
Ο θρύλος της Ατλαντίδας, ενός εξελιγμένου πολιτισμού σε νησί που λέγεται ότι βυθίστηκε στην άβυσσο του ωκεανού, έχει συναρπάσει μελετητές και λάτρεις για χιλιετίες. Προερχόμενη από τους διαλόγους του Πλάτωνα, η ιστορία της Ατλαντίδας έχει εξελιχθεί από φιλοσοφική αλληγορία σε αντικείμενο σοβαρής αρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας — και αντιπαράθεσης.
Παρά τη μυθική της προέλευση, η αναζήτηση για την χαμένη πόλη της Ατλαντίδας έχει πυροδοτήσει πολυάριθμες θεωρίες και αποστολές σε όλο τον κόσμο. Από τα βάθη του Ατλαντικού Ωκεανού μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα και πέρα από αυτήν, επιστήμονες και αρχαιολόγοι έχουν εξερευνήσει τη Γη χρησιμοποιώντας προηγμένες τεχνολογίες για να βρουν στοιχεία που θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε αυτό το αρχαίο μυστήριο.
Από πού προέρχεται η ιστορία της Ατλαντίδας;
Η πρώτη αναφορά στην Ατλαντίδα σε αρχαία κείμενα προέρχεται από τον Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα στους διαλόγους του «Τίμαιος» (Timaeus) και «Κριτίας» (Critias), τα οποία έγραψε γύρω στο 360 π.Χ. Σε αυτά τα κείμενα, η Ατλαντίδα λειτουργεί ως αλληγορία, μια διδακτική ιστορία για το πώς η ύβρις κατέστρεψε τον μεγαλύτερο πολιτισμό της Γης.
Στο «Τίμαιο», ο Πλάτωνας αναφέρει Αιγύπτιους ιερείς που μίλησαν σε έναν Αθηναίο πολιτικό, τον Σόλωνα. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, οι ιερείς διηγήθηκαν στον Σόλωνα την ιστορία ενός μεγάλου νησιού που υπήρχε κάποτε πέρα από τους λεγόμενους Στύλους του Ηρακλή (Pillars of Hercules), ή το Στενό του Γιβραλτάρ(Gibraltar Strait), περίπου 9.000 χρόνια νωρίτερα.
Ατλαντίδα: Μύθος, Αλληγορία ή Χαμένος Πολιτισμός;
Η Ατλαντίδα, σύμφωνα με την ιστορία, ήταν κάποτε μια απέραντη αυτοκρατορία που κυβερνιόταν από μια ισχυρή συνομοσπονδία βασιλιάδων, οι οποίοι ήταν μισοί θεοί και μισοί άνθρωποι. Αυτοί οι βασιλιάδες κατέκτησαν μεγάλο μέρος της Μεσογείου, αλλά όταν επιχείρησαν να κατακτήσουν την Αθήνα, νικήθηκαν γρήγορα.
Αυτή η προσπάθεια, είπε ο Πλάτωνας, έκανε τους Ατλάντες να χάσουν την εύνοια των θεών. Ως τιμωρία για την ασέβειά τους, το βασίλειό τους κατέρρευσε, και το νησί στο κέντρο του καταποντίστηκε στον ωκεανό.
«Αλλά στη συνέχεια σημειώθηκαν βίαιοι σεισμοί και πλημμύρες· και μέσα σε μία μόλις ημέρα και νύχτα δυστυχίας, όλοι οι πολεμοχαρείς άνδρες σας βυθίστηκαν στη γη, και το νησί της Ατλαντίδας, με τον ίδιο τρόπο, εξαφανίστηκε στα βάθη της θάλασσας,» έγραψε ο Πλάτωνας στον «Τίμαιο». «Γι” αυτόν τον λόγο, η θάλασσα σε εκείνα τα μέρη είναι απροσπέλαστη και αδιαπέραστη, επειδή υπάρχει ένα στρώμα λάσπης που δημιουργήθηκε από την καθίζηση του νησιού.»
Οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Πλάτωνας χρησιμοποίησε την ιστορία της χαμένης πόλης της Ατλαντίδας ως μια διδακτική ιστορία, μια πλήρως επινοημένη αλληγορία που δείχνει πόσο εύκολα μια ουτοπική κοινωνία μπορεί να χάσει την εύνοια και την ακμή της.
Δεδομένου ότι τα γραπτά του φιλοσόφου για την Ατλαντίδα αποτελούν τη μοναδική πλήρη αρχαία καταγραφή της ύπαρξης του βασιλείου αυτού, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι επρόκειτο πράγματι για μυθοπλασία
Γιατί, λοιπόν, συνεχίζεται μέχρι σήμερα η συζήτηση για την ύπαρξη της Ατλαντίδας;
Χριστίνα Πρίφτη