ΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ
Ένα πρωί βρέθηκα με τον Δημήτρη Σκιαδά που είναι ψαράς στη Νάουσα και κάναμε μια συζήτηση σχετική με το επάγγελμά του και τον τρόπο ζωής του.
-Κύριε Δημήτρη, ακολουθήσατε το επάγγελμα του πατέρα σας?
-Ναι, κι εγώ όπως οι περισσότεροι. Για να σου δώσω να καταλάβεις είμαστε 4 γενιές. Εμείς είμαστε οι τελευταίοι. Ο παππούς μου που είχαμε συζητήσει μου είχε πει ότι ο πατέρας του ήταν ψαράς, παρακείθε γενιές δε θυμάμαι.
-Ποιο είναι το πρόγραμμα ενός ψαρά ?
- Να φτιάχνει τα δίχτυα του και να πηγαίνει στη δουλειά. Βέβαια εξαρτάται κι από τα εργαλεία που δουλεύεις. Το παραγάδι πρέπει να σηκωθείς νύχτα να το δολώσεις και να το ρίξεις, ενώ αν ρίξεις για μπαρμπούνια θα πας 5 το πρωί και θα τα σηκώσεις 7 το βράδυ. Ενώ για παλαμίδα θα τα αφήσεις όλη νύχτα.
-Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζετε?
-Οι δυσκολίες είναι πολλές. Πρώτα, είναι οι καιρικές συνθήκες. Καμιά φορά βάζεις τα εργαλεία σου νύχτα με μπουνάτσα και τα σηκώνεις με φουρτούνα. Ένα ακόμη πρόβλημα είναι τα δελφίνια και οι φώκιες που μας σκίζουν τα δίχτυα και έτσι πρέπει να κάνουμε περισσότερη δουλειά για να τα μπαλώσουμε.
-Έχει απαγορευθεί κανένας τρόπος ψαρέματος?
-Βεβαίως. Έχει απαγορευτεί το ζαργανόδιχτο και η βιντσότρατα . Ενώ η μηχανότρατα δουλεύει από πρώτη Οκτώβρη μέχρι είκοσι τρεις του Μάη και το γριγρί ξεκινάει πρώτη Μάρτη και σταματάει τέλη Δεκέμβρη. Για μας τα στατικά δίχτυα δεν υπάρχει απαγόρευση. Για την παράκτια αλιεία δεν υπάρχει απαγόρευση.
-Έχετε βοήθεια από το κράτος?
-Η βοήθεια του κράτους δεν είναι αυτή που θα έπρεπε να είναι. Η ευρωπαϊκή ένωση έχει προγράμματα όπως οι επιδοτήσεις που δίνει σε κάθε καΐκι για φθορές στα δίχτυα από φώκιες και δελφίνια. Το ποσό είναι από 1000-2000 ευρώ και το παίρνουν 7 χώρες της ευρωζώνης, όπως η Κύπρος. Εμείς δε το παίρνουμε. Το κράτος αντί να μας δίνει μας παίρνει.
-Τι ψάρια πιάνετε και με ποιο τρόπο?
-Κάθε ψάρεμα θέλει το δικό του τρόπο. Κάθε ψάρι θέλει το δικό του δίχτυ. Το γουπάκι θέλει μικρό μάτι, για σουπιές βάζουμε πολλά χιλιόμετρα δίχτυ στο βυθό, για παλαμίδα είναι πολύ ψηλό και όχι τόσο μεγάλο. Πιάνουμε όλων των ειδών τα ψάρια.
-Πότε βγαίνετε στη σύνταξη?
-Στα 67.
-Ακολουθούν οι νέοι το επάγγελμα του ψαρά?
- Το λιμάνι της Νάουσας κάποτε έσφυζε από ζωή, υπήρχαν πολλοί ψαράδες. Τώρα μπορώ να σου μετρήσω 4-5. Αν το κράτος δεν δώσει κίνητρα στους νέους η παράδοση θα σβήσει, γιατί εμείς γι’ αυτό δουλεύουμε ακόμη, για την παράδοσή μας κι επειδή είναι δικά μας τα καΐκια.
-Κύριε Δημήτρη σας ευχαριστώ πολύ για την ωραία κουβέντα που είχαμε.
-Να είσαι καλά Γιώργο.
Γιώργος Τσ.
Ζαχαρίας Π.
Φαμπιάν Ρ.
