
Όλοι οι άνθρωποι, όταν είναι παιδιά, ακούν παραμύθια και θρύλους από τους γονείς και τους παππούδες τους.
Έτσι κι ο Αντρέ Ρουζό (Andrés Ruzo) άκουγε από μικρός ιστορίες για έναν ποταμό στον Αμαζόνιο και συγκεκριμένα στο Περού, γνωστός ως «Shanay-timpishka», που σημαίνει «Ο ποταμός που βράζει». Ο Ρουζό είναι ο γεωλόγος που μελέτησε την πιθανότητα ύπαρξης αυτού του ποταμού, όταν οι άλλοι έλεγαν ότι είναι ένας απλός θρύλος ή ότι ήταν αδύνατο να βράζει το νερό ενός ποταμού. Ύστερα από μεγάλη έρευνα ταξίδεψε στη ζούγκλα του Αμαζονίου και τον ανακάλυψε στην περιοχή Mayantuyacu.
Ο ποταμός έχει βάθος μέχρι πέντε μέτρα. Επίσης, είναι πηγή θερμότητας ακόμα κι αν δεν είναι κοντά σε ενεργά ηφαίστεια, διότι, το τελευταίο ηφαιστειακό κέντρο είναι 700 χιλιόμετρα μακριά από τον ποταμό. Η υψηλότερη θερμοκρασία του νερού είναι 99.1C, και εναλλάσσεται, δηλαδή μία είναι κρύο και μία είναι καυτό. Αυτό που δυσκόλεψε τον Ρουζό να καταλάβει είναι το πώς ο ποταμός βράζει εφόσον δεν έχει κοντά ενεργά ηφαίστεια για να δημιουργήσουν θερμότητα στα υπόγεια ύδατα της γης. Όμως, μετά από έρευνα είδε ότι το ποτάμι βράζει εξαιτίας των ρωγμών της γης. Όπως το νερό βγαίνει από τις αρτηρίες της γης, βγαίνουν στην επιφάνεια υδρατμοί και έτσι δημιουργείται ο ποταμός.
Ο ποταμός έχει τους φύλακές του, τους Σαμάνους, οι οποίοι θεωρούσαν ότι ο ποταμός γεννήθηκε από το Yacumama, ένα πνεύμα, το οποίο ήταν ένα τεράστιο φίδι και αυτό «γεννούσε» το καυτό και το κρύο νερό, γι’αυτό το αποκαλούσαν «Η μητέρα των νερών». Χρησιμοποιούν το νερό του ποταμού καθημερινά, όπως για να το πιουν, να μαγειρέψουν μ’αυτό, να καθαρίσουν, ακόμα και για να φτιάξουν τα φάρμακά τους.
Το παράδειγμα του Ρουζό μάς διδάσκει ότι οι άνθρωποι πρέπει να κυνηγούμε τα όνειρά μας, να μην ασχολούμαστε με τα αρνητικά σχόλια των άλλων και απλώς να πιστεύουμε στους στόχους μας, γιατί ζούμε σε έναν κόσμο που οι ποταμοί βράζουν και οι θρύλοι μπορεί να γίνουν πραγματικότητα.
ΜΑΡΙΝΙΚΗ ΚΕΛΛΑΡΗ