
«Ζωγραφίζω αυτοπροσωπογραφίες επειδή είμαι πολύ συχνά μόνη και επειδή είμαι ο άνθρωπος που γνωρίζω καλύτερα απ’ όλους.»
«Ζωγραφίζω λουλούδια για να μην πεθάνουν.»
«Θεωρούν ότι ανήκω στους σουρεαλιστές, αλλά δεν είναι έτσι. Δεν ζωγράφισα ποτέ όνειρα. Ζωγράφιζα τη δική μου πραγματικότητα».
Η Μαγκνταλένα Κάρμεν Φρίντα Κάλο Καλντερόν γεννήθηκε στο Coyoacan, ένα προάστιο της Πόλης του Μεξικού, τον Ιούλιο του 1907. Τραγική φιγούρα στον χώρο της τέχνης , έγινε γνωστή για το ιδιαίτερο έργο της, αντλώντας την έμπνευσή της από την πολυπλοκότητα της προσωπικότητά της, από την ίδια της την ζωή.
Η ζωή της μέχρι τέλους, σημαδεύτηκε από πόνο και θλίψη και μοναξιά, αντιμετωπίζοντας από την παιδική της ηλικία την αρρώστια της πολιομυελίτιδας, τον βαρύ τραυματισμό της σε αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1925 και τον παθιασμένο αλλά θλιβερό της γάμο με τον επίσης ζωγράφο Ντιέγκο Ριβέρα, τον άντρα της ζωής της… «Υπήρξαν δύο μεγάλα ατυχήματα στη ζωή μου. Το ένα ήταν με το τρόλεϊ και το άλλο ήταν ο Ντιέγκο. Το δεύτερο ήταν μακράν το χειρότερο.» είχε πει.
Ωστόσο, όσο καμιά ίσως άλλη γυναίκα της εποχής της , έζησε την ζωή της έντονα και υιοθετώντας κάθε μορφής ελευθερία…
Όλα όσα βίωσε τα αντιμετώπισε κυρίως ζωγραφίζοντας τον εαυτό της, εκφράζοντας με την ζωγραφική κάθε τραυματική εμπειρία της ζωής της…Από τα 143 έργα της, τα 55 είναι αυτοπροσωπογραφίες εμπνευσμένα κυρίως από τραύματα σωματικά και ψυχολογικά, καθώς και από σημαντικά γεγονότα της ζωής της…
«Ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ με την ζωγραφική μέχρι το 1926, όταν ήμουν ακινητοποιημένη στο κρεβάτι. Το κρεβάτι ήταν κόλαση γιατί δεν μπορούσα να κάνω τίποτα , έτσι αποφάσισα να αρχίσω να ζωγραφίζω..»
«Ζωγραφίζω τον εαυτό μου γιατί τον περισσότερο καιρό είμαι μόνη και γιατί είναι το πρόσωπο που γνωρίζω καλύτερα από όλα τα άλλα..»
Παραμερίζοντας τους κανόνες της τέχνης εκείνης της εποχής, δημιούργησε το δικό της ιδιαίτερο στιλ , ανεξίτηλο στο πέρασμα του χρόνου. Ζωγραφίζει χρησιμοποιώντας έντονα χρώματα , επηρεασμένη από τον πολιτισμό των ιθαγενών του Μεξικού αλλά και από τα ρεύματα τέχνης που επικρατούσαν εκείνη την εποχή όπως ο ρεαλισμός, ο συμβολισμός και ο σουρεαλισμός.
Η επιρροή του πατέρα της , Γουλιέλμο Κάλο, φωτογράφος και ερασιτέχνης ζωγράφος λουλουδιών , αποτυπώνεται σε έργα της, όπως το «Νεκρή φύση», και από τον ίδιο διδάχθηκε την συμβολική σημασία των λουλουδιών και των φρούτων και του κήπου της Εδέμ, καθιστώντας τις έννοιες αυτές ιδιαίτερα σημαντικές στο συνολικό της έργο.
Τα έργα της εκτέθηκαν σε τρεις μόνο εκθέσεις στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό.
Το σπίτι της Φρίντα Κάλο στο Μεξικό , γεμάτο με σημάδια από την ζωή της , λειτουργεί ως μουσείο ονομαζόμενο το Γαλάζιο Σπίτι , όπου εκτίθενται προσωπικά της αντικείμενα.
Ένα από τα πιο σημαντικά έργα της , των τελευταίων χρόνων της, είναι η αυτοπροσωπογραφία της Frida in Flames (self- portrait inside a sunflower) , όπου αποφασίζει να ξύσει με μαχαίρι το χρώμα, καθιστώντας την αγνώριστη, θέλοντας έτσι να εκφράσει την απόγνωσή της από την αδυναμία της να κινήσει πλέον τα πόδια της, παραπέμπει στην ιδιαίτερη δυναμική της…
Η Φρίντα Κάλο , πέθανε μόλις σε ηλικία 47 ετών, όμως ζει μέσα από το έργο της , φαντάζοντας μια γυναίκα έξυπνη, ανατρεπτική, δυναμική , πνευματώδη…
Αγγιστριώτη Παναγιώτα