απ’ όλα είχε φωτίσει τις καρδιές των ανθρώπων.
Αγαπημένοι πια (και αφού η βλάβη στο δίκτυο ηλεκτροδότησης είχε αποκατασταθεί), όλοι μαζί χόρεψαν, τραγούδησαν, έφαγαν μελομακάρονα και κουραμπιέδες και πέρασαν τα πιο όμορφα Χριστούγεννα της ζωής τους.
