Ως έφηβοι βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Δίνουμε, λοιπόν, τον λόγο στους ειδικούς που μας έχουν «μελετήσει». Στο άρθρο που ακολουθεί παρουσιάζονται χαρακτηριστικά της εφηβείας. Ταυτίζεστε με κάποια από αυτά;
- Η διάθεση, η ζωή των εφήβων γενικότερα συχνά παρουσιάζει διακυμάνσεις – αμφιταλαντεύσεις.
- Η εφηβεία χαρακτηρίζεται από ορμονικές διακυμάνσεις οι οποίες προκαλούν επίσης έντονα ή ευμετάβλητα συναισθήματα. Σε συνδυασμό με τις ορμονικές αλλαγές, ο έφηβος προσπαθεί να βρει τη δική του ταυτότητα καθώς αλλάζει ο εαυτός του.
- Η περίοδος αυτή συχνά χαρακτηρίζεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση.
- Με τη διανοητική ωρίμανση ο έφηβος αποκτά ικανότητα να αναλύει, να ελέγχει πιο αφηρημένες έννοιες. Έτσι μπορεί να απορροφηθεί με τις ώρες σε αφηρημένες σκέψεις ή διανοητικά παιχνίδια.
- Οι έφηβοι περνούν στάδια αμφισβήτησης ή απομυθοποίησης ατόμων που προσπαθούν να ελέγξουν, να επιβάλουν κάποια όρια ή να επιβληθούν σε αυτούς. Έτσι, έρχονται σε σύγκρουση με τους γονείς, εκπαιδευτικούς αλλά καμιά φορά με την αστυνομία ή άλλες εξουσίες.
- Σταδιακά στρέφονται σε παρέες συνομηλίκων που θέλουν μια κοινή ταυτότητα. Ψάχνουν μαζί για νέα πρότυπα.
- Οι σχέσεις των δύο φύλων στην περίοδο της εφηβείας χαρακτηρίζεται από πειραματισμούς, αμφισβητήσεις, κρίσεις ταυτότητας. Τα πιο πάνω μπορεί να είναι αποτελούν πηγή ευχαρίστησης αλλά μπορούν να έχουν δυσάρεστες συνέπειες σαν πηγή άγχους – κατάθλιψης.
Η εφηβεία αποτελεί πηγή άγχους, αβεβαιότητας τόσο για τον έφηβο όσο και για τα αδέρφια, γονείς, εκπαιδευτικούς ή άλλα πρόσωπα του οικογενειακού – κοινωνικού κύκλου. Οι αντιπαραθέσεις σε αυτή στην εφηβεία είναι σχεδόν αναπόφευκτες. Τα προβλήματα που πρέπει να ξεπεράσουν είναι σημαντικά για τους ίδιους. Γι” αυτό, πρέπει να τα επιλύουμε με σοβαρότητα, κατανόηση και ψυχραιμία.
- Οι γονείς ( μητέρα, πατέρας) μεταξύ τους πρέπει να συμφωνήσουν να έχουν κοινή πολιτική αντιμετώπισης του εφήβου έτσι ώστε να μην παρέχουν αντικρουόμενες απόψεις στον έφηβο.
- Οι γονείς πρέπει να είναι προσιτοί. Να μπορούν να συζητήσουν, να διαπραγματευθούν με ψυχραιμία αποφεύγοντας τις συγκρούσεις.
- Οι γονείς πρέπει ακόμη να δίνουν το καλό παράδειγμα όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις.
- Οι γονείς πρέπει να αφήνουν τον έφηβο να έχει το δικό του χώρο – χρόνο, εφόσον ο έφηβος κατανοεί ότι εξακολουθεί να είναι μέλος της οικογένειας με δικαιώματα αλλά και ευθύνες.
- Οι γονείς συχνά δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι το παιδί τους μεγάλωσε και μπορεί μερικά πράγματα να τα κάνει χωρίς αυτούς. Είναι πιο πιθανό ο έφηβος να περάσει την εφηβεία χωρίς σημαντικές αντιπαραθέσεις, αντιδράσεις, προβλήματα, αν οι γονείς τον αντιμετωπίζουν σαν υπεύθυνο άτομο το οποίο μπορούν να εμπιστευθούν, έχοντας πάντα υπόψη τους βασικούς κανόνες που συμφωνήθηκαν.
- Τέλος, αν οι έφηβοι παρουσιάσουν προβλήματα σωματικά ή ψυχικά που οι ίδιοι ή οι γονείς δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, καλό είναι να συμβουλευτούν κάποιο παιδίατρο ή άλλο ειδικό, έχοντας υπόψη ότι τα περισσότερα εφηβικά προβλήματα είναι παροδικά.
Πηγές:
https://www.paidiatros.com/efivos/ygeia/adolescence
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%86%CE%B7%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1
Kαλλινικίδου Μαρία
