Η ζωή των δύο παιδιών
Όλοι οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Προβλήματα στο σχολείο, στην δουλειά, στην οικογένεια, στις σχέσεις τους, που προκαλούν διαφωνίες και τσακωμούς. Κάποιοι άνθρωποι κρύβουν τα προβλήματά τους, ίσως γιατί δεν θέλουν να κριθούν, είτε γιατί δεν έχουν το κουράγιο να ανοιχτούν ακόμα και στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Όμως δεν πρέπει να τα κρατάμε όλα μέσα μας. Πολλές φορές καταπνίγουμε τα συναισθήματά μας και τα αγνοούμε. Όμως, στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά μας; Σίγουρα θα νιώσουμε καλύτερα για ένα διάστημα. Θα έχουμε όμως δώσει λύση στο πρόβλημα;
Οι δυο φίλοι αυτής της ιστορίας βρήκαν την απάντηση. Γνωρίστηκαν μέσω μιας εφαρμογής και ξεκίνησαν να επικοινωνούν, χωρίς να δώσουν περισσότερες πληροφορίες παρά το όνομα και το τηλέφωνό τους. Είναι ανοιχτοί ο ένας στον άλλο. Συζητούν τα προβλήματά τους και βρίσκουν λύσεις μαζί. Είναι ο ένας το στήριγμα του άλλου. Η Αμαλία και ο Άμεν.
Η Αμαλία είναι άριστη μαθήτρια, παρόλα αυτά δεν φαίνεται να ικανοποιεί τους ανθρώπους γύρω της. Στο σχολείο την κριτικάρουν, επειδή όλο διαβάζει και παίρνει καλούς βαθμούς. Στο σπίτι οι γονείς της είναι πολύ αυστηροί και κατά την γνώμη της δεν εκτιμούν τους καλούς βαθμούς της και βλέπουν μόνο τα λάθη της. Νιώθει μειωμένη απ’ όλους. Φοβάται να αντιμετωπίσει τους γονείς της, πόσο μάλλον τους συμμαθητές της που την εξευτελίζουν. Το μόνο άτομο στο οποίο μπορεί να ανοιχτεί και ταυτόχρονα το άτομο που γνωρίζει λιγότερο είναι ο Άμεν.
Ο Άμεν μετακόμισε πρόσφατα από την Ινδία. Οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα για να βγάλουν λεφτά και να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή στον γιό τους. Ο ίδιος προσπαθεί να προσαρμοστεί. Η γλώσσα δεν είναι μεγάλο εμπόδιο, καθώς έκανε μαθήματα ελληνικών πριν έρθει στην Ελλάδα, αλλά προσπαθεί να βελτιώσει τους βαθμούς του οι οποίοι είναι πολύ χαμηλοί. Οι γονείς του τον πιέζουν να προσπαθήσει και να τα πάει καλύτερα, ενώ την ίδια στιγμή οι συμμαθητές του τον κοροϊδεύουν για την εθνικότητά του. Η παρέα του είναι μερικές φορές παραβατική και πιέζεται να ακολουθήσει. Προσπαθεί να κρύψει τα συναισθήματά του, καθώς κι αυτός φοβάται την απόρριψη και τον εξευτελισμό. Η Αμαλία τον βοηθάει, να βρει κουράγιο και είναι το μοναδικό στήριγμά του.
—–
Η Αμαλία έκλεισε δυνατά την πόρτα πίσω της. Ρίχτηκε στο κρεβάτι και άρχισε να κλαίει. Μία φορά προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό της και να πως κατέληξε. Τιμωρημένη για μία εβδομάδα, γιατί δεν πήρε τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη της. Φοβόταν τόσο πολύ την αντίδραση των γονιών της, που δεν τους το είπε καν. Μέχρι που ρώτησαν για την πρόοδό της. Σήκωσε το κεφάλι απ’ το μουσκεμένο μαξιλάρι και έπιασε το κινητό της. Κουκουλώθηκε κάτω απ’ την κουβέρτα και άρχισε:
Αγαπητέ Άμεν,
είμαι απελπισμένη… Οι γονείς μου πάλι με τιμώρησαν, επειδή ήρθα δεύτερη στην βαθμολογία στην τάξη μου. Είναι αστείο αν το συλλογιστεί κανείς. Τα άλλα παιδιά ούτε που ενδιαφέρονται για το σχολείο και ζουν πολύ πιο ευτυχισμένα από εμένα. Έχουν πολλούς φίλους και δημιουργούν υπέροχες αναμνήσεις μαζί. Εγώ μόνο δύο φίλες έχω, που τώρα τελευταία με αποφεύγουν και έχω την εντύπωση, πως με σχολιάζουν πίσω απ’ την πλάτη μου. Τα άλλα παιδιά μπορεί, όπως υποστηρίζουν οι γονείς μου να μην προκόψουν στην ζωή, αλλά θα ζουν με υπέροχες αναμνήσεις, που θα φωτίζουν κάθε τους μέρα. Θα ζουν ευτυχισμένοι. Σήμερα το συνειδητοποίησα αυτό. Ότι αυτό που θέλω τόσο απεγνωσμένα δεν είναι να πετύχω. Αλλά να ζήσω ευτυχισμένη. Παρόλα αυτά φαίνεται, πως το μόνο που δεν έχω καταφέρει είναι αυτό…
Αμαλία
Έστειλε το μέιλ και ξανάρχισε να κλαίει….
…Συνεχίζεται…
Κατερίνα Καραγιάννη
